All Chapters of You're Gonna Miss Me When I'm Gone: Chapter 211 - Chapter 220

Ang sinumang may utak ay hindi makikisali sa nalulugi na negosyong ito. Napaisip si Calista sa binanggit ni Zachary kahapon tungkol sa mana ng kanyang ina. At saka sa nangyari ngayon. Kinuha niya ang business card na nahulog sa kanyang kandungan, na nag-usisa kung aling kumpanya ang napakabilis na magbigay ng dalawang milyong dolyar na pautang nang hindi man lang tinitingnan ang background ng nanghihiram, na malinaw na naglalagay ng bitag para ilayo sa kanya ang mana. Halata namang nagmamadali sila. "Hindi kami nag-aalala tungkol sa reputasyon ni Zachary kundi sa iyo, Mrs. Northwood. Bagama't naghiwalay na kayo, nananatili ang inyong relasyon. Napakalaking kayamanan ng pamilya Northwood. Hindi basta-basta mapapanood ng dati mong asawa na hinahabol ka dahil sa utang. at itinulak sa iyong kamatayan." Malamig na tugon ni Calista, " Wala akong pera para tulungan siyang magbayad, at hindi ko obligado na gawin iyon. Pwede mo na lang siyang patayin." "Kung wala kang pera, pagkatap

Sa buong panahon, si David ay nanatiling magalang kay Calista, pero siya ay napuno na, "Ako ay isang assistant. Wala akong pananagutan sa mga personal na bagay. At saka, hindi naman sa akin ang injury ni Mr. Northwood. May trabaho pa ako, so aalis muna ako." Sabi niya at naglakad na paalis na nagmamaneho pa rin ng sasakyan ni Lucian. Mabilis na lumampas ang sasakyan sa kanilang dalawa, at tumingin si Lucian kay Calista ng walang laman."Pinalayas mo ang driver ko." Itinaas niya ang kanyang kamay, at ang sugat sa kanyang kamay ay mukhang mas nakakatakot kaysa dati.Ang kapirasong balat na sapilitang pinunit ng pliers ay nabaluktot at nakalaylay, napapaligiran ng mga pasa.Ang coagulated scab ay muling nabuksan sa ilang mga punto, umaagos ang dugo, tumutulo sa kanyang mga daliri papunta sa sementadong sahig. Ang pagtingin lamang sa kanyang sugat ay sapat na para isipin kung gaano kalubha ang pag-atake. Ito ay matapos sipain ng bodyguard ang salarin. Kung hindi pa dumating si

Nasugatan ang kanang kamay ni Lucian, kaya nahirapan siyang gumalaw. Pero, ang mga pagkaing inorder niya ay nangangailangan ng maraming trabaho para kumain. Kahit hindi nakatingin si Calista, ramdam niya ang excited na tingin ng mga tao sa paligid niya.Kinagat niya ang kanyang mga ngipin at lumapit kay Lucian, hininaan niya ang kanyang boses habang nagtatanong, "May problema ka ba?" Itinaas ni Lucian ang kanyang kamay, iniharap sa kanya ang kanyang kamay na may benda."Hindi ba obvious na napunta ako sayo dahil may problema ako?" Parang may undertone sa sinabi niya. Ang kaguluhan ay nakakuha ng atensyon sa opisina, at sinabi rin kay Paul ang kanyang presensya. O sa halip, tinawag siya ng kanyang sekretarya. Ang dalawa ay mukhang magkatugma habang sila ay nakatayo nang magkasama. Nagdilim ang mga mata ni Paul, at lumakad siya pagkatapos ng ilang segundo. "Mr. Northwood, may meeting tayo in half an hour, at baka hindi ka matulungan ni Calista sa pagkain mo."Napansin niya a

Napatingin si Calista kina Skye at Kay, na nag-aabang ng oras sa kanilang buhay. Sa kabila ng malakas na pag-inom, ni isa sa kanila ay tila hindi lasing. Malamang magtatagal bago sila malasing."Sige," sabi niya.Pagkatapos, nilagok niya ang kanyang inumin at nagpaalam sa kanila bago lumabas ng private room kasama si Emma."Calista, sumakit ang tiyan ko. Magpupunta lang ako sa CR saglit; hintayin mo ako," sabi ni Emma nang dumaan silang dalawa sa public restroom."Sige."Walang laman ang pampublikong banyo dahil may banyo ang bawat private room.Medyo nakaramdam siya ng sakit kaya napasandal siya sa dingding. Hindi sigurado si Calista kung dahil ba sa sobrang dami niyang nainom, pero umiikot ang ulo niya, at lalong nagiging malabo ang paligid.Umiling siya at gustong pumunta sa lababo para iwiwisik ang malamig na tubig sa kanyang mukha para huminahon, pero bumigay ang kanyang mga paa pagkaraan ng ilang hakbang, at bumagsak siya sa lupa.Pero, hindi siya nahimatay. Hindi na naka

Malapit nang mawala si Lucian. Muntik na niyang abutin at hawakan ang mga parte ng kanyang ginang."Calista..."Ang kamalayan ni Calista ay humupa na parang alon ng mga sandaling iyon. Napunta ang tingin niya sa manipis nitong labi, at ang tanging naiisip niya ay ang paghalik sa kanya.Kumunot ang noo ng babae at bumulong, "Hindi mabuti ang pakiramdam ko, Paul … Nasusuka ako."Nananatili pa rin ang kanyang alaala sa sandaling binuhat siya ni Paul mula sa kama at bumulong sa kanyang tainga, "Calista, ako ito, si Paul."Sa ilang sandali, natigilan si Lucian at nakaramdam ng matinding kirot sa kanyang dibdib. Ang kanyang pagkamakatuwiran at pagpigil ay napunta sa impiyerno sa isang iglap, napalitan ng matinding pagnanais na dominahin at angkinin siya.Pagkatapos, may pumasok sa isip niya—pakalimutan niya ang mga pangalan ng iba maliban sa kanya!Naramdaman ni Calista ang sarili na itinaas ng mataas sa hangin, at ang pakiramdam ng kawalan ng timbang ay naging dahilan ng pagkuyom ng