ALDEN:NANIGAS AKO SA narinig at hindi makakilos! Damn! Paano maaatim ni Andrea na gawin iyon!? Pero imposible namang gumagawa lang si Lara ng kwento!Maingat akong bumalik ng silid at kitang nahihimbing pa rin si Andrea. Nakahinga ako ng maluwag na nahiga sa tabi nito. Dinampot ko ang cellphone ko na lihim na pinadalhan si Mommy Lira ng mensahe. Pinaalam kung anong pakay ni Andrea sa kanila. Mabuti ng makasiguro kami at mapaghandaan ang kanyang pag-atake. Ibababa ko na sana ang cellphone ko sa gilid ko nang umilaw iyon. Napasulyap ako sa katabi kong nahihimbing pa rin. Maingat kong binasa ang reply ni Mommy Lira na ikanabangon ko."Are you sure about that, hijo? Do you think maaatim niyang patayin kami? She's still my daughter." Napahinga ako ng malalim na napatitig kay Andrea. Damn. Para siyang si Lara. Pero imposible din namang gawa-gawa lang ni Lara ang isinumbong nito para bigyan ako ng warning laban sa kakambal niya."We don't know her, Mommy. Mabuti na pong nag-iingat tayo,"
ALDEN:PALAKAD-LAKAD ako dito sa opisina habang hinihintay si Andrea. Lumipas kasi ang maghapon na hindi ko ito nakita at tiyak akong nasa mansion ito ng mga Mondragon. Hindi ko maiwasang mag-alala para sa kapakanan nila Mommy Lira kahit alam ko namang kayang-kaya nitong protektahan ang pamilya nila. Panay ang sulyap ko sa wristwatch ko. Magdidilim na kasi pero ni anino ni Andrea ay hindi pa nagpapakita. Ang hirap pa namang basahin ang mga tumatakbo sa utak ng babaeng iyon. Napaka-misteryoso ng mga mata niya na hindi mo manlang mabasaan ng emosyon. Napapabuga ako ng hangin para ibsan ang kabang nadarama. Maya't-maya akong palakad-lakad at babalik ng sofa na maupo. Hindi ako mapakali na naghihintay na lamang dito sa office. Napaangat ako ng mukha nang bumukas ang pinto at niluwal non si Mommy Diane. Naka-all-black ang suot na tila susugod sa isang laban! Napapalunok ako na napatayo. Walang kakurap-kurap ang mga matang nakatitig ditong ang sigang naglakad palapit sa gawi ko. Napaka
TPOV:IMPIT NA napadaing si Lira sa lakas ng sipa na naabot nitong ikinahagis pa nito ng ilang dipa mula sa kinatatayuan! Akmang babangon na ito nang muli siyang sinugod ni Andrea na malakas na sinipa sa kanyang tagiliran! "Urgh! Fvck!" impit nitong daing na napasapo sa sikmura!Sa lakas ng sipa ni Andrea sa kanya ay pakiramdam niya ay nabalian siya sa kanyang tadyang! "Mommy!" luhaang tili ni Lara na awang-awa sa kanyang ina."C'mon! Fight me!" sigaw ni Andrea na nanggagalaiti!Malalaki ang hakbang na nilapitan ang inang namimilipit, hawak ang tadyang at marahas na hinila sa braso patayo!"Andrea...." sambit ni Lira na napailing.Ngumisi lang si Andrea at magkakasunod na inundayan ng suntok sa mukha si Lira na tinatanggap lang ang kamao ng anak nitong parang leon na galit na galit at nanlilisik ang mga mata!"Lumaban ka! Ipakita mo sa akin ang galing at tapang mo, Lira! Labanan mo ako!" nanggagalaiting bulyaw nito!Duguan na ang mukha ni Lira mula sa pumutok nitong kilay at labi pe
