All Chapters of รอวันหย่า คุณสามีร้าย: Chapter 551 - Chapter 560

960 Chapters

บทที่ 551

แน่นอนว่าเขาเลือกฉินอันอัน เขาไม่อยากทอดทิ้งลูก แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นลูกของพวกเขากำลังจะมีอายุครบสี่เดือน หากไม่เกิดอุบัติเหตุครั้งนี้ ก็จะมองเห็นหน้าเด็กได้ชัดเจนในการตรวจครรภ์ครั้งต่อไป! “เอาล่ะ คุณผู้ชาย คุณช่วยเซ็นชื่อในใบรับทราบและยินยอมรับการรักษาด้วย” คุณหมอหยิบเอกสารหนึ่งแผ่นแล้วยื่นให้เขา “ต้องการฉีดยาชาในการผ่าตัดเอากระสุนออกให้คนไข้หรือไม่? ยาชาอาจส่งผลกระทบต่อทารกในครรภ์อย่างมาก ถ้าคุณต้องการเก็บลูกไว้ พวกเราจะไม่ฉีดยาชาให้คนไข้” “มันจะไม่เจ็บปวดมากเหรอ?!” ฟู่สือถิงย่อมอยากเก็บเด็กไว้ แต่เมื่อคิดถึงการผ่าตัดโดยไม่ใช้ยาชา ฉินอันอันจะต้องเจ็บปวดจนตายแน่นอน! “ใช่ เจ็บปวดมาก แต่จะผ่านไปได้” หมอกล่าว “ตอนนี้เธออ่อนแอมากแล้ว ผมไม่ยากให้เธอต้องได้รับความเจ็บปวดอีก” ฟู่สือถิงรู้สึกหัวใจถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ จนรู้สึกเจ็บตอนที่หายใจ “โปรดให้ยาชากับเธอเถอะครับ” “ตกลง” หมอหยิบใบรับทราบและยินยอมรับการรักษาที่เขาเซ็นชื่อจากมือเขาแล้วหันกลับเข้าห้องฉุกเฉินไป ฟู่สือถิงปรับอารมณ์อย่างรวดเร็ว ถึงแม้ต้องสละชีวิตเด็ก แต่ยังดีที่ฉินอันอันปลอดภัย ถ้าเธอเป็นอะไรไป ลูกของพวกเขาก็ไม่รอ
Read more

บทที่ 552

เธอรู้สึกเหมือนโดนฟาดอย่างแรง!ถ้าไม่ใช่เพราะอาการบาดเจ็บที่แขนของเธอ น่ากลัวว่าเธออาจจะลุกขึ้นจากเตียงคนไข้เลยก็เป็นได้ “สามีอะไร? ฉันยังไม่ได้แต่งงาน! ใครก็ไม่มีสิทธิ์ตัดสินว่าลูกฉันจะอยู่หรือตาย!” เพราะว่าเธอถูกกระตุ้นจนมีอารมณ์ตื่นเต้นมากเกินไป คุณหมอจึงรีบขอโทษ “คุณฉิน ขออภัย คุณฟู่ไม่ได้บอกว่าเขาคือสามีของคุณ เขาบอกว่าเขาคือพ่อของเด็ก” “ถึงเขาจะเป็นพ่อของเด็ก แต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์!” ฉินอันอันควบคุมอารมณ์ไม่อยู่แล้ว น้ำตาของเธอไหลรินลงมา ฟู่สือถิงอยู่ในห้องผู้ป่วยทั้งคืน เช้านี้ป้าหงจึงมาเปลี่ยนให้เขากลับไปพักผ่อน อันที่จริงเธอไม่ควรรบกวนการพักผ่อนของเขา แต่ตอนนี้ฉินอันอันเป็นแบบนี้ ป้าหงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโทรหาเขา หลังจากป้าหงโทรบอกฟู่สือถิง ไมค์ผลักประตูห้องผู้ป่วยแล้วเดินเข้ามา “อันอัน ในที่สุดเธอก็ฟื้นแล้ว!” ไมค์เดินมาหาแล้วนั่งลงข้างเตียง พร้อมกับหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดน้ำตาให้เธอ “อย่าร้องไห้เลยนะ ฉันกับฟู่สือถิงคิดเหมือนกัน ระหว่างเธอกับเด็ก เธอย่อมสำคัญกว่า ลูกน่ะมีใหม่ได้ แต่ถ้าไม่มีเธอแล้ว มันเท่ากับไม่เหลืออะไรเลย” ฉินอันอันผลักมือเขาที่เช็ดน้ำตาให้ตัว
Read more

