All Chapters of อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Chapter 1541 - Chapter 1550

"ถุด" เขายังพูดไม่ทันจบ ผู้อาวุโสจี้ก็ตัดบทเขาอย่างไม่ใยดี "ก่อนหน้านี้เจ้าไม่ใช่ว่าก่อเรื่องไปแล้วหรือ? ไม่ใช่ว่าไปหาศิษย์น้องหญิงเจ้าให้นางพาเจ้าเด็กนั่นไปผูกมิตรกับพวกคนชั้นสูงหรือ? ถ้าไม่ใช่ศิษย์น้องหญิงปฏิเสธออกมาเอง เจ้าไม่ใช่จะให้พวกเราทั้งกลายเป็นที่พึ่งให้เจ้าเด็กนั่นแล้วหรือไร?"ต่งฮ่วนจือไม่มีคำจะไปค้าน"ขนาดวันนี้แม่นางอันนั่น พวกเจ้าส่งเทียบเชิญให้นาง ไม่ใช่เพราะได้ยินว่าศิษย์น้องหญิงเคยช่วยนาง นางรู้จักศิษย์น้องหญิงเจ้า ความสัมพันธ์ก็ไม่เลว ดังนั้นจึงเชิญนางมาอย่างไม่กังวลหรือ? เจ้าใช้วิธีนี้มาเลือกคน แล้วยังบอกว่าไม่คิดจะพึ่งพาศิษย์น้องหญิงอีกเนี่ยนะ?"คำพูดนี้ของผู้อาวุโสจี้ถูกต้องต่งฮ่วนจือกับฮูหยินเฉินเลือกอันชิงมา นอกจากที่องค์หญิงหนานฉือแต่งงานเข้าจวนตระกูลอันแล้ว ยังมีเรื่องความสัมพันธ์กับฟู่จาวหนิงอยู่ด้วยไม่ว่าพวกฮูหยินเฉินจะมีมุมมองอย่างไรต่อฟู่จาวหนิง มีจุดหนึ่งที่แม่ลูกอย่างพวกนางต้องยอมรับ นั่นก็คือคนที่มีความสัมพันธ์อันดีกับฟู่จาวหนิง ในด้านนิสัยใจคอนั้นเชื่อถือได้ ดังนั้นพวกนางจึงเลือกอันชิงในจิตใต้สำนึก ต่งฮ่วนจือเองก็รู้สึกว่า ถ้าหากเฉินฮ่าวปิงสามารถเข

"อะไรคือหาผู้ชายคนใหม่? เขาก็แค่ช่วยพวกเราแม่ลูกเท่านั้น" ฮูหยินเฉินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์"โอ๋? จริงหรือ? เจ้าไม่ได้ไปนอนบนเตียงต่งฮ่วนจือ เพื่อตอบแทนบุญคุณช่วยชีวิตหรือไรกัน?" อ๋องฉยงน้ำเสียงเย้ยหยัน เหมือนกำลังสงสัยในใจเฉินฮ่าวปิงรู้สึกไม่ค่อยสบายใจพ่อของนางทำไมจึงพูดเช่นนี้?"ท่านพ่อ ระหว่างแม่ของข้ากับลุงต่งไม่มีอะไรกัน!" นางรีบช่วยอธิบายขึ้นมาคำหนึ่ง อตนนี้นางเจอพ่อนางแล้ว แล้วยังเป็นถึงอ๋องฉยง นางต้องขีดเส้นกับต่งฮ่วนจือให้ชัดเจน!"ถ้าไม่มีอะไรกันจริง คนเขาจะช่วยแม่ลูกอย่างพวกเจ้าขนาดนี้หรือ?""ท่านคิดจะพูดอะไรกันแน่?" ฮูหยินเฉินกุมมือเฉินฮ่าวปิงแน่น ไม่ให้นางพูดอะไรอีก นางจ้องเขม็งที่อ๋องฉยง รู้สึคว่าที่เขาจู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นมันประหลาดหน่อยๆถ้าหากอยากจะหาตัวพวกนางแม่ลูกจริงๆ ทำไมต้องใช้เวลานานขนาดนี้?"ของในมือเจ้า ส่งมาให้ข้า" อ๋องฉยงกดเสียงต่ำตอนนี้ฟู่จาวหนิงกำลังนั่งอยู่ในโรงสุราตรงข้ามร้านงานปัก เซียวหลันยวนเองก็อยู่ด้วย แค่ยังคงสวมหน้ากากอยู่ฟู่จาวหนิงเพิ่งเห็นอ๋องฉยงเข้าไปในร้านงานปัก เพียงแต่ว่าที่นี่มองไม่เห็นและไม่ได้ยินว่าพวกเขาทำอะไรแน่นอนนางมองเซียวหลันยว

