บททั้งหมดของ ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน: บทที่ 531 - บทที่ 540

เซียวตกตะลึงอยู่นาน จากนั้นลดสายตาลง "จริงสินะ การเกิดมาของหนู เป็นเธอที่ทำให้ฉันเห็นว่าฉันทำสำเร็จแล้ว..."รถหยุดอยู่นอกอาคารห้องแล็บที่ด้านนอกมีผู้ชายหนึ่งคนกับผู้หญิงหนึ่งคนกำลังรออยู่ ทั้งสองคนเป็นคนประเทศ M อายุประมาณสามสิบกว่า ๆ และก็สวมชุดกาวน์สีขาวของเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่ใช้ในการทำงาน โดยมีบัตรประจำตัวห้อยอยู่ที่กระเป๋าเสื้อตอนที่ชายผมสกินเฮดเห็นเซียว เขาก็ยิ้มอย่างตื่นเต้นแล้วพูดขึ้น "คุณกลับมาแล้วจริง ๆ เหรอครับ?""เรื่องที่ฉันกลับมาอย่าให้คนอื่นรับรู้ก่อน รวมทั้งผู้อำนวยการ" เซียวพูดส่ังเขา เขาพยักหน้า "เข้าใจครับ ท่านนี้คือ......"เจียงเซิงไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าสื่อในประเทศ M ดังนั้นพวกเขาไม่รู้ก็เป็นเรื่องปกติมากเซียวมองดูเจียงเซิงและพูดแนะนำ "เธอคืออลิซ ลูกสาวของม่านม่าน"ผู้ชายและผู้หญิงสีหน้าตกตะลึงภายในห้องทำงาน เจียงเซิงรับกาแฟที่เธอยื่นมา แล้วยิ้มพูด "ขอบคุณค่ะคุณเซี่ยซา"เซี่ยซานั่งลงข้างหม่านั่ว เธอคือผู้ช่วยของหม่านั่ว และก็เป็นภรรยาของเขา "ไม่ต้องเกรงใจค่ะ ฉันกับหม่านั่วคิดไม่ถึงว่า คุณคือลูกสาวของคุณม่านม่าน"หม่านั่วมองไปทางเซียว "คุณม่านม่านตอ

ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาปิดหนังสือลง "ไป ไปดูกัน"ห้องโถงหมิงหลานเป็นส่วนหนึ่งของย่านไชน่าทาวน์เขตตะวันออก เป็นร้านอาหารที่ใหญ่ที่สุดในไชน่าทาวน์ และก็เรียกว่า "ไข่มุกตะวันออกแห่งไชน่าทาวน์"อาคารก่อสร้างย้อนยุคสามารถพบเห็นได้ทุกที่ ชื่นชมความสง่างามสไตล์โบราณ มีโรงรับจำนำโบราณ ร้านอาหารจีนโดยเฉพาะ โรงเครื่องประดับ ร้านเหล้า ธนาคาร ร้านกาแฟ และอื่น ๆ ในบริเวณใกล้เคียงคนเดินถนนที่เข้าออกส่วนใหญ่เป็นชาวเอเชีย ชาวจีน และชาวต่างชาติภายในห้องส่วนตัวที่หรูหราที่สุดในห้องโถงหมิงหลาน มีคนยืนอยู่สองคนนักชงชาที่นั่งอยู่ด้านข้างเทชาผู่เอ๋อร์ที่บ่มเป็นระยะเวลานานแล้วลงในถาดชงชา รอสองสามวินาทีแช่ชาเอาไว้สักพัก เทน้ำชาลงในแก้วชาของแขกตามลำดับจากซ้ายไปขวาท่านผู้เฒ่ายกแก้วชาขึ้นลิ้มรส "คุณซูซีเป็นคนจีนเหรอครับ? เหมือนจะรู้เรื่องชาดีมาก"ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามสวมเสื้อสูทสีขาว เสื้อซับในสีดำ ให้ออร่าที่ดูท่าทางทะมัดทะแมงผมสีดำถูกตัดให้สั้นปานกลาง ยาวประบ่า และหวีไปด้านหลังใบหูอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย เธอแต่งหน้า ใบหน้างามเพริศพริ้ง แต่กลับให้ความรู้สึกโฉบเฉี่ยวซูซียิ้ม "พ่อของฉันเป็นคนจีน

หลังจากตรวจร่างกายเสร็จเรียบร้อยเธอก็สวมชุดผู้ป่วยมายังห้องผ่าตัด เมื่อนอนลง ก็มองดูแสงไฟและเครื่องมือ และก็นึกถึงตอนที่ตัวเองคลอดลูกก็ผ่านมาแบบนี้เซียวเดินไปด้านข้างเธอ แขวนถุงเลือดเอาไว้ตอนที่เริ่มปล่อยเลือด ภายนอกทายาชาเอาไว้ เจียงเซิงยังไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก แต่รู้สึกว่าตอนที่เลือดไหลออกจากเส้นเลือด ก็ค่อย ๆ มีความรู้สึกเจ็บปวดความเจ็บปวดแบบนี้เชื่องช้า แต่ตอนที่บีบคั้นเลือด เป็นความเจ็บจี๊ด เป็นระยะ ๆ เหมือนกับว่ามีมีดกรีดลงบนบาดแผลเดียวกันอยู่ตลอดเวลา และดึงทึ้งเนื้อหนังเธอขมวดคิ้ว แต่กลับอัดอั้นเสียงและกัดฟันอดทนไว้ เมื่อปล่อยเลือดออกปริมาณหนึ่ง ก็เริ่มวิงเวียนและปวดหัว ถึงขั้นที่เกิดอาการแน่นหน้าอก รู้สึกหายใจลำบาก"ถ่ายเลือด" เซียวรักษาความใจเย็นเซี่ยซานำถุงเลือดที่เตรียมเอาไว้แขวนขึ้นไป เธอสูญเสียเลือดในร่างกาย จำเป็นต้องใช้การถ่ายเลือดโดยเร็วที่สุดเพื่อบรรเทาอาการ เจียงเซิงถูกสวมหน้ากากออกซิเจน ใช้ออกซิเจนในการหายใจผ่านไปเป็นเวลานาน แขนของเจียงเซิงที่ถูกปล่อยเลือดออกรู้สึกเจ็บจนชาไปหมด แต่ตลอดเวลานั้นเธอไม่ได้ออกเสียงร้องเลยเซี่ยซาปลอบใจเธออยู่ข้าง ๆ อย่างใจเ