บทที่ 553

เธอสะอึกสะอื้น “ฉันอยากออกโรงพยาบาล” เขาไม่กล้าทำให้เธอหงุดหงิด จึงหันไปทางคุณหมอ “คุณฉิน หากคุณยืนกรานจะออกโรงพยาบาลก็สามารถทำได้ แต่คุณต้องตรวจร่างกายก่อน ถ้าตรวจร่างกายแล้วไม่มีปัญหาใหญ่อะไร ฉันจะเอกสารอนุญาตออกจากโรงพยาบาลให้คุณ” ไม่นานนัก หลังจากตรวจร่างกายหลายครั้ง คุณหมอก็ออกเอกสารออกโรงพยาบาลให้เธอ เมื่อถึงบ้าน เธอขังตัวเองอยู่ในห้อง ก่อนออกจากโรงพยาบาล เธอเข้ารับการตรวจอัลตร้าซาวน์สี จากการอัลตร้าซาวน์แสดงให้เห็นว่าลูกน้อยของเธอมีอายุน้อยกว่าสองสัปดาห์ เท่ากับว่าหลังจากที่เธอมาอยู่ประเทศบี ลูกของเธอได้หยุดการเจริบเติบโต สิ่งนี้เป็นสัญญาณที่แย่มาก คุณหมอแนะนำให้ทำแท้งเด็ก แต่เธอไม่อาจยอมรับผลลัพธ์นี้ได้ “หรือว่าพวกเราจะหาจิตแพทย์ให้เธอ!” ไมค์ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น หารือกับฟู่สือถึง “คุณหมอบอกว่า ภาวะซึมเศร้าของเธอไม่ได้มีปัจจัยจากเรื่องลูกทั้งหมด ผมคิดว่าคุณหมอพูดถูก การเจอกับอิ๋นหวังก็เพียงพอแล้วที่จะทำลายสติสัมปชัญญะของเธอ” ฟู่สือถิงมองไปทางห้องของเธอ แล้วพูดว่า “พวกเราให้เวลาเธอหน่อย ผมเชื่อว่าเธอจะก้าวข้ามไปได้” “ตกลง! ว่าแต่เด็กในท้องของเธอ…” “เธออยากใ
Read more

บทที่ 554

“ตอนที่คุณหมอขอให้ฉันทำแท้งเด็ก เขาไม่พูดอะไรสักคำ เขาไม่พูด การนิ่งเงียบมันก็หมายความว่าเขายอมเสียลูก” ฉินอันอันสูดหายใจเข้าลึกและพูดอย่างยากลำบาก “เขาเป็นพ่อของเด็ก ทำไมเขาถึงเมินเฉยต่อเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองได้ขนาดนี้?” ไมค์ต้องใช้ความพยายามอย่างมากถึงพูดได้ว่า “บางทีเขาอาจจะแค่เคยชินกับการฟังคำพูดของคุณหมอ” “เขาไม่เคยฟังคำพูดของหมอ ตอนที่เขาป่วย เขาอยากสูบบุหรี่ก็สูบ อยากดื่มเหล้าก็ดื่ม ไม่มีใครทำให้เขาเชื่อฟังได้เว้นแต่เขาอยากทำเอง” ขนตาฉินอันอันสั่นกระพือเล็กน้อย น้ำเสียงเธอแหบแห้ง “เขาแค่ไม่อยากได้ลูกที่ไม่แข็งแรงของเราเท่านั้นเอง!”“อันอัน เธออย่าคิดว่าเขาเลวร้ายขนาดนั้น ฉันไม่กล้าพูดอะไรมาก แต่เขามีเธออยู่ในใจจริง ๆ” ไมค์ต้องการเลี่ยงเรื่องเด็ก “ฉันรู้” เธอสูดหายใจเข้า เสียงอู้อี้ขึ้นจมูก “ถ้าเขาไม่รักฉัน เขาคงไม่มาช่วยฉัน” ไมค์ส่งเสียงตอบรับ “ไมค์ ฉันเองก็รักเขามาก” เธอส่งเสียงสะอื้น “ฉันรู้ ถ้าเธอไม่รักเขา เธอก็ไม่มีลูกให้เขาหรอก” ไมค์ขมวดคิ้ว “อันอัน เธอวางแผนจะทำอะไร? เธอคงไม่คิดจะเลิกกับเขาหรอกนะ?” “ฉันไม่คิดที่จะเลิกกับเขา แต่ฉันไม่อยากให้เด็กที่ไม่แข
Read more