เฉินฮ่าวปิงบิดมือออกจากแขนของฮูหยินเฉินทันที"ท่านแม่ ข้าจะเข้าวังไปกับท่านพ่อ ถ้าท่านไม่ไป ข้าเข้าไปฟังองค์จักรพรรดิดูว่าเขาจะพูดอะไร กลับมาแล้วจะเล่าให้ท่านฟัง""ปิงเอ๋อร์! เจ้าห้ามไป!""ไป" อ๋องฉยงลุกขึ้นมา เดินนำไปก่อน เฉินฮ่าวปิงรีบตามขึ้นไป กลัวฮูหยินเฉินจะดึงเอาไว้ฮูหยินเฉินพอเห็นนางตามออกไปแล้ว ก็รีบร้อนตามขึ้นไป"ปิงเอ๋อร์ กลับมา!"พวกเขากว่าจะหลุดพ้นจากการไล่สังหารของพระชายาอ๋องฉยง ตอนนี้จะต้องกลับไปอยู่ในวังวนนั้นอีกแล้วหรือ? อ๋องฉยงคนนี้พึ่งพาไม่ได้!แต่ว่าเฉินฮ่าวปิงก็คิดแต่อยากจะให้ตนเองมีตัวตนฐานะดี นางไม่อยากเป็นลูกกำพร้าที่ไม่มีพ่อไม่มีชาติตระกูล แล้วทำได้แค่พึ่งพาการช่วยเหลือปกป้องจากต่งฮ่วนจือพ่อแท้ๆ ไม่ใช่ว่าดีกว่าคนอื่นหรือ?เป็นลูกสาวของอ๋อง ไม่ใช่ว่าดีกว่าอาศัยอยู่ในบ้านคนอื่นหรือ?"กลับไปแล้วก็เตือนแม่เจ้าหน่อย ว่าอย่าดื้อรั้นนัก" พอขึ้นรถม้า หลังจากที่รถม้าแล่นห่างออกจากร้านงานปัก อ๋องฉยงจึงพูดขึ้นมาคำหนึ่งกับเฉินฮ่าวปิงเฉินฮ่าวปิงพยักหน้านางถอนใจโล่ง ที่ท่านแม่ไม่ไล่ตามมา"ท่านพ่อ ข้าจะเตือนนางแน่ แต่ว่า ท่านทำไมถึงไม่ต้องการข้ากับท่านแม่ล่ะ?" เฉินฮ่าวปิงถ

