All Chapters of จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง: Chapter 31 - Chapter 40

"คุณคงไม่ได้ขี่มอเตอร์ไซค์มาที่นี่หรอกใช่ไหม?" "ผู้จัดการเซี่ยไม่ได้ซื้อรถให้คุณเหรอ?" หลังจากจ้าวกังพูดจบ ทุกคนก็ระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง... หลี่ชิงเฟิงไม่สนใจสักนิด เมื่อเห็นรอยยิ้มของพวกเขาแล้ว เขาก็รู้สึกแต่เพียงว่าคนพวกนี้ช่างเล็กจ้อยเสียจริง ๆ มิหนำซ้ำยังเล็กจ้อยมากเสียจนน่าสมเพชอีกต่างหาก... ในตอนนี้เอง จู่ ๆ ก็มีเสียงหญิงสาวผู้หนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลัง "โอ้ ขอโทษทีค่ะ! ฉันคงไม่ได้มาสายใช่ไหมคะ?" น้ำเสียงฟังดูคุ้น ๆ เซี่ยเซียนอินรีบหันหน้าไปแล้วเห็นเสี่ยวอิ๋งเดินยิ้มเข้ามาหา! ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้เล่า? สีหน้าของเซี่ยอิ่งเต็มไปด้วยความเบิกบานใจ จากนั้นเธอก็เดินยิ้มไปที่โต๊ะของจ้าวกัง ตอนที่เธอเดินเฉียดเซี่ยเซียนอินไปก็กระแทกไหล่อีกฝ่ายโดยไม่แม้แต่จะเหลือบแลมอง หลีเสี่ยวเวยรีบลุกขึ้น "หัวหน้าจ้าวฉันขอแนะนำให้รู้จักนะคะ! นี่คือพี่สาวที่แสนดีของฉันเอง เธอชื่อว่าเซี่ยอิ่งเป็นนักศึกษาชั้นหัวกะทิที่เพิ่งกลับมาจากเมืองนอก มิหนำซ้ำเธอยังเคยเป็นผู้บริหารระดับสูงในบริษัทข้ามชาติอีกด้วย!" เมื่อจ้าวกังเห็นเซี่ยอิ่งทั้งงดงามและเยาว์วัย เขาก็ไม่อาจละสายตาไปได้จึ

"ผู้จัดการเฝิง! สวัสดีครับ สวัสดีครับ!" "คุณส่งมาเร็วมากเลย! คุณเกรงใจเกินไปแล้ว! เดิมทีผมคิดจะจัดการด้วยตนเอง!" ขณะที่จ้าวกังพูด เขาก็หยิบปากกาเซ็นชื่อออกมาจากกระเป๋า ตอนที่เขากำลังจะรับสัญญามาลงนาม จู่ ๆ ผู้จัดการเฝิงก็โบกมือแล้วพูดเบา ๆ ว่า "ขอโทษด้วยครับ หัวหน้าจ้าว ตอนนี้บริษัทได้ตัดสินใจว่าไม่จะส่งมอบโครงการให้คุณ" ศีรษะของจ้าวกังส่งเสียงดังอื้ออึง! เขารู้สึกตะลึงงันไปทันที! "มะ...ไม่ส่งมอบให้พวกเรางั้นเหรอ? งั้นจะมอบให้ใครกันล่ะ?" "ไม่ใช่ว่าพวกเราตกลงกันแล้วเหรอครับ? ทำไมจู่ ๆ ถึงได้เปลี่ยนใจเสียเล่า?" ผู้จัดการเฝิงสีหน้าไม่นำพา "คณะกรรมการบริหารโครงการนี้ตัดสินใจส่งมอบให้คุณหลี่หัวหน้าทีมโครงการสามเป็นการชั่วคราว คุณจึงไม่มีสิทธิ์เซ็นต์สัญญาฉบับนี้ คุณหลี่อยู่หรือเปล่าครับ?" ทันใดนั้นเอง! ห้องจัดเลี้ยงทั้งห้องพลันเงียบสงัด! เงียบเสียจนได้ยินเสียงเข็มตก! หลังจากผ่านไปได้สักพัก ทุกคนก็ค่อย ๆ เบนสายตามาทางหลี่ชิงเฟิง หลี่ชิงเฟิงกินอาหารบนโต๊ะด้วยท่าทีสงบนิ่งแล้วโบกมือให้ผู้จัดการเฝิง "ผมอยู่ตรงนี้ มาตรงนี้สิครับ" ผู้จัดการเฝิงรีบเดินยิ้มเข้ามาหาแล้วใช้มือทั้ง

"นี่...คุณ..." ก่อนที่หลี่ชิงเฟิงจะทันได้พูดให้จบ หลานหลานก็กระโดดโลดเต้นออกไป... ขณะที่เรื่องราวฝั่งนี้ดำเนินไปอย่างน่ารื่นรมย์ แต่เรื่องราวทางฝั่งของหลีเสี่ยวเวยกลับต่างออกไป หลีเสี่ยวเวยนั่งเหงื่อแตกพลั่กอยู่ตรงประตูห้องฉุกเฉิน เธอรู้สึกหวาดกลัวจับใจ เธอไม่เพียงแต่เกรงว่าจ้าวกังจะโมโหจนตาย ทว่าเธอยังกลัวมากว่าตัวเองจะต้องเสียงานไป... เสี่ยวอิ๋งเดินเข้ามาหาจากด้านข้างพลางตบไหล่เธอแล้วหัวเราะ "อย่ากังวลไปเลย เมื่อสักครู่นี้ฉันเพิ่งไปถามหมอมา จ้าวกังไม่เป็นไรแล้วล่ะ" หลีเสี่ยวเวยร้องไห้น้ำตาแตก "พี่เสี่ยวอิ๋ง ฉันควรจะทำยังไงดีคะ? ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีงาน..." "ฉันบอกเธอแล้วไงว่าฉันชื่อเซี่ยอิ่ง เธอไม่ต้องกังวลหรอกน่า ผู้จัดการใหญ่ของเธอเป็นเพื่อนเก่าของฉันเอง แค่ฉันโทรหาเขาทีเดียว เขาก็ไล่เธอออกไปไม่ได้แล้ว" เสี่ยวอิ๋งกล่าวพลางยิ้ม หลีเสี่ยวเวยพลันหน้าเปลี่ยนสีขึ้นมาทันที "จริงเหรอ? พี่รู้จักผู้จัดการใหญ่ของเราจริง ๆ เหรอคะ?" "แหงอยู่แล้ว! อย่ากังวลไปเลย ไม่ว่าไอ้ขี้แพ้หลี่ชิงเฟิงหรือเซี่ยเซียนอินก็ไล่เธอไปไม่ได้ทั้งนั้น!" "น้องสาวเอ๋ย ฉันจะใช้เส้นสายบดขยี้พวกมันให้สิ

