All Chapters of Love Is Never A Mistake [BXB]: Chapter 11 - Chapter 20

Andito ako ngayon sa kwarto nakahiga habang nag iisip sa sinabi sakin ni Marvin, anong ibig niyang sabihin dun? Matapos niyang sabihin 'yon ay tinawag siya ng magulang niya kaya nagtuloy tuloy na kong umakyat.Nang bigla kung maalala na bakasyon pala ang pinunta namin dito. Kaya dapat mag-enjoy.Maglakad lakad nalang muna siguro ako sa labas.Naligo muna ako bago napagdesisyonan na lumabas.Pagkatapos maligo ay nagsuot nalang ako ng plain na tshirt na kulay white tapos maong na short.Nakalabas naman ako ng mansyon na matiwasay. Siguro pagkatapos nilang kumain nag-si-pasukan muna sila sa mga kwarto nila para magpahinga. Sa kabilang resort ko naisipan maglakad lakad dahil kami kami lang naman ang tao dito. Pansin ko agad ang mga nagtatayuan mga hotel sa tabi ng mansyon nila tita. Di tulad sa gawi samin, dito ay madaming tao. Lakad lang ako ng lakad ini-enjoy ko lang ang bawat minutong lumilipas dinadama ang malamig na simoy ng hangin at ang lakas ng hampas ng alon sa lupa.Nakakaginh

Iyak lang ako ng iyak habang nasa gilid ng dagat, malayo sa lahat.Ayoko ng ganitong pakiramdam.'Sabi ko naman sayo, walang patutunguhan 'yang nararamdaman mo sa kanya.' sita ko sa sarili.Wala e, ganun naman talaga pag nagmahal tayo may kaakibat na sakit. Pero mas masakit siguro mag mahal kung hindi mo alam kung mahal ka din ng mahal mo. Na ikaw lang ang nagmamahal samantalang siya, wala lang sakanya ang lahat.Sobrang sakit.Kung kailan malalim na. Kung kailan sobrang mahal ko na siya.Saka pako masasaktan.Ilang oras akong nandito nakaupo malapit sa tabing dagat, habang lumuluhang mag-isa.Siguro nga sign nato na hindi talaga kami para sa isa't isa. Na pinagtagpo lang kami pero hindi tinadhana. Dahil kailan man hindi naman talaga tamang magmahalan ang parehas na kasarian.'Bakit ba minahal kita ng ganito?''Bakit humantong sa masasaktan lang pala ako?''Mali nga ba na nagmahal ako

"KUYA!" Hiyaw niya sakin ng minsang magkasalubong kami palabas ng mansyon.Sa gulat ko ay napalingon ako sakanya habang tinataasan siya ng kamao na may pagbabanta. Loko talaga puwede naman akong tawagin ng hindi humihiyaw.Nang tignan ko siya ay nakangiti lang ang kupal habang ako naman ay patingin-tingin sa mga taong nakapaligid lalo na kila tito at tita.Tumakbo siya papalapit sakin pagkatapos ay yumakap ng mahigpit."Ang tagal mong umuwi kuya, san kaba galing?" Tanong niya pa.Ang gwapo niya ngayon sa suot niya. Ang lakas makaakit.Ginulo ko muna ang buhok niya bago sumagot, "Nagpaalam naman ako sayo ah."Nag-pout pa siya sakin, "Dapat kasi sinama mo nako kuya, ayan tuloy namiss kita."Kinilig naman ako sa sinabi niya sakin. Kahit kelan talaga alam na alam niya paano ako pakiligin.Inaya ko muna siya sa labas na mag-lakad lakad, "Hayaan mona andito naman nako," sambit ko.Ngiting n

9:30 am na pala, ayun sa oras na naka rehistro sa phone ko.Nakatulog pala ko kagabi pagkatapos ng pag-uusap namin ni kuya.Ansarap ng tulog ko, wala naman akong nararamdamang hang over. Sakto lang kasi ang nainom ko kagabi pero nalasing parin ako.Naalala ko bigla na hindi nga pala ako sa kwarto ko nakatulog, nang iikot ko ang paningin ko ay napadako ang tingin ko kay kuya Branden na mahimbing na natutulog.'Magkatabi kaming natulog?' Tanong ko sa sarili ko.Parang nabuhayan ang loob ko dahil sa naiisip, hindi ako nilipat ni kuya bagkus hinayaan niya lang ako dito sa kwarto niya. Habang magkatabi kami.Sobrang saya ko sa nararamdaman ko ngayon. Nawala lahat ng sakit na nararamdaman ko ng hindi niya ko pinansin at sinungitan lang niya ko kagabi.Gusto ko siyang lapitan at halikan habang natutulog. Pero natatakot akong magising kaya hinayaan ko lang ang sarili ko na pagsawaan ang mukha niya.Bumibilis ang tibok n

Masaya ang buhay lalo na kung mahal mo ang kasama mo sa bawat araw.Sa bawat araw na nagdaan ay hindi nakakasawang kasama ang taong mahal mo.Naalala ko tuloy 'yong mga araw na lagi kaming magkasama ni Shawn.Lagi kaming nag-lalasing ni Shawn dito parin sa tagaytay. Kung puwede ij,q nga lang araw araw ay ginawa na namin ang kaso bata parin kami. Pasikreto lang ang pag-inom namin lalo na kapag andito sila tito at tita. Tuwing bakasyon ang pinakamatagal na pag-stay nila dito ay dalawang linggo pagkatapos nun. Malaya na kaming dalawa ni Shawn dahil tulad ng nakagawian maiiwan kaming dalawa dito.Na hindi naman na nila tinututulan. Suportado pa nga nila kami dahil nagiging independent na kami. Lalo na sa edad namin ay dapat na matuto na talaga kaming maging independent.Pero kahit ganun sakanila parin ang perang ginagamit namin.Isa din sa dahilan kaya pumapayag sila tito at mama dahil kilala naman nila ang mga tao dito. Hi