Kumunot ang noo ni Paul at umiling."I'm sorry, but I didn't idea that Calista came to see me that night. Malamang kinuha ng staff ang pera pero hindi na sumunod." Kung tutuusin, medyo mahiyain si Calista noon, at pwedeng sinamantala iyon ng staff. Nanatiling hindi kumbinsido si Yara, anuman ang sinabi ni Paul."Kung hindi dahil sa iyong customized, one-of-a-kind na relo, hindi ka mapagkakamalan ni Calista na si Lucian ..." Hindi sana napunta si Calista sa maling kama at pinilit na pakasalan si Lucian. Kinabahan siya at hindi sinasadyang nakainom ng napakaraming inumin habang hinihintay si Paul nang gabing iyon. Nakatulog na siya, at nang tulungan siya ng isang lalaki mula sa kanyang upuan, ang malabo niyang kalagayan ay humadlang sa kanya na makita ang mukha nito. Pero, kitang-kita niyang napansin ang kakaibang relo na suot ng lalaki. Nabanggit ni Paul na ang kanyang relo ay custom-made, isa sa isang uri sa mundo. Naniniwala si Calista na ang pagbibigay ng tip sa waiter pa
Si Paul ay hindi isang taong madaling tumanggap ng responsibilidad. Karaniwang pinananatili niya ang isang palakaibigan pero malayo sa damdamin, na ginagawang mahirap para sa iba na kumonekta sa kanya. Pero, sa pagkakataong ito, hindi niya maiwasang makaramdam ng personal na kasangkot. Ang kanyang mga emosyon ay isang masalimuot na halo ng galit, panghihinayang, at kahit isang pahiwatig ng pakikiramay. Sumagot si Lucian, "Oo." Naging matino si Lucian nang gabing iyon, alam na alam niya na sumama si Calista sa kanya sa maling paniniwalang siya si Paul. Ang kanilang kasunod na intimate encounter ay hindi pinagkasunduan. Naikuyom ni Paul ang kanyang kamao nang walang pag-aalinlangan at inihampas ito sa mukha ni Lucian. Bagama't hindi sanay si Paul na makipag-away, nakatanggap siya ng pagsasanay mula pagkabata dahil sa mga potensyal na banta mula sa background ng kanyang pamilya. Malaki ang lakas ng suntok niya. Mabilis na umatras si Lucian, gamit ang kanyang kamay para harangi
Walang humpay ang pagbabato nina Lucian at Paul sa isa't isa. Nanginginig sa pag-aalala ang boses ni Calista, "Lucian ..." Pero, nabigo ang kanyang pagsusumamo na pigilan ang galit at hindi mapigil na lalaki. Sa halip, pinalakas lamang nila ang kanyang galit, na pinatindi ang kanyang pag-atake kay Paul. Si Paul, na hindi sanay sa mga pisikal na alitan, ay kitang-kitang walang kaparis. Sinubukan ni Calista na pigilan si Lucian, pero ang isang lalaking natupok ng galit ay hindi makatwiran. Halos itaboy niya ito sa bulag na galit. Habang tinatangka ni Lucian na suntukin si Paul, kumapit ito sa braso nito, gamit ang bigat ng katawan niya para pigilan siya. Sa kabila ng lakas ni Lucian, hindi siya makawala sa pagkakahawak nito. Unti-unting natauhan si Lucian, pero mas lumakas ang kanyang galit at pagnanais na mapahamak.Nanatiling impassive ang ekspresyon niya habang nagtatanong, "Calista, pinoprotektahan mo ba siya?" Naalala ni Lucian ang panahong nag-away sila ni Hector, at l
Wala pang nakatapak sa Room 507 simula ng umaga pinalayas ni Lucian ang nurse. Nakaupo si Lucian sa kaparehong kasuotan, ang sugat sa kamay niya ay kumakalat na ngayon. Ang liwanag ng araw sa labas ay unti-unting nagdilim hanggang sa tuluyang magdilim. Nanatiling hindi nagbabago ang posisyon ni Lucian. Maliban sa paminsan-minsang pagpikit ng kanyang mga mata, para siyang walang buhay na estatwa. Ang ward ay may mahinang pagkakabukod ng tunog, na nagpapahintulot sa malinaw na mga boses at yabag mula sa labas na tumagos. Ang pananahimik na mga bulong sa labas ay lalong nagpamukha kay Lucian na nag-iisa. Pagsapit ng gabi, nawala ang mga ingay, na naiwan lamang ang katahimikan. I-click. Biglang umalingawngaw ang tunog ng pagpindot ng doorknob sa tahimik na ward.Nanatiling nakapikit si Lucian habang malamig na nag-utos, "Get out." Pero hindi siya pinansin ng nanghihimasok at pumasok sa silid. Bam. Isang malakas na kalabog ang sumunod habang sinisipa ang isang upuan na na