บทที่ 555

หลังจากออกมาจากแผนกผู้ป่วยใน ไมค์มองไปรอบ ๆ แต่ไม่เห็นเธอเลย เขาโทรหาฟู่สือถิงอย่างหมดหวัง “ฟู่สือถิง! คุณรีบมาที่โรงพยาบาลที! ฉินอันอันหายไปแล้ว!” พอฟู่สือถิงได้ยิน เขารีบเดินออกจากวิลล่า “เกิดอะไรขึ้น?!” “แม่ของเว่ยเจินมาคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว… ผมแน่ใจว่าคุณป้าต้องใช้คำพูดรุนแรงกับเธอแน่!” ไมค์ยืนอยู่ในลานที่กว้างใหญ่ของโรงพยาบาล เขามองไปรอบ ๆ “เป็นความประมาทของผมเอง! ตอนนั้นผมกำลังคุยกับเว่ยเจินในห้องผู้ป่วย ดังนั้นเลยปล่อยให้เธอหายไป!” ฟู่สือถิงขมวดคิ้ว “เธอน่าจะยังไปได้ไม่ไกล! ตอนนี้คุณเฝ้าที่ประตูโรงพยาบาลไว้ก่อน!” ......ฉินอันอันลงจากลิฟต์แล้วเดินไปที่หน้าอาคารผู้ป่วยนอกอย่างงุนงงที่ชั้นหนึ่งมีที่นั่งมากมาย เธอเดินจนเหนื่อย เมื่อพบที่นั่งว่างจึงนั่งลงรอบ ๆ ตัวล้วนแต่เป็นผู้ป่วยหรือครอบครัวของผู้ป่วย หนึ่งในนั้นคือคู่สามีภรรยาที่พาลูกที่ป่วยมาพบคุณหมอ “ฉันบอกตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่อยากได้ลูกคนนี้ เธอก็จะเอาไว้ให้ได้! ตอนนี้ได้มาแล้ว ต้องวิ่งเข้าออกโรงพยาบาลทุกสามวัน! เธอรู้ไหมว่าฉันงานยุ่งแค่ไหน?! นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะมาโรงพยาบาลกับเธอ!” ผู้ชายคนนั้นนั่งอยู่
Read more

บทที่ 556

เธอเห็นประกายน้ำตาในดวงตาของเขา เธออยากจะเอ่ยปาก บอกว่าไม่ใช่ มันไม่ใช่อย่างที่เขาพูด แต่จู่ ๆ เขากลับผละตัวออกไปและทิ้งเธอไว้ เขาปิดประตูรถฝั่งเธอเสียงดังปัง! เขาไม่ได้ไปนั่งที่คนขับ เขายืนอยู่นอกรถหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลข เธอมองร่างของเขาอย่างเงียบ ๆ มีประตูรถกั้นอยู่ระหว่างพวกเขาสองคนราวกับถูกคั่นด้วยช่องว่างที่ไม่อาจเชื่อมต่อได้ เขาบอกว่าในใจของเธอ ลูกสำคัญกว่าเขา เรื่องแบบนี้จะเอามาเปรียบเทียบกันได้ยังไง? เด็ก ๆ จัดอยู่กลุ่มด้อยโอกาส ดังนั้นแน่นอนว่าเธอต้องแสดงความรักและห่วงใยพวกเขามากกว่า เขาบอกว่าเธอไม่มั่นใจในตัวเขา แต่เธอกลับไม่มั่นใจในตัวเอง ไม่นานไมค์ก็วิ่งเข้ามา ฉินอันอันดูทั้งสองคนคุยกันอยู่นอกรถ ไม่แน่ใจว่าสองคุยอะไรกัน จู่ ๆ ไมค์ก็รีบหยิบกุญแจรถไปนั่งที่เบาะคนขับ ฟู่สือถิงหันหลังให้เธอตั้งแต่ต้นจนจบ เธอเห็นกล้ามเนื้อหลังของเขาเกร็ง หลังจากที่ไมค์ขึ้นรถแล้วเธอก็รีบมองออกไป “เขาบอกว่าจะกลับประเทศพรุ่งนี้ เธอบอกให้เขากลับไปหรือเปล่า?” ไมค์สตาร์ทรถแล้วถาม “อืม” เธออดไม่ได้ที่จะมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง “เขาบอกว่าคืนนี้จะพักที
Read more

