บททั้งหมดของ อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: บทที่ 1591 - บทที่ 1600

เขาไปแล้วก็ดีเหมือนกัน ฟางซือฉิงตอนเผชิญหน้ากับเขาก็ดูกลัวอยู่ อยู่ต่อหน้าเขาก็ดูจะไม่ค่อยกล้าพูด นางเมื่อครู่ก็กล้ามองแค่ฟู่จาวหนิง กระทั่งเหลือบมองเซียวหลันยวนสักหน่อยก็ยังไม่กล้าเลยเพียงแต่พอเซียวหลันยวนออกไปแล้ว ในใจฟางซือฉิงกลับรู้สึกประหลาด เมื่อครู่อ๋องเจวี้ยนไม่ได้ใส่หน้ากากใช่ไหม? น่าจะไม่ได้ใส่กระมัง?แต่ใบหน้าไม่ใช่ว่าต้องน่ากลัวหรอกหรือ?นางหันหน้ามองออกไป ก็เห็นเพียงแผ่นหลังของเซียวหลันยวนที่ยืดตรงเท่านั้น"ซือฉิง?"ฟู่จาวหนิงเรียกนางขึ้นมาฟางซือฉิงรีบดึงสติกลับมา "ข้าไม่ได้คิดจะมองอ๋องเจวี้ยนนะ..."นางอธิบายขึ้นมาด้วยสัญชาตญาณฟู่จาวหนิงหัวเราะ กวักมือ "มานั่งนี่มา"หงจั๋วรีบเข้ามารินชา"ไม่เจอกันนานเลย ขอโทษด้วยนะ หลังจากกลับมาแล้วเรื่องก็เยอะมาก เลยไม่ได้ออกเมืองไปเล่นกับเจ้าเลย"ฟู่จาวหนิงอันที่จริงก็รู้สึกเชิงขอโทษหน่อยๆ ฟางซือฉิงจะอย่างไรก็ถือเป็นเพื่อนคนแรกในแคว้นเจาของนาง นางออกไปต้าชื่อกว่าครึ่งปี หลังจากกลับมาก็ไม่ได้ไปหานางเลยแต่ว่า นางก็ให้คนส่งของขวัญไปที่บ้านตระกูลฟางแล้ว ของดีที่นำมาจากต้าชื่อฟางซือฉิงได้ยินนางขอโทษอย่างใจกว้างขนาดนี้ กลับรู

เซียวหลันยวนจูงมือฟู่จาวหนิง ค่อยๆ เดินไปในทางเดินเล็กในสวนคนใช้ทุกวันจะกวาดหิมะออกจนสะอาด รู้ว่าท่านอ๋องกับพระชายาทุกคืนจะออกมาเดินเล่น สองฝั่งของทางเดินในสวนดอกไม้ก็ยังแขวนไว้ด้วยโคมไฟดังนั้นถึงแม้หิมะจะยังไม่ละลาย แต่เพราะแสงเหลืองอ่อนของโคมไฟ บวกกับอยู่ในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิแล้ว มีดอกไม้ที่พลังชีวิตแข็งแกร่งบางส่วนเริ่มเบ่งบานแล้ว ดังนั้นในสวนดอกไม้จึงไม่ได้ดูร้างนักสองปีนี้ เพราะในจวนอ๋องมีนายหญิงเข้ามา ดังนั้นผู้ดูแลจงจึงใส่ใจในรายละเอียดมากขึ้น ปลูกดอกไม้ใหม่เพิ่มขึ้นจวนอ๋องเจวี้ยนตอนนี้ไม่ได้เย็นชาเหมือนแต่ก่อนแล้ว มีความอ่อนโยนขึ้นมาพอสมควร บางครั้งผู้ดูแลจงเดินในจวนอ๋อง ตนเองก็ยังรู้สึกว่าจวนอ๋องตอนนี้ก็เปลี่ยนไปเหมือนกับตัวท่านอ๋อง ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมากแต่ก่อนท่านอ๋องโดดเดี่ยวเย็นชา วันๆ ก็ไม่ค่อยจะพูดจา แต่ตอนนี้เขากลับดูค่อนข้างปกติแล้วตอนที่ทั้งสองคนเดินเล่นในสวนดอกไม้ไม่มีใครให้คนตามมาฟู่จาวหนิงถามเรื่องอันเหนียน เซียวหลันยวนก็รู้ว่านางร้อนใจแค่ไหน"ไม่ต้องร้อนใจ จัดการไปพอสมควรแล้ว อันเหนียนไปแน่นอน แต่ในเมื่อจะต้องไปบรรเทาทุกข์ เช่นนั้นก็ต้องตระเตรียมเสบียง

