All Chapters of หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: Chapter 641 - Chapter 650

กลุ่มผู้หญิงสวมหน้ากากชักมีดจ่อที่คอของหลี่ชิงเหยาคมมีดกรีดลงบนผิวหนังจนเลือดไหลออกมาท่าทางนั้น ขอเพียงแค่ลู่เฉินขยับตัว หลี่ชิงเหยาต้องตายลงในที่นี้ทันทีลู่เฉินหน้านิ่วคิ้วขมวด และในที่สุดก็ได้ปล่อยมือลงฝ่ายตรงข้ามมีคนมากเกินไป เขาไม่กล้าเสี่ยงด้วยชีวิตของหลี่ชิงเหยา"แบบนี้สิถึงจะถูก"จงเยี่ยนบิดคอและดูเหมือนว่าชัยชนะนั้นจะอยู่ในมือแล้ว "ลู่เฉินอาจารย์ของฉันเห็นคุณในสายตานั่นถือเป็นเกียรติของคุณ เพียงแค่คุณพยักหน้า ภายภาคหลังเราก็คือครอบครัวเดียวกัน แต่ถ้าคุณปฏิเสธละ ไม่เพียงแต่คุณที่จะตาย ทุกคนรอบตัวคุณก็ต้องตายด้วย!""ต้องทําถึงขนาดนี้เลยหรอ" ลู่เฉินทําหน้าเย็นชา"นี่ก็คือจุดมุ่งหมายในการทํางานของเรา เก่งๆแบบคุณเนี่ย ในเมื่อครอบครองไม่ได้ งั้นก็ต้องทำลายทิ้ง" จงเยี่ยนกล่าว"ลำพังพวกคุณจะฆ่าผมได้หรอ " ลู่เฉินถามกลับ"เห๊อะเห๊อะ... ฉันรู้ว่าคุณเก่ง แต่ว่าฉันเตรียมตัวมาดี"จงเยี่ยนยิ้มเย็นชาและพูดว่า "ในถ้วยชาที่คุณเพิ่งดื่มไปเมื้อกี้นั้น ฉันได้ใส่ยาพิษสือเซียงหร่วนจินซ่านลงไป ซึ่งพิษนี้ไม่มีสีและไม่มีกลิ่น เมื่อถูกพิษแล้ว ร่างกายก็จะอ่อนแอ แม้แต่ลมหายใจก็ออกแรงใช้ไม่ได

"หมอเทวดา ฉันทำเพื่อคุณ ไม่ลังเลที่จะทรยศอาจารย์และฆ่าศิษย์พี่ คุณว่าฉันแบบนี้ ใจร้ายเกินไปหรือเปล่า" เซียวหงเย่ทําหน้าบ่นบึ้งตึง"คุณจะทําอะไรกันแน่" ลู่เฉินถาม"อย่าคิดมากเลยหน่า ฉันแค่อยากเป็นเพื่อนกับคุณเท่านั้นเอง ไม่มีนัยยะอื่นแอบแฝง" เซียวหงเย่พูดด้วยรอยยิ้ม"เพื่อนแบบเธอนี้ ผมรับไมได้ ไม่รู้ว่าวันไหนจะหักหลังผม" ลู่เฉินพูดแบบตรงไปตรงมามาก"คิกคิกคิก... หมอเทวดา ฉันแทงคุณไม่ได้หรอก ถ้าจะแทงก็คงเป็นคุณที่แทงฉัน" เซียวหงเย่ยิ้มประจบสอพลอเมื่อได้ยิน ริมฝีปากของลู่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะสะแยะมุมปากขึ้นสองครั้งผู้หญิงคนนี้ ทำไมเหมือนกำลังขับรถอยู่"ถ้าคุณไม่มีอะไรอย่างอื่น งั้นผมขอตัวก่อนนะ"ลู่เฉินไม่ยอมพัวพันด้วย อุ้มหลี่ชิงเหยาที่หมดสติขึ้นมาแล้วเดินจากไป "เดี๋ยวก่อน"ทันใดนั้นเซียวหงเย่ก็หยิบขวดยาเล็กๆ ออกมาและยื่นให้ลู่เฉิน "นี่เป็นยาถอนพิษสําหรับยาพิษสือเซียงหร่วนจินซ่าน ดื่มเถอะ ไม่งั้นจะเกิดผลที่ตามมาอย่างร้ายแรง""ไม่ต้อง ฉันไม่ได้ถูกวางยาเลย" ลู่เฉินส่ายหัว"ไม่ได้ถูกยาพิษหรอ"เซียวหงเย่ตกตะลึง "แล้วเมื้อกี้ที่คุณเหงื่อออกเต็มใบหน้า แขนขาอ่อนแรง มันเกิดอะไรขึ้นห