TPOV:NAUNANG INILABAS sina Lara at Andrea habang akay-akay naman ni Liezel at Janaeya si Lira na natutulala pa rin sa mga nangyari!Bago makalabas ng tuluyan ang mga ito ay magkahiwalay naman si Diane at Kristel na nagtanim ng bomba sa kabuoan ng mansion! Nang madala na ni Irish si Andrea sa chopper kasama si Alden at Lara na karga nito ay binalikan ni Irish ang mga kaibigan dala ang kanyang bazuka gun. "Do it, Lira. Tapusin mo na ang laban mo sa pamilyang ito," ani Irish na iniabot kay Lira ang bazuka gun.Para namang natauhan si Lira at napatuwid ng tayo na inabot iyon. Nabuhay muli ang galit sa puso nito na mabalikan sa isipan ang singalot nila sa pamilya Stanford! Kung paano pinatay ang kanilang mga Lolo sa harapan nila ni Adrian, at ngayon naman ay ang kanyang anak na sumagip sa kanyang buhay!"Sana noon ko pa inubos ang ugat niyo," anito na inilagay sa balikat ang bazuka.Pumihit paharap sa nilabasang basement at itinutuk ang bazuka gun sa kinaroroonan ni Daemon. Walang malay
LARA:NAPANGITI AKO na maramdaman ang malamig na simoy ng hangin. Dahan-dahan akong napadilat mula sa tila kay haba-habang pagkakaidlip ko.Napakunotnoo ako na maigala ang paningin sa piligid! Mag-isa lang kasi ako dito sa tila disyerto na wala manlang akong matanaw maski ano!Puro buhangin lang na pino at kulay puti ang nakikita ng mga mata ko. Mataas ang sikat ng araw pero nakakapagtakang wala akong madamang gutom, uhaw, pagod o kahit ang mainit na sikat sana nitong tumatama sa akin!Kinilabutan ako sa hindi ko malamang dahilan. Dahan-dahang tumayo na iginala ang paningin sa paligid. "Nasaan na ba kasi ako? Paano ako nakarating sa lugar na ito?" magkasunod kong tanong sa sarili.PALAKAD-LAKAD ako sa walang hanggang disyerto. Hindi ko na nga alam kung saang direksiyon ang tatahakin ko. Natigilan ako na sa 'di kalayuan ay may natanawan akong babae. Nakatalikod ito sa gawi ko. Mahaba ang buhok nito na nakalugay. Abot hanggang kanyang baywang na unat na unat. Katulad ko ay nakaputing b
ALDEN:PARA AKONG matatakasan ng bait na paulit-ulit nagfa-flat line ang heart beat ni Lara sa monitor. Kahit paulit-ulit siyang nare-revive ng mga doctor ay hindi pa rin mapalagay ang loob ko! Maging si Andrea ay paulit-ulit din nagfa-flat line ang heart beat na tila kung anong nararamdaman ng isa? Mararamdaman din ng isa. Kaya naman paulit-ulit ding nahihimatay si Mommy Lira na nakikita ang kambal nitong nag-aagaw buhay!LUMIPAS ANG mga araw na nanatili sa ICU si Lara at Andrea. Pareho pa ring alanganin ang lagay. Critical pa rin ang mga ito at walang kasiguraduhan na makakaligtas sila. Kaya naman pinayuhan na kami ng mga doctor na ihanda ang sarili sa maaaring sapitin ng dalawa. Ang mga aparatus at machine na lang kasing nakakonekta sa kanilang katawan ang nagdudugtong ng kanilang buhay. Na kung hindi na nila kayanin ay tuluyan na silang mawawala sa amin.Bagay na kinakatakot ko.Hindi ko kaya. Hindi ko siya kayang mawala sa akin sa gantong paraan. Mas kakayanin ko pang mapunta s
ALDEN:PARA KAMING pinagsakluban ng langit at lupa habang hindi nilulubayan ng mga doctor na nire-revive si Lara at Andrea! Nakasalampak ako sa sahig habang yakap-yakap ni Mommy Lira na humahagulhol na ring nakamata sa magkapatid. Napayuko ako na patuloy ang pagdaloy ng masaganang luha sa aking mga mata. Hindi ko siya kayang panoorin na lang. Hindi ko kayang makita kung paano nahihirapan na si Lara para lumaban! Hindi ko kaya.PERO MULI kaming nabuhayan ng loob ng biglang tumunog ang machine!"Doc, bumalik ang pulso nila!" Sigaw ng nurse na ikinatayo namin ni Mommy Lira habang magkayakap. Hilam ang mga mata na napatitig sa dalawa at kita ngang tumutunog ng muli ang monitor. Napapahid kami ng luha nila Mommy na nagkayakapan. Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib na makitang pataas na ng pataas ang rate nito. Maging sina Mommy at Daddy ay kitang nabuhayan ang loob na nakamata sa dalawa.Bakas ang pagod sa dalawang doctor na umaasikaso kina Lara at Andrea pero may ngiti sa mga labi
