Kumunot ang noo ni Lucian, napatitig kay Calista. Nagsisi siya sa mga sinabi niya. Mas gugustuhin pa niya kung magalit sa kanya si Calista kaysa sa ganito nalang siya balewalain. Nagpaalam si Calista kay Hector at umalis na bitbit ang kanyang bag, na parang wala si Lucian. Sinundan siya ni Lucian at nagsalita, "I'm sorry. Hindi sinasadya ang sinabi ko kanina. I didn't mean it the way you might have interpreted it." Natagpuan ni Lucian ang kanyang sarili sa isang hindi pamilyar na posisyon. Hindi siya sanay na humingi ng tawad at mukhang awkward na ngayon, isang malaking kaibahan sa karaniwan niyang pag-uugali.Pero, nanatiling hindi tumugon si Calista. Napasapo si Lucian sa kanyang noo, na parang wala sa sarili."Calista, hanggang kailan mo balak ituloy 'to?" Itinuring niya ang kanyang katahimikan at hindi tumutugon na saloobin bilang isang pag-aalburoto, na walang indikasyon ng kanyang pagpayag na lutasin ang isyu. Sa kabila ng kanyang mga pagtatangka, patuloy na sinalubong

Tumango si Yara bilang pagsang-ayon sa sentimyento ni Calista. Bagaman pinag-iisipan niyang gumawa ng ilang mapanuksong pananalita noong una, pinili niyang iwasang gawin iyon sa harapan ni Paul.Ayaw niyang kutyain ang kaibigan habang nasa paligid ito, kaya itinago niya ang kanyang mga komento sa kanyang sarili. Inabutan ni Yara ng regalo si Calista at nagpaliwanag, "Dala ng nanay ko ang souvenir na ito para sa iyo mula sa kanyang paglalakbay. Ito ay ilang mga pagkain. Nag-aalala siya na baka masira ang mga ito, kaya pinakiusapan niya akong dalhin ito sa iyo." Tinanggap ni Calista ang regalo nang may pasasalamat at sumagot, "Paki-thank you sa nanay mo para sa akin." Pagbabago ng paksa, nagtanong si Yara, "Oh, paano mo nahawakan ang vase na iyon mula sa huling pagkakataon? Naiinip na ang employer dahil bibiyahe na sila sa ibang bansa at tinanong kung pwede bang makuha ito ng maaga." Paniniguro ni Calista her, "Ako na ang bahala. Kukunin ko na ngayon para sayo." Si Yara ay may

Si Paul ay hindi isang taong madaling tumanggap ng responsibilidad. Karaniwang pinananatili niya ang isang palakaibigan pero malayo sa damdamin, na ginagawang mahirap para sa iba na kumonekta sa kanya. Pero, sa pagkakataong ito, hindi niya maiwasang makaramdam ng personal na kasangkot. Ang kanyang mga emosyon ay isang masalimuot na halo ng galit, panghihinayang, at kahit isang pahiwatig ng pakikiramay. Sumagot si Lucian, "Oo." Naging matino si Lucian nang gabing iyon, alam na alam niya na sumama si Calista sa kanya sa maling paniniwalang siya si Paul. Ang kanilang kasunod na intimate encounter ay hindi pinagkasunduan. Naikuyom ni Paul ang kanyang kamao nang walang pag-aalinlangan at inihampas ito sa mukha ni Lucian. Bagama't hindi sanay si Paul na makipag-away, nakatanggap siya ng pagsasanay mula pagkabata dahil sa mga potensyal na banta mula sa background ng kanyang pamilya. Malaki ang lakas ng suntok niya. Mabilis na umatras si Lucian, gamit ang kanyang kamay para harangi

Wala pang nakatapak sa Room 507 simula ng umaga pinalayas ni Lucian ang nurse. Nakaupo si Lucian sa kaparehong kasuotan, ang sugat sa kamay niya ay kumakalat na ngayon. Ang liwanag ng araw sa labas ay unti-unting nagdilim hanggang sa tuluyang magdilim. Nanatiling hindi nagbabago ang posisyon ni Lucian. Maliban sa paminsan-minsang pagpikit ng kanyang mga mata, para siyang walang buhay na estatwa. Ang ward ay may mahinang pagkakabukod ng tunog, na nagpapahintulot sa malinaw na mga boses at yabag mula sa labas na tumagos. Ang pananahimik na mga bulong sa labas ay lalong nagpamukha kay Lucian na nag-iisa. Pagsapit ng gabi, nawala ang mga ingay, na naiwan lamang ang katahimikan. I-click. Biglang umalingawngaw ang tunog ng pagpindot ng doorknob sa tahimik na ward.Nanatiling nakapikit si Lucian habang malamig na nag-utos, "Get out." Pero hindi siya pinansin ng nanghihimasok at pumasok sa silid. Bam. Isang malakas na kalabog ang sumunod habang sinisipa ang isang upuan na na

Hindi makapaniwala si Calista sa kanyang mga mata. Nakatalikod na ang guwardiya, kunwaring iniinspeksyon ang tanawin sa hardin. Walang suot na damit si Lily! "Mrs. Northwood, dapat may hindi pagkakaunawaan dito. Si Mr. Northwood ay tuluyan nang nahimatay nang umalis ako," mabilis na paliwanag ng guwardiya. Pilit na hinahawakan ni Calista ang kanyang telepono, nanginginig ang kanyang kamay habang inaabot iyon sa kanyang bag. Halatang balisa ang guwardiya. Lumipat ang mga mata niya sa pagitan ni Calista at ng hardin. Nakakapagtaka, hindi umalis si Calista. Sa halip, pumasok siya sa bahay dala ang kanyang telepono.Naguguluhan, nagtanong siya, "Mrs. Northwood, anong..." Binuksan ni Calista ang mga ilaw sa sala, binaha ang lugar na may matinding liwanag. Tumambad sa nakakasilaw na liwanag ang magulong kalagayan ng dalawang tao sa sofa. Itinutok ni Calista ang kanyang telepono sa kanila at nagsimulang kumuha ng litrato. Ang kamay ni Lily ay nasa shirt ni Lucian. Nakasuot siya n