ทันทีที่ผู้จัดการหลิวยกมือขึ้น หลี่ชิงเฟิงก็ปรากฎตัวขึ้นตรงหน้าเขา! เมื่อผู้จัดการหลิวเห็นแววตาที่เปี่ยมไปด้วยเจตนาสังหารคู่หนึ่งก็ตัวสั่นสะท้าน! จนเขาไม่กล้าตบลงมาจริง ๆ... "แกโดนภรรยาของฉันตบนับว่าโชคดีแล้ว ถ้าให้ฉันเป็นคนตบแกล่ะก็ แกคงได้เข้าโรงพยาบาลไปพร้อมกับจ้าวกังแล้ว" "เศษสวะอย่างแกคู่ควรที่จะทำงานอยู่ในเทียนชื่อกรุ๊ปด้วยเหรอ? ฉันคิดว่าจ้าวเทียนชื่อคงดวงตามืดบอดไปแล้วถึงได้เป็นเพื่อนกับคนอย่างแก!" ตอนนี้หลีเสี่ยวเวยรู้สึกสับสนโดยสิ้นเชิง เธอไม่ได้มองหลี่ชิงเฟิงด้วยสายตาที่เพียงแค่ประหลาดใจเท่านั้น แต่ถึงกับหวาดกลัวอยู่บ้าง... เธอรู้สึกว่าคน ๆ นี้บ้าไปแล้ว! คำพูดแบบนี้ทำให้ทุกคนตะลึงงันขึ้นมาอีกครั้ง... ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วใช่ไหม! ผู้จัดการหลิวกุมใบหน้าตัวเองแล้วชี้นิ้วใส่หลี่ชิงเฟิงด้วยมือไม้อันสั่นเทา "กะ...แกจบเห่แล้วล่ะ!" "ฉันจะโทรเรียกพี่ใหญ่เทียนชื่อมาเดี๋ยวนี้ ถ้าเขามาเมื่อไรแกได้เห็นดีแน่!" "พวกแกได้ยินสิ่งที่ไอ้ขี้แพ้คนนี้เพิ่งจะพูดหรือเปล่าล่ะ? หลี่ชิงเฟิงเอ๋ย ถ้าแกเก่งจริงก็พูดอีกครั้งต่อหน้าพี่ใหญ่เทียนชื่อสิ!" หลี่ชิงเฟิงหัวเราะขึ้นมา "ฉ

หลี่ชิงเฟิงครุ่นคิดอยู่สักครู่ก่อนจะพูดว่า "หนานเฟิ่งกรุ๊ปงั้นรึ? ไม่ใช่บริษัทใหญ่หรอกหรือไง?" จ้าวเทียนชื่อยิ้ม "ที่จริงไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอกครับ มูลค่าทางการตลาดมีอยู่แค่ไม่กี่ร้อยล้านหยวนเท่านั้นเอง พี่คิดว่าน้อยเกินไปงั้นเหรอ?" หลี่ชิงเฟิงหัวเราะ "เอาล่ะ งั้นก็ได้" "วันนี้ตอนห้าโมงเย็น คนกลางของทางนั้นอยากจะเชิญพวกเราไปเลี้ยงอาหารสักมื้อเพื่อคุยรายละเอียดที่โรงแรมรอยัล พี่ควรจะไปให้ได้นะครับ" จ้าวเทียนชื่อกล่าวพลางยิ้มให้ "เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว" ……. ในขณะเดียวกัน ณ คฤหาสน์ตระกูลเซี่ย เสี่ยวอิ๋งก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องหนังสือของคุณย่า "คุณย่าคะ พวกเราได้โครงการมาโครงการหนึ่งค่ะ!" คุณย่าเซี่ยที่กำลังพักผ่อนอยู่กับเก้าอี้โยกพลันลืมตาขึ้นมาทันที "มีอะไรงั้นเหรอ? ค่อย ๆ เล่ามาสิ" เสี่ยวอิ๋งจึงผุดยิ้มขึ้นมา "หนานเฟิ่งกรุ๊ปต้องการที่จะลงทุนกิจการโรงแรมริมชายหาดในอ่าวต้าโจว และกำลังมองหาหุ้นส่วนเพื่อเร่งระดมทุนอยู่น่ะสิคะ!" "คุณย่าคะ นี่เป็นโอกาสดีเลยเชียวล่ะ!" "ถึงแม้ว่าหนานเฟิ่งกรุ๊ปจะไม่ดีเท่ากับเทียนชื่อกรุ๊ป แต่ก็มีอิทธิพลค่อนข้างมากทีเดียว!" "นอกเหนือไปจากนั้น ยั