บทที่ 557

เช้าวันรุ่งขึ้น อิ๋นอิ๋นมาที่ห้องของฉินอันอันและกล่าวคำอำลาเธอด้วยเสียงแผ่วเบา “อันอัน ฉันจะไปแล้วนะ ดูแลตัวเองดี ๆ ล่ะ ถ้าหายดีแล้วต้องกลับไปประเทศเอนะ!” หลังจากที่อิ๋นอิ๋นพูดจบ เธอก็กลัวว่าจะปลุกฉินอันอันให้ตื่น จึงไม่อยู่ต่อและรีบออกจากห้องไป ฉินอันอันลืมตาขึ้นและมองไปยังห้องอันว่างเปล่าด้วยความรู้สึกโหวงในใจ เวลาแปดโมงเช้า เครื่องบินส่วนตัวกัลฟ์สตรีมจีหกห้าศูนย์ออกเดินทางจากสนามบินเมืองหลวงประเทศบี ไปยังสนามบินเมืองหลวงประเทศเอซึ่งเป็นสนามบินปลายทาง หลังจากบินนานกว่าสิบชั่วโมง เครื่องบินก็ลงจอดช้า ๆ ที่สนามบินเมืองหลวงประเทศเอ ขณะนี้ประเทศเองเป็นเวลาหกโมงเช้า เว่ยเจินกลับมาพร้อมกับพวกเขา “คุณฟู่ ขอบคุณที่พาพวกเรากลับมานะคะ” คุณแม่เว่ยแสดงความขอบคุณฟู่สือถิง ฟู่สือถิงถิง “ยินดีครับ” “งั้นเราไปก่อนนะคะ!” แม่เว่ยพูด ลูกกระเดือกของฟู่สือถิงกระตุก หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า “คุณเว่ย การที่เว่ยเจินได้รับบาดเจ็บแบบนี้ไม่สามารถไปตำหนิฉินอันอันได้ เธอไม่ได้พูดด้วยซ้ำว่าเธอเป็นศิษย์หลับของศาสตราจารย์หูชิง เว่ยเจินถูกลักพาตัวเพราะเวิยเจินเป็นผู้ช่วยของศาสตราจา
Read more