LARA:HINDI KO ALAM kung gaano na kami katagal ni Andrea na nasa malawak na disyertong kinaroroonan namin. May mga pagkakataon na nakakarinig pa rin kami ng boses ng pamilya naming kinakausap kami. Maging si Alden.Pero katulad ng dati ay hindi naman namin mahanap-hanap ang daan pabalik. Dahil kahit anong paglalakad ang gawin namin ay para namang hindi kami nakakausad.MAPAIT AKONG napangiti na nakatitig sa wedding ring ko. Tumabi naman si Andrea sa akin na napatitig din sa kamay ko."A promise ring?" tanong nito.Umiling ako na may pilit na ngiti sa mga labi. Bahagya namang nangunot ang noo nito sa akin."Wedding ring.""Wedding ring?" ulit nito na mas lalong nangunot ang noo."Yeah," tumatango-tangong sagot ko."Wait, I thought, you two--""We're already married, Andrea. Bago siya nagtungo noon sa Canada ay nagpakasal kami ni Alden sa civil. Kaya naman pala ganun na lamang ang kagustuhan naming magpakasal muna bago magkakalayo. Dahil ganito ang mangyayari," sagot ko na ikinatigil ni
ALDEN:MAPAIT AKONG NAPANGITI habang inaayos ang sarili ko. Ngayon ang araw ng kasal namin ni Lara. Pero hanggang ngayon ay wala pa rin itong malay.Naging stable na ang lagay nila ni Andrea. At hinihintay na lang namin ang paggising nila. Sana nga. Sana nga magising na sila.Namumuo ang luha ko habang nakaharap sa salamin na inaayos ang sarili ko. Napag-usapan namin ng pamilya ko at nila Mommy Lira na ituloy ang kasal namin. Kahit wala pa ring malay si Lara. Panay ang buga ko ng hangin habang hinihintay dumating ang pari na siyang magkakasal sa amin ni Lara. Dito lang din sa kanyang recovery room kami magpapakasal. Walang media. Walang ibang bisita. Kami-kami lang na pamilya at mga malalapit na kaibigan ang siyang saksi sa aming pag-iisang dibdib sa pangalawang pagkakataon.Naipagtapat ko na rin sa pamilya namin ni Lara na mag-asawa na talaga kami nito. Bago ako umalis papuntang Canada ay kumuha na kami ng papel namin bilang mag-asawa. Hindi naman tumutol ang pamilya namin sa nagin
LARA:PUNO NG GALAK ANG puso ko sa gabing ito na nasa tabi ko lang si Alden. Hawak ang kamay ko na marahang pinipisil-pisil iyon. Hindi ko maikubli ang ngiti sa aking mga labi at ang kakaibang kislap sa mga mata ko.At 'yon ay dahil sa isang tao. Si Alden.Matapos akong kantahan ng birthday song ay sumunod ang 18th roses kung saan isasayaw ako sa gitna ng bulwagan. Unang-una talagang lumapit si Aldrich na ikinaniningkit ng mga mata ni Alden dito at halos hindi bitawan ang kamay ko."Chill, dude. Sasayaw lang kami," tudyo nito na may ngisi sa mga labi.Marahan kong napisil ang kamay ni Alden na ikinabaling ng paningin nito sa akin. Matamis akong ngumiti na marahang tumango. Nagpapaalam na sasayaw na muna kami ni Aldrich. Malalim naman itong napabuntong-hininga bago dahan-dahang binitawan ang kamay ko.Habang sumasayaw kami ng sweetdance ni Aldrich ay panaka-naka kaming napapasulyap kay Alden na matamang kaming pinapanood. Sinasadya tuloy ni Aldrich na asarin itong ikinalulukot ng gwapo
