Lahat ng Kabanata ng Nathan (Only Love): Kabanata 31 - Kabanata 40

{ELLIE POV} Dahan dahan akong lumakad upang pumunta ng kusina. “- Yes baby, I love you too” malambing na boses nito sa kausap, dahan dahan etong tumingin sa direksyon ko ng maramdaman ang aking presensya. Tila nagliwanag naman ang mga mata nito ng makita ako. “Oh she’s here baby!” sagot nito sa kausap. Napakunot ang noo ko ng makilala ang aking Cellphone na hawak hawak nito. Agad akong napalapit dito. “Yes baby, we will see you soon, I’ll take good of your mom” sabi pa nito kaya nahulaan ko na si Marcus ang kausap nito. Sumenyas ako na kakausapin ko ang anak ko pero iniiwas lang nito sakin ang telepono. “Oh Yes, I will!” sabay tawa nito sa kausap na parang tuwang tuwa sa pinag-uusapan nila bago mabilis ibinaba ang tawag at ini-off ang telepono. “Nathan, kakausapin ko ang anak ko!” “Anak natin!” mabilis na sagot nito. “Teka nga lang! Bakit ang dali lang para sayo na bumalik at guluhin ang buhay namin matapos mo akong balewalain na parang basahan, Anong plano mo sakin this time

“STEVE?” anas nya sa pangalan ng lalaki. Nasa loob eto ng isang restaurant habang may kausap na lalaki na hindi nya kilala. “That’s Papa Steve!” sigaw ni Marcus na nakita rin nya pala, glass wall kase ang elevator kaya kitang kita ang lahat ng bawat floor ng mall. Kumaway pa ang kanyang anak na tila ba nakikita sya ng lalaki. “Yes baby! but he’s with someone,” sagot nya sa anak. Ngayon lang nya narealized na wala syang masyadong alam sa lalaki. Tila naman nalungkot ang mukha ng anak. Napalapit na kase eto sa lalaki nung mga panahon na wala pa sa buhay namin si Nathan. Malapit na sila sa restaurant ng biglang nagkaroon ng pagsabog. Nagkagulo ang mga tao, mahigpit nyang hinawakan ang kanyang anak, halos yumanig ang sahig ng mall kung saan sila naroroon. Nakaramdam sya ng takot hindi para sa kanyang sarili kung hindi para kay Marcus. Mahigpit etong nakayakap sa kanya. “Mommy!” takot na tawag nito sa kanya. “It’s okay baby.” alo nito sa kanyang anak. Marami ang nagsisigawan, humana

{ELLIE POV} MULA ng umalis ako sa bahay ng asawa ko ginawa kong busy ang aking sarili, sinubsob ko ang aking sarili sa pagtatrabaho, lalo na at nagkaroon ng problema ang isang branch namin, isa eto sa mga lubhang naapektuha ng nangyaring pagsabog na hanggang ngayon ay inimbestigahan pa. Simula ng gabing umalis ako sinikap ni Nathan na kausapin ako ngunit iniiwasan ko sya. Ilang ulit syang nagpabalik-balik sa bahay pero hindi ko eto hinaharap. Gustuhin ko mam na umalis ng bahay ni Lola Azon hindi ko magawa dahil ayaw ko na mag-alala eto, isa pa matalas ang pakiramdam ng matanda, sa edad nito at health conditions ayaw na kong bigyan pa ng alalahanin. Si Marcus ang madalas kasama ng ama, pinababayaan ko lang na bisitahin at paminsan-minsan hiramin nya ang anak namin, ayaw ko na maapektuhan si Marcus sa probleman naming mag-asawa. Naging madalas ang pagbisita ni Steve, malaki ang naging tulong nito para pansamantalang makalimutan ko ang problema ko kay Nathan. “Hi, How’s your day?” bu

{STEVE} Nakatiim-bagang syang nakatingin sa larawan ng isang babae. Napakaganda pa rin nito. “Lorrie” mahinang sambit nya sa pangalan ng kanyang asawa. Mariin syang napapikit, hindi nya makakalimutan ng makipaghiwalay sya sa babae dahil hindi sya nito mabigyan ng anak. Ginawa na nila lahat ng paraan para magka-anak, pero kahit ang makabagong siyensya ay sumuko na upang biyayaan sila, labis nyang dinamdam ang bagay na yun, Kinain sya ng kanyang Pride. Nagbitaw sya sa pagka doctor at nagtrabaho bilang nurse abroad upang lumayo kay Lorrie, naiwan sa pangangalaga ng babae ang kanyang nag-iisang kapatid, Sinubukan ni Lorrie na maayos ang kanilang pagsasama ngunit iniwasan nya eto, ang huli nyang balita ay may kinupkup etong dalawang batang kalye ngunit hanggang dun na lang ang nalalaman nya. Sa abroad nakilala ko si Trixie sa ospital kung saan ako nagta-trabaho at isa etong pasyente dun. Mabait eto nung una kaya nahulog ang tiwala ko lalo na ng maaksidente ang aking kapatid na si Mil

{NATHAN POV}NAGSUKATAN kami ng tingin ni Ellie, alam ko malaki ang takot nyang umuwi sa Pilipinas dahil sa mga nangyari, ngunit mas malaki din ang tsansa na maiwasan nya si Steve kapag nasa Pilipinas kami, nararamdaman ko na hindi mabuti ang intensyon nito kay Ellie.Hindi nagtagal nagbitaw ng tingin si Ellie, tinapos nito ang pagkain at nagmamadaling lumabas ng kusina. Sinundan ko lang eto ng tingin. Muli kong tiningnan ang aking anak na bakas sa mukha ang kasiyahan. Very timely din ang plano kong bakasyon dahil wala na etong pasok sa school. Plano kong magtagal sa Pilipinas mahirap mamuhay dito sa ibang bansa, limitado ang galaw ko. NAKITA kong nakatayo si Ellie sa harap ng bintana na tila malalim ang iniisip kaya hindi nito naramdaman ang pagpasok ko. “Ellie” mahinang tawag ko sa kanya. Dahan-dahan etong lumingon, blanko ang expression ng mukha nito. Lumapit ako dito hanggang magkatapat ang aming mukha.“What are you thinking?” tanong ko dito. Muling bumalik ang tingin nito sa b