ฮูหยินเฉินกลับมาในบ้านของต่งฮ่วนจือตอนที่สายัณห์กำลังมาถึง เฉินฮ่าวปิงก็กลับมาแล้ว"ท่านแม่!"ฮูหยินเฉินได้ยินเสียงของนาง ก็ลุกพรวดขึ้นมา จากนั้นนางก็เห็นเฉินฮ่าวปิงพาสาวใช้หน้าตาสะสวยสองคนเดินเข้ามาถึงอย่างไรก็เป็นคนที่เข้าใจลูกสาวดีที่สุด พอเห็นสีหน้าของเฉินฮ่าวปิง ฮูหยินเฉินก็รู้ว่านางคงจะได้เป็นท่านหญิงไปแล้วใจของนางดิ่งวูบทันที"ท่านแม่ รีบเก็บของเร็วเข้า พวกเรากลับบ้านกัน!" เฉินฮ่าวปิงเชิดคาง ดูภูมิใจมาก"ปิงเอ๋อร์ พวกเรามีบ้านที่ไหนกัน?""พระชายาเยว่ให้บ้านพวกเรามา อยู่ในซอยกุ้ยเซียงข้างหน้านี่ บ้านสองตอน หลังจากนี้พวกเราก็มีบ้านของตัวเองในเมืองหลวงแล้ว"เฉินฮ่าวปิงเอ่ยขึ้นอย่างดีใจ "แล้วก็ สาวใช้สองคนนี้พระชายาเยว่ก็ยกมาให้ข้า ชิวอวิ๋น ชิวเยว่ นี่แม่ของข้า"ชิวอวิ๋นชิวเยว่ขึ้นมาคารวะ "คารวะฮูหยิน"ฮูหยินเฉินสีหน้ายิ่งแข็งขึ้นไปอีก"ท่านแม่ ท่านทำไมถึงไม่ดีใจเลย? ท่านพ่อยังเป็นธุระ ให้องค์จักรพรรดิจัดหามามาอบรมมารยาทให้ข้าด้วย พรุ่งนี้จะเริ่มอบรมมารยาทในวังให้ข้า หลังจากนี้ข้าเองก็จะเป็นสตรีสูงศักดิ์ที่สง่างามได้แล้ว"เฉินฮ่าวปิงเข้ามาใกล้แม่ของนาง เอ่ยขึ้นเบาๆ ว่า "องค์จักรพร

"ข้าเดาว่าอีกไม่นานนางน่าจะจัดงานเลี้ยงอะไรอีก ถึงตอนนั้นเกรงว่าคงจะมาเชิญอันชิงด้วย"ฟู่จาวหนิงคิดถึงนิสัยเฉินฮ่าวปิง รู้สึกว่านางได้แต่งตั้งเป็นท่านหญิง จะต้องเคลื่อนไหวอะไรแน่ เป็นไปไม่ได้ที่จะเงียบไปเช่นนี้ จะบอกไม่จดจำอันชิง ก็ดูจะเป็นไปได้อยู่"แล้วไม่ไปได้ไหม?" องค์หญิงหนานฉือขมวดคิ้ว"ไม่ไปก็ได้อยู่" เซียวหลันยวนพูดขึ้นมาอันเหนียนถอนหายใจ "ท่านอ๋อง ท่านน่ะได้ พวกเราที่เป็นขุนนางตัวเล็กตัวน้อย ปฏิเสธคนส่งเดชไม่ได้นี่สิ"เซียวหลันยวนเหลือบมองเขาพูดซะน่าอดสูแบบนี้ นี่ใช้อันเหนียนไหมเนี่ย?ความคิดของอันเหนียนคนนี้ ไม่เคยจะเรียบง่ายมาแต่ไหนแต่ไรฟู่จาวหนิงไม่ได้คิดจะอ้อมค้อมเหมือนพวกเขาสองคน พอได้ยินอันเหนียนพูดเช่นนี้ นางก็ตอบรับมาตรงๆ"อันชิงเองก็ถือว่าไปผิดใจกับเฉินฮ่าวปิงเพราะข้าเหมือนกัน ถ้าหากเฉินฮ่าวปิงมาหาเรื่องนาง พวกท่านก็มาบอกข้าเลย"ในตาอันเหนียนมีรอยยิ้ม "เช่นนั้นข้าก็ขอขอบคุณพระชายาแทนชิงชิงด้วย"เป้าหมายใหญ่สุดที่เขามาที่นี่ ก็เพื่อประโยคนี้ไม่ใช่หรือ? ฟู่จาวหนิงถ้ายอมปกป้องอันชิงหน่อย เขาก็ไม่ต้องกังวลมากแล้ว"เฮอะ" เซียวหลันยวนเหลือบมองเขาอย่างหมดคำจะพูด "เจ้านี่ม