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ ท่านผู้เฒ่าก็คลายกังวลและยิ้มขึ้นมา “ดี ดีมากเลย”ใบหน้าของหลัวเชว่เผยความประหลาดใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด ควบคุมไว้ได้แล้วเหรอเหรอ?แต่ถ้าหากคนคนนั้นไม่ใช่เซียว ใครจะมีความสามารถแบบนี้อีก? หรือว่าเขากับท่านเจ๋วคาดเดาผิดไปเหรอ?ซูซียิ้มมุมปากขึ้นมา "คุณท่านซือ ตอนนี้คุณเชื่ออาจารย์แล้วหรือยังคะ?"ท่านผู้เฒ่าได้รับผลลัพธ์ที่ดี แน่นอนว่ายินยอมที่จะเชื่อมากยิ่งขึ้น "ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณเซียวจริง ๆ บุญคุณครั้งนี้ผมจำไว้ขึ้นใจแล้ว ถ้าหากมีความต้องการอะไร สามารถเอ่ยปากได้เต็มที่"“คุณท่านซือพูดเกินไปแล้วค่ะ อาจารย์ใช้ทั้งชีวิตอยู่กับการวิจัย ไม่มีความต้องการอะไร เพียงแค่ได้ช่วยเหลือผู้คนมากขึ้น อาารย์ก็พึงพอใจแล้วค่ะ”ซูซีถ่อมตัว การตอบกลับเป็นนัยก็ได้รับความชื่นชมจากท่านผู้เฒ่า "งั้นถ้าหากต่อไปคุณซูมีความต้องการอะไร ก็เอ่ยปากมาได้เต็มที่ ไม่ต้องเกรงใจนะครับ"ซูซีลดสายตาลง ในดวงตาเผรอยยิ้มเยาะหยันที่เลือนราง "ได้ค่ะ"เจียงเซิงมาถึงสนามบินประเทศ S เมื่อเดินออกไป ก็เห็นสิบเจ็ดยืนรออยู่ที่หน้ารถสิบเจ็ดเห็นสีหน้าท่าทางของเธอที่ซีดเซียวก็ขมวดคิ้ว "คุณหนู ร่างกายคุณไม่เ

ศัตรูคิดว่าควบคุมเขาได้แล้ว อันที่จริง คนที่ถูกควบคุมที่แท้จริง คือพวกเขาซือเย่เจ๋วบีบคางของเธอ ริมฝีปากบางปิดลง "บอกว่าไปแค่ไม่กี่วัน ผลปรากฏว่าไปนานขนาดนี้ ผมคิดว่า คุณจะไม่กลับมาแล้ว"เจียงเซิงกะพริบตา "ถ้าหากฉันไม่กลับมาจริง ๆ ล่ะ?"เขาไม่ตอบเจียงเซิงจับมือเย็นเยือกที่จับคางของเธอเอาไว้ "ซือเย่เจ๋ว รออีกสักช่วงหนึ่ง ฉันต้องช่วยคุณได้แน่นอน"ซือเย่เจ๋วหยุดชะงัก จากนั้นหอมศีรษะและหน้าผากของเธอ "คุณไปประเทศ M ก็เพื่อไปหาเซียวให้ช่วยผม?""อืม" เธอกอดเอวของเขา "เซียวมีวิธีแก้ปัญหาแล้ว แต่ยังต้องรอหน่อย"**ซูซีขึ้นลิฟต์ตรงไปที่ชั้นบนสุดของโรงแรม สีหน้าเข้าสู่ความเคร่งขรึมเธอซ่อนตัวอยู่ในประเทศ S สามปี ในที่สุดก็ได้รับข่าวการตายของหลานอู๋เหยียน แต่เธอคิดไม่ถึงว่า เจียงเซิงนังสารเลวนั่นจะยังมีชีวิตอยู่จริง ๆ!เดิมทีเธอต้องการพึ่งพายาต้านที่อารีย์ผลิตออกมา ถ้ามันสามารถช่วยชีวิต ซือเย่เจ๋วได้ บางทีเธออาจจะยังมีโอกาสเธอได้เปลี่ยนตัวตน เปลี่ยนชื่อ ตอนนี้แม้แต่ท่านผู้เฒ่าก็มองเธอใหม่ เธอมีความมั่นใจที่จะทำให้ท่านผู้เฒ่าวางใจเธอได้ใหม่แต่เจียงเซิงกลับยังไม่ตาย“ติ๊ง!” ประตูลิฟ