Lahat ng Kabanata ng You're Gonna Miss Me When I'm Gone: Kabanata 181 - Kabanata 190

"Gusto nila ako bilang isang taga-disenyo para sa proyekto ng CrossTime at nag-aalok ng 200,000 dollars para sa disenyo. Hindi ko kailangang mag-shift. Ang mga pagpupulong ay isasagawa sa sarili kong oras. Nag-aalok din sila ng advance sa aking suweldo ."Nabulunan si Yara.Nang nakabawi na siya, sinabi niya, "Idiot ka ba? Napakagandang pagkakataon sa trabaho iyon. Bakit mo ba iniisip ang tungkol dito? Umoo ka! Anong boss ang nakakatuwang mapagbigay…? CrossTime project. CrossTime project," bulong niya dalawang beses sa sarili.Tapos tinignan niya si Calista at kumindat."Hindi ba yun ang project ng mga Baker? Pinuntahan ka ba ni Paul?""Ganun ba talaga dapat kataas ang design fee?"Si Calista ay hindi pamilyar sa partikular na sektor na iyon. Kung ang alok ay hindi makatwirang mataas, hindi niya tatanggapin ang trabaho. Sa kabila ng kanyang pinansyal na problema hindi iyon ang paraan na gusto niyang kumita ng pera." Ayos lang. 'Di naman yun outrageous given yung experience mo.

Nag pout si Charlotte. Hindi niya alam kung paano sasagutin. Impulsive ang ginawa niya. Kung iisipin, nakakatakot isipin.Maingat niyang nilingon si Lucian. Habang tumatagal ang titig nito sa kanya, mas lalo siyang nakaramdam ng saya. Walang nangahas na iligtas siya noon. Siya lang ang tumalon. It was simply fate.Kitang-kita ng lahat ang pagka-infatuation ng dalaga. Napansin ni Calista, mahinahong binawi ang kanyang tingin, at bumalik sa paglalagay ng kanyang order.Nang makitang saglit lang na huminto si Calista nang mapansin niya si Lucian bago muling nagpatuloy gaya ng dati, hindi na nag-abalang magtanong si Paul kung gusto niyang magpalit ng mesa."Kailan mo balak ilipat ang libingan ng lolo mo, Calista? May kilala ang lolo ko ng isang bihasang manghuhula. Kung kailangan mo ng tulong, pwede kong kunin ang manghuhula para makapunta sa Fort City. O, pwede natin siyang ilipat dito sa Capeton . Mas malapit na at pwede mo siyang bisitahin kahit kailan mo gusto."Hindi niya binangg

Ngumisi si Calista habang tinitignan ang sobrang emosyonal na si Lucian at nanunuya, "Mr. Northwood, paano ko babayaran ang tatlong milyong dolyar kung hindi ako kumikita?" Nagulat si Lucian."Hindi ko hiniling na bayaran mo." Una niyang iminungkahi na bayaran ni Calista ang pera para pigilan siya sa hiwalayan. Pero, hindi na niya ito muling binanggit kapag determinado siyang hiwalayan. Higit pa rito, ang bagong kasunduan sa divorce na inihanda niya ay hindi kasama ang probisyong iyon. Nagmamadaling pirmahan ni Calista ang mga dokumento ng divorce nang hindi binasa nang mabuti. Medyo hindi inaasahan, huminto sandali si Calista bago nagsalita, " Mas mabuting linawin. Ang pera na iyon ay orihinal na napagkasunduan bilang isang pautang." "So, nakapagdesisyon ka na bang magtrabaho sa kumpanya ni Paul?" tanong ni Lucian. "Oo," sagot ni Calista. Tumingin si Lucian sa kanya at tumawa ng mahina, "Para sa pera ba o sa kanya?" Inis na inis ni Calista. Inagaw niya ang kontrata sa

Nagmamadaling lumabas ng cafe si Calista dala ang mga gamit niya. Pinigilan siya ni Lucian."Saan ka pupunta? Isabay na kita." Sinulyapan ng masama ni Calista si Lucian at saka inilipat ang tingin kay Lily."Pambihira ka din eh. Hindi mo pa naayos ang mga bagay sa kanya, at mayroon ka nang backup plan." Nakita ni Calista si Charlotte na nakatayo sa tabi ng kotse ni Lucian at nag-eavesdrop sa usapan nila ni Lily.Hindi niya maiwasang ma-relate sa kanyang dating sarili, katulad ng kasalukuyang Lily, nananabik sa pagmamahal ni Lucian. Kumunot ang noo ni Lucian at sumagot, " Tinutulungan lang ni Charlotte ang kanyang ama sa isang project proposal. Hindi siya ang bago kong romantic interest. Hindi ko siya gusto." Lumambot ang ekspresyon ni Lucian at nagpatuloy, "Kung nagmamalasakit ka sa kanya ..." Biglang sumingit si Calista, "I don't care. Walang kinalaman yan sa akin, at huwag mo na sanang dagdagan ang pagsisisi ko sa pagpapakasal sayo." Ang tugon ni Calista na ikinagalit

Hindi nagtagal si Calista bago lumabas ang manager ng Luminary Lounge para salubungin siya, ang kanyang ekspresyon ay apura. "Mrs. Northwood, please come with me quick. Mr. Northwood is in critical condition." Siya ay naguguluhan at likas na nagtanong, "Namamatay ba siya?" Naiwang tulala ang manager. Hanggang sa pumasok siya sa private room ay naiintindihan niya ang pagmamadali ng manager. Nakahandusay si Lucian sa isang mesa na puno ng mga walang laman na bote ng alak, at natapon ang alak sa buong mesa. Hindi siya nagpakita ng anumang palatandaan ng pagkasuklam sa kabila ng gulo. Inihagis ang coat niya sa sofa, naiwan siyang sando. Ang mga manggas ng kamiseta ay walang ingat na ibinulong hanggang sa kanyang mga siko, at ilang mga butones sa kwelyo ang natanggal, na naglantad ng malaking kalawakan ng kanyang dibdib. Hawak ni Lucian ang isang baso na may blangko ang ekspresyon, ang kanyang tingin ay nasilaw. Ang mga huling bakas ng kanyang kahinahunan ay humadlang sa kanya m