Lahat ng Kabanata ng Playing With The Fire (Filipino): Kabanata 31 - Kabanata 40

Penelope POV"Madam? Ayos ka lang ba riyan?" bungad ni Bliss nang sagutin ko ang tawag niya. Katatapos lang din tumawag ni Gavin sa akin, nabalitaan niya kasi na sumama ako sa hospital. Mabilis na tawag lang yon dahil may meeting pa pala siya. "I'm fine. Ano nang nangyari sa ginagawa mo?" I asked."Tapos na ako, Madam. Gusto mo bang puntahan kita diyan?" Napaisip naman ako sa sinabi niya. "Yeah, that's good. Sige, puntahan mo ako rito. I'll text you the details, but before you go here, pwede bang pumunta ka muna sa site? Tapos kunin mo 'yong gamit ng worker na si Peter Sevilla.""Peter Sevilla? Siya ba 'yong naospital Madam?" "Yes, Bliss. Can you do it for me?" "Oo naman po. Basta text mo na lang sa akin details ng sa hospital." "I will, ingaf kayo," sabi ko bago ibaba ang tawag at i-send sa kanya ang details ng hospital, patient at room number. Napatingin naman ako sa hospital bed kung saan nakahiga si Teron at nasa single couch naman si Tim, pinapanood ang natutulog na kambal.

Penelope POV Seeing and talking to Dr. Patrick Viola answered all of our questions, my questions. May nalaman pa nga ako, pero kahit gusto kong bulyawan 'yong natutulog na si Teron dahil sa pagtatago niya sa akin no'n ay hindi ko magawang magalit. Paano niya nagawa sa akin 'yon? Hindi niya ba ako pinagkakatiwalaan? Paano niya nagawang itago 'yong pagsakit ng ulo niya? Paano niya akong nagagawang ngitian kahit na may nararamdaman na siya? Paanong hindi ko man lang napansin 'yon? Iyong inaakala kong vitamins na iniinom niya gamot niya pala 'yon kapag sumasakit 'yong ulo? Hindi ko man lang napansin na may mali na pala sa kanya. "I'm his assigned doctor since the first day of his checkup, that was eight years ago. Ayaw niyang may makakaalam, even you," sabay tingin niya kay Tim na namumula na ang mga mata. Kung eight years ago, he was 23 by that time. "At mas lalo ka na." Sa akin naman niya binaling ang tingin."He told me na lagi raw sumasakit ang ulo niya.akala niya normal headache

Penelope POV Things happen in life that changes us every day. Sometimes it's for the better, and other times it's for the worst and sometimes you just lose yourself completely…"Pwede bang pati ako mawala na rin?" I mumbled. Nakarinig naman ako ng mahinang pagtawa sa tabi ko. I glared at him, he just raised his hands na parang sumusuko. "Huwag mo nang isipin iyan, baka gusto mo pang magtagal dito? At saka may batang naghihintay sa iyo!" he chuckled. Nagbibiro lang naman ako, gusto ko lang itanong 'yon. "Gusto ko nang umuwi sa pilipinas. I miss my family pero may parte sa akin na pumipigil sa kagustuhan kong umuwi. " I whispered and looked up at the dark sky. "Matagal na sana tayong nakauwi kung hindi lang nangyari ang mga bagay-bagay dito. Sana pala hindi na lang tayo umalis ng pilipinas, ano?" Natatawang napatango naman ako sa sinabi niya. Sabi nga nila, everything happens for a reason, and for me, I think it's the biggest karma of my life for being a bad person, for hurting

Penelope POVThe day I woke up and the moment I heard the news about their death, ang tanging nagawa ko ay ang umiyak. Three days pala akong nakatulog non, sabi pa ni Patrick, galit na galit 'yong mother ni Tim nung panahon na 'yon, gusto pa akong pasukin sa room dahil sa galit kaya hindi ako nawalan ng bantay. Agad kinuha ng mother side ni Tim 'yong bangkay ng anak nila at ang alam ko pina-cremate din tulad ng ginawa kay Teron. Dahil kapatid na lang din naman ang kasama ni Bliss sa pilipinas ay pinaasikaso namin ng papel 'yong kapatid na babae at ako na ang sumagot ng ticket papunta rito para makuha 'yong ashes. Sinabihan ko rin siya na nagkaanak si Bliss kaso ang sabi niya baka mahirapan silang palakihin dahil ang ate lang daw nila ang tumutulong sa kanila simula nung mawala 'yong parents. Her sister told me na, kung pwede ako na lang ang muna ang mag-alaga kay Travis at kung maayos ayos na sila ay kukunin sa akin.Ang suggest ko nga sa kanya, alagaan na niya si Travis tapos magb

Penelope POVLumiko si Patrick sa isang gasoline station para magpa-gas. Bumaba rin ako para ilagay sa likod si Travis, kailangan ko rin pa lang bumili ng baby car seat, if ever na kailangan. Inayos ko 'yong pwesto niya at nilagyan ng seat belt. Sakto rin naman ang gising niya at binigay ko na lang sa kanya 'yong mga laruan niya pati 'yong pillow na maliit. "What if hindi niya ako mapatawad? And he's now into someone else?" biglaan kong tanong kay Patrick. Mabilis siyang sumulyap sa akin. At pinaandar muli yung sasakyan. Mahina siyang natawa at nagkibit balikat. "I guess, it's really my end game, right?" End game, 'yong tipong, hanggang doon na lang talaga kami. "You still love him, do you?" biglaan niyang tanong. Hindi naman ako sumagot at lumingon sa likod dahil narinig ko ang malakas na pagtawa ni Travis habang hawak 'yong malalaki niyang car toy."Sumagot ka!" dagdag ni Patrick na ikinatawa ko naman. "I began to unconciously devalue my connection and feelings with Gavin simu