ที่นี่คงจะเป็นเป็นชั้นที่30 ถ้ากระโดดลงไปกระดูกคงแตกหักเป็นเสี่ยงๆ เธอต้องการให้ลู่เฉินล้มเลิกความตั้งใจก่อนหน้านี้"โอเค ผมจะกระโดด!"ลู่เฉินพยักหน้าโดยไม่ลังเล หันหลังและวิ่งขึ้นไปทุบหน้าต่างที่อยู่สูงจรดเพดานและได้กระโดดลงจากอาคารชั้นที่30"เอือก..."หลี่ชิงเหยาตัวแข็งทื่อ เธอสติหลุดและไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย ที่เธอพูดเมื่อกี้นั้นก็เพียงแค่เอ่ยเล่นๆ แต่เธอคาดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายกล้ากระโดดตึกจริง ๆ"ลู่เฉิน!"หลังจากที่เธอได้สติ หลี่ชิงเหยาก็ตะโกนออกมาแล้วรีบวิ่งไปที่หน้าต่างที่แตกและชะโงกหน้ามองลงไปนอกหน้าต่าง ไม่มีแม้แต่เงของลู่เฉินกระโดดลงมาจากความสูงร้อยเมตร ตราบใดที่เป็นคนก็ต้องย่อมตายเป็นซากศพอย่างแน่นอน "ตู้ม!"หลี่ชิงเหยาเข่าอ่อน ได้แต่คุกเข่าลงบนพื้นพร้อมทั้งน้ำตาที่คลอเบ้า "เป็นแบบนี้ได้ยังไง มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง ""ลู่เฉิน ทําไมคุณถึงโง่ขนาดนี้ ทําไมต้องกระโดดลงไปด้วย""คุณตายแล้วฉันจะทํายังไง ฉันจะอยู่ยังไง"หลี่ชิงเหยาร้องไห้จนน้ำตาไหลอาบแก้มเธอเสียใจเป็นอย่างมาก เสียใจที่หุนหันพลันแล่น พูดอะไรที่ไม่ควรพูดเสียใจไม่เชื่อลู่เฉิน เสียใจที่ปล่อยให้อีกฝ่

"ลูกสาว! ไอ้สัตว์นี้มันเอายาอะไรให้หนูกิน ทำไมถึงได้เชื่อมันขนาดนี้?" จางชุ่ยฮัวทั้งตกใจและโกรธเธอไม่คาดคิดจริง ๆ เลยว่า ลูกสาวของเธอจะใฝ่ต่ำเช่นนี้เพื่อผู้ชายห่วยๆคนหนึ่ง ไม่สนใจแม้แต่การตายของน้องชายตัวเอง และที่สำคัญยังแก้ตัวให้กับฆาตกรอีกต่างหาก โง่ชะมัดเลย!"หนูเชื่อเขา เพราะเรื่องนี้มันมีข้อสงสัยจริง ๆ หนูไม่อยากใส่ร้ายคนดี" หลี่ชิงเหยาพยายามอธิบาย"คนดีห่าอะไร ไอ้คนสารรูปแบบนี้ แค่มองตาเดียวก็รู้ว่าไม่ใช่คนดี วันนี้ฉันต้องจับมันไปให้ตำรวจ!"จางชุ่ยฮัวไม่ยอมฟังใคร ตะโกนให้ลงมือทันที "แม่ ใจเย็นๆหน่อยได้ไหม?"หลี่ชิงเหยายังคงขวางหน้าและยับยั้งแม่ของตัวเอง"หลีกไป!"จางชุยฮัวโกรธจนเลือดขึ้นหน้า พยายามผลักลูกสาวเธอออกไปแต่หลี่ชิงเหยาไม่ยอมหลีกทางให้และใช้ร่างกายกั้นไว้ จากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มฉุดกระชากกัน"แม่ ฟังหนูนะ คือเรื่องนี้...""เพี๊ยะ!"เมื่อหลี่ชิงเหยาอยากจะพูด จางชุ่ยฮัวที่กำลังโกรธจนลุกเป็นไฟก็ได้ตบเข้าไปที่หน้าเธออย่างแรง "หลี่ชิงเหยา! แกกำลังทำบ้าอะไรอยู่?""หลี่ห้าวตายได้ไม่นาน แกก็ยังมาปกป้องไอ้ฆาตกรนี้อีก จิตใจแกถูกหมาคาบไปกินหมดแล้วใช่ไหม "

"ดี เยี่ยมมาก ""พวกกลัวคนเก่งและชอบรังแกคนอ่อนแอกว่า ก็ควรสั่งสอนให้หนัก!"เมื่อเห็นว่าหวงอินอินได้รับชัยชนะอย่าง ผู้คนรอบข้างต่างก็พากับปรบมือให้เขา พวกเขาต่างก็เป็นเพื่อนบ้านในละแวกใกล้เคียงกัน ซึ่งปกติมักจะถูกนักเลงพวกนี้รังแกอยู่บ่อยครั้งวันนี้ก็ถือได้ว่าเอาสิ่งเหม็นเน่าออกไป"อินอิน! คุณวู่วามเกินไปแล้ว อ้นักเลงพวกนี้อย่าไปสู้กับมัน "ตอนนี้หวงป๋อเดินกะโผลกกะเผลกไปข้างหน้าและใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล"ทําไมถึงตีไม่ได้ พวกมันมารังแก รังแกขนาดนี้ หรือว่าพ่ออยากให้หนูกล้ำกลืนฝืนทนหรอ?" หวงอินอินขมวดคิ้วเดิมทีเธอคิดว่าการกระทําที่กล้าหาญของเธอจะได้รับคําชมจากพ่อ คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้ยินประโยคนนี้ "อินอิน ลูกยังเด็กเกินไป ไม่เข้าใจความชั่วร้ายของสังคม คนเหล่านี้ล้วนมีผู้บงการอยู่เบื้องหลัง หนูทำร้ายพวกมัน เรื่องต่างๆก็ยิ่งจะเลวร้ายมากขึ้น!" หวงป๋อมีสีหน้าขมขื่น"มีที่ผู้อยู่เบื้องหลังแล้วยังไง พ่อคิดว่าหนูจะกลัวเหรอ อีกอย่างนะ ถ้าหนูไม่ลงมือ บ้านเราคงถูกรื้อไปนานแล้ว!" หวงอินอินพูดอย่างเย็นชา"เงินทองเป็นของนอกร่างกาย บ้านรื้อแล้วอย่าร้อนรนใจ คนไม่เป็นอะไรคือสิ่งที่ส