LARA:HINDI KO ALAM kung gaano na kami katagal ni Andrea na nasa malawak na disyertong kinaroroonan namin. May mga pagkakataon na nakakarinig pa rin kami ng boses ng pamilya naming kinakausap kami. Maging si Alden.Pero katulad ng dati ay hindi naman namin mahanap-hanap ang daan pabalik. Dahil kahit anong paglalakad ang gawin namin ay para namang hindi kami nakakausad.MAPAIT AKONG napangiti na nakatitig sa wedding ring ko. Tumabi naman si Andrea sa akin na napatitig din sa kamay ko."A promise ring?" tanong nito.Umiling ako na may pilit na ngiti sa mga labi. Bahagya namang nangunot ang noo nito sa akin."Wedding ring.""Wedding ring?" ulit nito na mas lalong nangunot ang noo."Yeah," tumatango-tangong sagot ko."Wait, I thought, you two--""We're already married, Andrea. Bago siya nagtungo noon sa Canada ay nagpakasal kami ni Alden sa civil. Kaya naman pala ganun na lamang ang kagustuhan naming magpakasal muna bago magkakalayo. Dahil ganito ang mangyayari," sagot ko na ikinatigil ni
ALDEN:PARA KAMING pinagsakluban ng langit at lupa habang hindi nilulubayan ng mga doctor na nire-revive si Lara at Andrea! Nakasalampak ako sa sahig habang yakap-yakap ni Mommy Lira na humahagulhol na ring nakamata sa magkapatid. Napayuko ako na patuloy ang pagdaloy ng masaganang luha sa aking mga mata. Hindi ko siya kayang panoorin na lang. Hindi ko kayang makita kung paano nahihirapan na si Lara para lumaban! Hindi ko kaya.PERO MULI kaming nabuhayan ng loob ng biglang tumunog ang machine!"Doc, bumalik ang pulso nila!" Sigaw ng nurse na ikinatayo namin ni Mommy Lira habang magkayakap. Hilam ang mga mata na napatitig sa dalawa at kita ngang tumutunog ng muli ang monitor. Napapahid kami ng luha nila Mommy na nagkayakapan. Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib na makitang pataas na ng pataas ang rate nito. Maging sina Mommy at Daddy ay kitang nabuhayan ang loob na nakamata sa dalawa.Bakas ang pagod sa dalawang doctor na umaasikaso kina Lara at Andrea pero may ngiti sa mga labi
ALDEN:PARA AKONG matatakasan ng bait na paulit-ulit nagfa-flat line ang heart beat ni Lara sa monitor. Kahit paulit-ulit siyang nare-revive ng mga doctor ay hindi pa rin mapalagay ang loob ko! Maging si Andrea ay paulit-ulit din nagfa-flat line ang heart beat na tila kung anong nararamdaman ng isa? Mararamdaman din ng isa. Kaya naman paulit-ulit ding nahihimatay si Mommy Lira na nakikita ang kambal nitong nag-aagaw buhay!LUMIPAS ANG mga araw na nanatili sa ICU si Lara at Andrea. Pareho pa ring alanganin ang lagay. Critical pa rin ang mga ito at walang kasiguraduhan na makakaligtas sila. Kaya naman pinayuhan na kami ng mga doctor na ihanda ang sarili sa maaaring sapitin ng dalawa. Ang mga aparatus at machine na lang kasing nakakonekta sa kanilang katawan ang nagdudugtong ng kanilang buhay. Na kung hindi na nila kayanin ay tuluyan na silang mawawala sa amin.Bagay na kinakatakot ko.Hindi ko kaya. Hindi ko siya kayang mawala sa akin sa gantong paraan. Mas kakayanin ko pang mapunta s
LARA:NAPANGITI AKO na maramdaman ang malamig na simoy ng hangin. Dahan-dahan akong napadilat mula sa tila kay haba-habang pagkakaidlip ko.Napakunotnoo ako na maigala ang paningin sa piligid! Mag-isa lang kasi ako dito sa tila disyerto na wala manlang akong matanaw maski ano!Puro buhangin lang na pino at kulay puti ang nakikita ng mga mata ko. Mataas ang sikat ng araw pero nakakapagtakang wala akong madamang gutom, uhaw, pagod o kahit ang mainit na sikat sana nitong tumatama sa akin!Kinilabutan ako sa hindi ko malamang dahilan. Dahan-dahang tumayo na iginala ang paningin sa paligid. "Nasaan na ba kasi ako? Paano ako nakarating sa lugar na ito?" magkasunod kong tanong sa sarili.PALAKAD-LAKAD ako sa walang hanggang disyerto. Hindi ko na nga alam kung saang direksiyon ang tatahakin ko. Natigilan ako na sa 'di kalayuan ay may natanawan akong babae. Nakatalikod ito sa gawi ko. Mahaba ang buhok nito na nakalugay. Abot hanggang kanyang baywang na unat na unat. Katulad ko ay nakaputing b
