All Chapters of My Ugly Husband is a Billionaire : Chapter 161 - Chapter 170

Strawberry's POVMATAGAL na nagsukatan ng tingin sina Sir Seven at Rico. Gusto ko silang pigilan pero wala akong magawa dahil sa takot. Napasinghap ako nang biglang kwelyuhan ni Sir Seven si Rico."What did you just fucking said? Kailan ka pa nagkaroon ng karapatang pakialaman ako? Kailan pa!"Hindi sumagot si Rico at nanatili lang nakatingin sa kaniya. Doon na ako pumagitna at pilit pinakakalma si Sir Seven."At ikaw naman!" Binalingan niya ako. Natigilan ako sa takot nang makita ang galit niyang mukha. "Baka nakakalimutan mo na ang usapan natin? Bawal kang lumandi sa iba habang tayo pa!"Hinila niya ako sa buhok at binitiwan si Rico. Gusto sana siyang pigilan nito pero matalim niya itong binalingan ng tingin."Huwag kang makikialam dito kung ayaw mong matanggal sa trabaho!"Inilingan ko siya, pilit nagmamakaawa ang mga mata ko na huwag na siyang sumagot pa. Walang nagawa si Rico kundi lumabas ng kuwarto."Sir Seven, nasasaktan po ako.""Anong ginawa n'yo!""Wala!" hindi ko na napigi

Seven's POVNAKANGITI akong umupo sa swivel chair ko at tinitigan ang picture ni Strawberry na kinuha ko kanina habang tulog siya. Ilang ulit ko siyang inangkin kagabi kaya mahimbing ang tulog niya kanina nang umalis ako.I am tempted to call her but I stop myself. I wanna hear her sweet voice already, nami-miss ko na siya agad. Pero mas gusto kong matulog pa siya para makabawi ng lakas sa gagawin namin pag-uwi ko. Damn it. I can't stop myself from smiling. Who would have thought na magkakaganito ako sa isang babae? Nailing na lang ako.Tiningnan ko ang gabundok na papel sa harap ko. Kung noon, salubong na agad ang mga kilay ko kapag ganito, ngayon ay walang makakasira ng mood ko. Kahit pa yata tambakan ako ng trabaho ngayon, kaya ko pa rin tapusin nang walang reklamo.Binaba ko ang cellphone ko, pero bigla rin natigilan nang may bumukas ang pinto ng aking opisina at pumasok si Rico. Nang mag-angat ako ng tingin at sumalubong sa'kin ang mukha ni Rico ay naglaho ang ngiti sa labi ko.

Strawberry's POVNASA yate pa lang kami, matatanaw na ang nagliliwanag na mga ilaw na nagmumula sa isla sa unahan. Malamig ang hanging pandagat at parang dyamanteng nagliliwanag ang karagatan sa tuwing tinatamaan ng liwanag ng buwan.Nang dumaong ang yate sa daungan ng isla ay agad kaming sinalubong ng isang lalaki na nakasuot ng pormal na business suit. “Sir, Ma'am, this way please,” anito na agad kong sinunod habang nasa likuran ko si Seven.Halos umawang ang labi ko sa pagkamangha sa isla. Gabi pa lang ngayon, pero sobrang ganda na ng paligid. Excited na akong makita ang isla sa araw. May gusali at kung anu-anong establisyemento. Sa tingin ko ay kumpleto ang islang iyon sa mga kailangan ng mga magbabakasyon.Napasinghap ako nang maramdaman ang kamay ni Seven na pumulupot sa baywang ko. “Baby. Sa cottage na tayo,” aniya sa malambing na boses.Hindi niya inaalis ang kamay niya sa baywang ko kahit noong sumakay kami ng maliit na electric car na maghahatid sa amin sa cottage namin.*

Strawberry's POV“I need to call my boyfriend. Can I borrow your phone?” ani Monday at nakangiti pa.Agad kong kinuha ang cellphone sa bulsa ko pero nagdadalawang-isip kung ibibigay sa kaniya. Baka kasi makita niya ang picture namin ni Seven, nahihiya ako."Buti na lang saulo ko ang number niya."Iaabot ko na sana sa kaniya ang cellphone ko, kaya lang nagtaka ako nang makitang gulat siyang nakatingin sa likuran ko.“Love?” bulalas ni Monday.Nagtatakang napalingon ako sa likuran ko, pero natigilan na lang nang malaman kung sino ang nasa aking likuran. Si Seven.Naguguluhang tiningnan ko si Monday. Malaki ang ngiting makikita ngayon sa mukha niya bago mabilis na tumakbo palapit kay Seven. Kumunot ang noo ko, hindi ko maintindihan ang nangyayari. Magkakilala sila? O napagkamalan niya lang si Seven?Si Seven man ay bakas ang gulat at pagtataka sa mukha. Pagtakapos ay tumingin siya sa akin na parang nag-aalala."Love, what are you doing here? Oh my God! Are you here to visit your sister?

Strawberry's POVPARA akong nasa loob ng isang balon na walang matakbuhan. Walang sasagip, walang magbibigay ng pisi para kapitan.Mula sa mukha ng mga taong nasa akin ang paningin, nabaling kay Seven ang mga mata ko. Nakita ko ang pag-aalala na nakapaskil sa mukha niya. Lalong nanlambot ang mga tuhod ko, lalo akong napahiya.“S-sorry po, sorry po,” mahinang sambit ko. Natatarantang yumuko ako para sana pulutin ang mga basag na plato, pero dahil sa pagkataranta, kusa na lang akong tumalikod at mabilis na tumakbo.Gusto kong umiyak nang makalabas ako ng mansion. Panay ang punas ko sa mga luha ko sa pisngi, pero para itong bukas na gripo.Muling bumalik sa akin ang eksena kung saan magkatabi sina Seven at Monday, at ang narinig na petsa kung kailan sila ikakasal.“Tumigil ka na, please.” Kausap ko sa sarili. Pinatutungkulan ko ang luhang walang sawang pumapatak mula sa mga mata ko.Huminga ako nang malalim dahil pakiramdam ko ay parang kakapusin ako ng hangin. Hindi ko alam na nakasuno