ฟู่จาวหนิงรับมือกับเซียวหลันยวนไปเรียบร้อยถ้ารู้แต่แรกคงไม่บอกเขาแล้ว พอพูดออกไป ความสนใจเขาเลยพุ่งไปอยู่ที่ “งานวิจัยน้อย” นั่นเสียแล้วก่อนที่จะนอนเซียวหลันยวนยังถอนหายใจ การไปช่วยผู้ประสบภัยครั้งนี้ นางจะต้องไม่มีเวลาไม่มีความคิด จนต้องเลื่อนเจ้างานวิจัยเล็กนี้ออกไปก่อนแน่นอนเดิมทีทั้งสองคนกำลังพูดเรื่องเป็นการเป็นงานอยู่ หัวข้อสนทนาตอนหลังก็เปลี่ยนไปแล้ววันต่อมา ฟู่จาวหนิงตื่นตอน เฝิ่นซิงกับหงจั๋วเองก็เข้ามาช่วยนางแต่งตัว"พระชายา ครั้งนี้ท่านหญิงปิงอวี้คนนั้นจะต้องพยายามทำให้ตัวเองดูดีมีเสน่ห์แน่นอน ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นการพบคนครั้งแรกหลังจากนางขึ้นเป็นท่านหญิง ดังนั้น ท่านเองก็จะทำชุ่ยไม่ได้ จะต้องแต่งตัวให้ดูดี"สองสาวใช้เมื่อคืนนี้หารือกันค่อนคืน ว่าวันนี้จะให้พระชายาใส่อะไร สวมอะไรฟู่จาวหนิงหัวเราะอย่างจนใจ"ข้าไม่ได้ไปแย่งชิงอะไรกับนางเสียหน่อย""พวกเรารู้ว่าพระชายาอย่างท่านไม่ไปแย่งอะไรกับใคร แต่พวกเราก็ไม่อยากให้คนอื่นมาดูถูกท่าน!"ฟู่จาวหนิงถูกพวกนางดึงมาที่หน้ากระจก ยังไม่ทันนั่งลง พวกนางก็หยิบชุดกระโปรงหรูหราออกมาแล้ว นำมาเทียบบนตัวนาง"ชุดนี้หรือ?""รู้สึก

ฟู่จาวหนิงหัวเราะ"ความสัมพันธ์มันก่อตัวขึ้นมานั่นล่ะ ก่อหนน้านี้ก็มีช่วงที่เขาทำให้ข้าโมโหแทบคลั่งตายเหมือนกัน"ยิ่งไปกว่านั้นตอนแรกสุด พวกเขายังมีความสัมพันธ์แบบจะฆ่ากันตายจริงๆ ด้วยก่อนหน้านางนี้นางแอบด่าเซียวหลันยวนว่าเป็นผู้ชายหมาๆ น้อยเสียที่ไหน"จริงหรือ? ตอนนี้มองไม่ออกเลยว่าอ๋องเจวี้ยนจะทำให้เจ้าโมโหได้"ถ้าไม่ได้เห็นกับตา ใครจะเชื่อว่าอ๋องเจวี้ยนที่ถูกือกันว่าเย็นชาอย่างมากมาแต่ไหนแต่ไร จะโปรดปรานฟู่จาวหนิงเสียขนาดนี้?น้ำเสียงเวลาพูดจาก็หวานหยดย้อย"ตอนนี้ดีมากจริงๆ"โดยเฉพาะเมื่อคือน หลังจากที่พูดว่าไม่อยากให้นางมีโอกาสต้องดื่มยาน้ำเลี่ยงตั้งครรภ์ ฟู่จาวหนิงก็รู้สึกว่าเซียวหลันยวนหล่อเหลากว่าแต่ก่อนเยอะเลยชายหนุ่มที่สามารถสะกดความบุ่มบ่ามของตนเองเพื่อสุขภาพร่างกายของนางได้ ต้องบวกคะแนนให้จริงๆ"แต่ว่า จาวหนิง อ๋องเจวี้ยนยังคงสวมหน้ากากอยู่ หน้าของเขายังไม่ดีขึ้นหรือ?"หลังจากฟางซือฉิงเข้ามา เซียวหลันยวนก็สวมหน้ากากไว้แล้วเมื่อวานนางไม่กล้ามองหน้าเขา วันนี้ก็มองไม่เห็นหน้าเขาแล้วฟางซือฉิงเดิมทีรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ควรพูดมาก กลัวว่าถ้าไปสาดเกลือใส่แผลฟู่จาวหน

แม่ลูกฮูหยินเฉินหลังจากมาถึงเมืองหลวงแคว้นเจา ตอนแรกสุดไม่มีที่จะอยู่ด้วยซ้ำ ยังต้องอาศัยอยู่กับต่งฮ่วนจืออยู่เลยดังนั้นถ้าบอกว่าพวกนางมีเงิน ฟู่จาวหนิงยิ่งไม่เชื่อฟางซือฉิงดูไปพักหนึ่งจึงเข้ามา บอกกับนางเสียงแผ่วว่า "โคมไฟวังพวกนี้ใช้ผ้าไหมวาวระยับของต้าชื่อมาปัก ผ้าไหมวาวระยับแพงมากเลยนะ ปกติต้งจะเอามาทำฉากกั้นลม พัดกลม หรือพวกหน้าต่างอะไรพวกนั้น คนปกติทั่วไปไม่มีทางได้ใช้""เจ้ารู้จักผ้าไหมวาวระยับด้วยหรือ?""พ่อข้าเปิดร้านผ้านี่นา ไม่ใช่แค่ขายแต่ผ้าที่บ้านพวกเราทำออกมาเท่านั้น ยังมีผ้าไหมชั้นดีที่หาจากแคว้นต่างๆที่แคว้นเจาไม่มีด้วย บางครั้งก็มีคนมาหาซื้อของที่โดดเด่นไม่มีใครซ้ำ ผ้าไหมวาวระยับนี่พวกเราก็มีอยู่หลายม้วน แพงมาก"ตระกูลฟางทำการค้ากว้างไกล รู้จักข้าวของก็กว้างตาม ฟางซือฉิงจึงรู้จึกมากขึ้นหน่อย"ถ้าอย่างนั้นโคมไฟวังมากขนาดนี้ ดูท่าแต่ละใบราคาคงไม่ธรรมดาเลย""ใช่ เดิมทีแค่ผ้าไหมวาวระยับก็แพงแล้ว บวกกับงานปักชั้นสูงนี่อีก ใบละร้อยตำลึงยังถือว่าถูกไปเลย" ฟางซือฉิงเอ่ยขึ้นพอนางพูดจบก็ยังประหลาดใจหน่อยๆ ถึงอย่างไรที่นี่ก็มีโคมไฟวังอยู่อย่างน้อยสิบหกใบแล้ว นี่ถือว่าไ