TPOV:NAUNANG INILABAS sina Lara at Andrea habang akay-akay naman ni Liezel at Janaeya si Lira na natutulala pa rin sa mga nangyari!Bago makalabas ng tuluyan ang mga ito ay magkahiwalay naman si Diane at Kristel na nagtanim ng bomba sa kabuoan ng mansion! Nang madala na ni Irish si Andrea sa chopper kasama si Alden at Lara na karga nito ay binalikan ni Irish ang mga kaibigan dala ang kanyang bazuka gun. "Do it, Lira. Tapusin mo na ang laban mo sa pamilyang ito," ani Irish na iniabot kay Lira ang bazuka gun.Para namang natauhan si Lira at napatuwid ng tayo na inabot iyon. Nabuhay muli ang galit sa puso nito na mabalikan sa isipan ang singalot nila sa pamilya Stanford! Kung paano pinatay ang kanilang mga Lolo sa harapan nila ni Adrian, at ngayon naman ay ang kanyang anak na sumagip sa kanyang buhay!"Sana noon ko pa inubos ang ugat niyo," anito na inilagay sa balikat ang bazuka.Pumihit paharap sa nilabasang basement at itinutuk ang bazuka gun sa kinaroroonan ni Daemon. Walang malay
TPOV:IMPIT NA napadaing si Lira sa lakas ng sipa na naabot nitong ikinahagis pa nito ng ilang dipa mula sa kinatatayuan! Akmang babangon na ito nang muli siyang sinugod ni Andrea na malakas na sinipa sa kanyang tagiliran! "Urgh! Fvck!" impit nitong daing na napasapo sa sikmura!Sa lakas ng sipa ni Andrea sa kanya ay pakiramdam niya ay nabalian siya sa kanyang tadyang! "Mommy!" luhaang tili ni Lara na awang-awa sa kanyang ina."C'mon! Fight me!" sigaw ni Andrea na nanggagalaiti!Malalaki ang hakbang na nilapitan ang inang namimilipit, hawak ang tadyang at marahas na hinila sa braso patayo!"Andrea...." sambit ni Lira na napailing.Ngumisi lang si Andrea at magkakasunod na inundayan ng suntok sa mukha si Lira na tinatanggap lang ang kamao ng anak nitong parang leon na galit na galit at nanlilisik ang mga mata!"Lumaban ka! Ipakita mo sa akin ang galing at tapang mo, Lira! Labanan mo ako!" nanggagalaiting bulyaw nito!Duguan na ang mukha ni Lira mula sa pumutok nitong kilay at labi pe
ALDEN:PALAKAD-LAKAD ako dito sa opisina habang hinihintay si Andrea. Lumipas kasi ang maghapon na hindi ko ito nakita at tiyak akong nasa mansion ito ng mga Mondragon. Hindi ko maiwasang mag-alala para sa kapakanan nila Mommy Lira kahit alam ko namang kayang-kaya nitong protektahan ang pamilya nila. Panay ang sulyap ko sa wristwatch ko. Magdidilim na kasi pero ni anino ni Andrea ay hindi pa nagpapakita. Ang hirap pa namang basahin ang mga tumatakbo sa utak ng babaeng iyon. Napaka-misteryoso ng mga mata niya na hindi mo manlang mabasaan ng emosyon. Napapabuga ako ng hangin para ibsan ang kabang nadarama. Maya't-maya akong palakad-lakad at babalik ng sofa na maupo. Hindi ako mapakali na naghihintay na lamang dito sa office. Napaangat ako ng mukha nang bumukas ang pinto at niluwal non si Mommy Diane. Naka-all-black ang suot na tila susugod sa isang laban! Napapalunok ako na napatayo. Walang kakurap-kurap ang mga matang nakatitig ditong ang sigang naglakad palapit sa gawi ko. Napaka