Hindi kinaya ni Lily ang pagwawalang-bahala ni Calista at malamig na sumagot, " Wag kang magmadali sa konklusyon tungkol sa amin ni Lucian. Magkaibigan lang kami. Sino ka para alagaan si Paul?" Nalaman ni Lily ang detalye ng insidente nang dumaan siya sa nurse's station. Nagkaroon siya ng insight sa nangyari. Sinulyapan ni Lily ang bag ni Calista at nagpatuloy, "Hindi malapit sa ospital ang restaurant na ito. Mukha ngang considerate ka. Siguro kung bumili ka rin ng para kay Lucian?" Sasagot pa lang si Calista, lumabas si Lucian ng kwarto. Ang kanyang mga sugat ay inasikaso, at siya ay nabalot ng puting benda. Hindi maiwasan ni Calista na maalala ang mga sinabi ni Lucian kaninang umaga, at biglang nawala ang ganang makipagtalo."Sa halip na lumipad sa paligid ko na parang langaw, dapat mong pagtuunan ng pansin kung paano siya pananatilihin kapag ang aming hiwalayan ay pinal at makuha ang titulong Mrs. Northwood." Lumapit si Lucian kay Lily at sinabing, "Tara. Ihahatid na kita
Hindi makapaniwala si Calista sa kanyang mga mata. Nakatalikod na ang guwardiya, kunwaring iniinspeksyon ang tanawin sa hardin. Walang suot na damit si Lily! "Mrs. Northwood, dapat may hindi pagkakaunawaan dito. Si Mr. Northwood ay tuluyan nang nahimatay nang umalis ako," mabilis na paliwanag ng guwardiya. Pilit na hinahawakan ni Calista ang kanyang telepono, nanginginig ang kanyang kamay habang inaabot iyon sa kanyang bag. Halatang balisa ang guwardiya. Lumipat ang mga mata niya sa pagitan ni Calista at ng hardin. Nakakapagtaka, hindi umalis si Calista. Sa halip, pumasok siya sa bahay dala ang kanyang telepono.Naguguluhan, nagtanong siya, "Mrs. Northwood, anong..." Binuksan ni Calista ang mga ilaw sa sala, binaha ang lugar na may matinding liwanag. Tumambad sa nakakasilaw na liwanag ang magulong kalagayan ng dalawang tao sa sofa. Itinutok ni Calista ang kanyang telepono sa kanila at nagsimulang kumuha ng litrato. Ang kamay ni Lily ay nasa shirt ni Lucian. Nakasuot siya n
Tahimik na pinagmamasdan ni Lucian si Calista, pero lumawak ang tingin nito sa kanya, na nakatitig sa ibang babae na may maningning na ngiti. Ang ningning sa mga mata ng babaeng iyon ay higit pa sa liwanag ng araw sa kalangitan, na kabaligtaran ng kasalukuyang malamlam at nawawalan ng pag-asa na titig ni Calista. Si Calista ay hindi kailanman mukhang pagod at bigo, kahit na sa mga araw ng kanyang pagtatago mula sa mga loan shark.Noon, nagawa niyang mapanatili ang isang kislap ng pag-asa para sa isang mas maliwanag na hinaharap, kahit na sa gitna ng kanyang mahirap na kalagayan. Matingkad ang kanyang mga emosyon, mula sa poot hanggang sa kagalakan, pagkabalisa hanggang sa takot. Pero, sa loob lamang ng tatlong taon, nagbago ang lahat. "Naghahanap ka ba ng divorce dahil napagod ka na sa kasal na ito, o dahil ang pagmamahal ni Paul sa iyo ang nagpabagal sa iyong desisyon?" Tanong ni Lucian sa mababang tono."So, sabik ka nang makipag-love affair sa kanya?" Natahimik sandali s
Bukod sa titulo, halos magkapareho ang divorce certificate sa marriage certificate. Nasa iisang lugar sila, at magkatulad ang dokumento. Halos pareho lang ang lahat noong ikinasal sila. Tulala pa rin si Calista. Inabot na ni Lucian at kinuha ang kanyang kopya nang walang ibang sulyap at naglakad palabas. Sabay silang lumabas ng City Hall ng dalawa. mahinang sabi ni Calista, "Sasabihin mo ba kay mama?" Hindi niya kayang makita ang dismayadong ekspresyon ni Selena. Bahagyang lumingon si Lucian, tiningnan siya ng malalim, at saka blangkong sinabi, "Hindi mo na siya nanay, huwag mo na siyang tawaging ganyan." Nagkataon na pinaandar ni Jonathan ang sasakyan.Hindi na siya hinintay ni Lucian na lumabas at buksan ang pinto; pumasok lang siya at nag-utos, "Drive." Medyo malamig ang araw na ito. Bagama't hindi umulan, makulimlim ang langit, at humahagulgol ang hangin.Tumingin si Jonathan kay Calista at nagtanong, "Hindi mo ba dinadala si Madam Calista?" Sinulyapan siya ni Luc