บทที่ 558

เขาไม่ต้องการกลับบ้าน แต่ก็ไม่อยากไปร่วมกิจกรรมกับใคร เมื่อเห็นว่าเขาเจ็บปวดเพียงใด โจวจื่ออี้ก็แนะนำว่า “ไปเที่ยวพักผ่อนกันไหมครับ? คุณอยากไปไหน ผมจะจองโรงแรมให้” เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันอยากดื่มเหล้า” โจวจื่ออี้ถึงกับพูดไม่ออก ‘นี่เป็นเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมเขาถึงมาทานอาหารเย็นงั้นเหรอ?’ หนึ่งชั่วโมงต่อมา ฟู่สือถิงก็เมาอย่างที่เขาปรารถนา โจวจื่ออี้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังจากส่งเขากลับบ้านเรียบร้อยแล้ว แม้ว่าการดื่มเหล้าจะไม่ดีต่อร่างกาย แต่หากเขาไม่เมา เขาก็คงนอนไม่หลับแน่นอน หลังออกมาจากบ้านตระกูลฟู่แล้ว โจวจื่ออี้ก็โทรหาไมค์ “จิตสำนึกของฉินอันอันไม่รู้สึกเจ็บปวดบ้างหรือไง? เจ้านายของผมทุ่มเททั้งแรงกายและเม็ดเงินให้เธอ แต่นอกจากทำร้ายเจ้านายผมแล้ว เธอยังทำอะไรได้อีก?!” เวลานี้ที่ประเทศบีเป็นเวลากลางคืน ไมค์ขมวดคิ้วแล้วหาว “คุณกำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไรอีก? หา?!” “ฉินอันอันเป็นคนขอเลิกเหรอ? ผู้หญิงใจร้ายคนนี้ไม่มีหัวใจรึไง?!” โจวจื่ออี้อดบ่นไม่ได้ “โจวจื่ออี้ คุณคิดว่าคุณเป็นพ่อของฟู่สือถิง หรือคุณคิดว่าฟู่สือถิงเป็นลูกของคุณรึไง?” ไมค์พูดด้วยอารมณ์โกรธ “
Read more

บทที่ 559

แต่ผู้เขียนบทความนี้ชี้ให้เห็นว่า ทั้งหมดนี้ฉินอันอันทำเพื่อฉ้อโกงเงินของฟู่สือถิง! เนื่องจากฉินอันอันร่ำรวยในประเทศบี ประเทศบีจึงเทียบเท่ากับบ้านเกิดแห่งที่สองของเธอ เธอถูกลักพาตัวในบ้านเกิดของเธอ หรือเส้นสายในประเทศบีและเงินของเธอเองไม่สามารถช่วยเธอแก้ไขวิกฤติได้งั้นเหรอ? ฟู่สือถิงต้องขับเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวมาช่วยเธอเชียวเหรอ? เป็นผลให้ฟู่สือถิงใช้เงินไปหมื่นล้านบาท แต่ต้องกลับบ้านอย่างโศกเศร้าเพียงลำพัง ดังนั้นผู้เขียนจึงสรุปว่าฟู่สือถิงถูกฉินอันอันหลอก ไม่เพียงแต่หลอกลวง ที่สำคัญกว่านั้นคือหลอกเงินไปหมื่นล้านด้วย! บทความนี้จบลงด้วยความคิดเห็นประชดประชันว่า แม้แต่คนที่ฉลาดอย่างฟู่สือถิงยังถูกผู้หญิงหลอกได้ ถ้าอยากรักษาทรัพย์ต้องอยู่ห่างจากผู้หญิง! โดยเฉพาะ 'ผู้หญิงที่แข็งแกร่ง' และสวยอย่างฉินอันอัน! เพราะโดยพื้นฐานแล้วความมั่งคั่งของเธอนั้นได้มาจากผู้ชาย บทความนี้ถูกพิมพ์ซ้ำโดยสื่อหลัก และได้รับความนิยมไปทั่วสื่อออนไลน์ ข่าวด่วนขนาดนี้ ถ้าเป็นเรื่องจริง คงจะตื่นเต้นน่าดู! - ฉันคิดว่าข่าวนี้ค่อนข้างน่าเชื่อถืออยู่นะ ฟู่สือถิงบินไปประเทศบีด้วยเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวเม
Read more

บทที่ 560

ประเทศบี ไมค์เห็นข่าวแล้ว ไม่ใช่ว่าเขาค้นหาข่าวจากประเทศเอ แต่ผู้บริหารระดับสูงของฉินกรุ๊ปเป็นคนส่งข่าวมาให้เขา เพราะมีสื่อบางกลุ่มโทรไปถามฉินกรุ๊ปว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือไม่ ผู้บริหารจะรู้เรื่องส่วนตัวที่เป็นความลับของเจ้านายได้ยังไง? พวกเขารู้เพียงว่าฉินอันอันไปประเทศบี แต่พวกเขาไม่รู้ว่าฉินอันอันกำลังทำอะไรอยู่ในประเทศบี พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉินอันอันถูกลักพาตัว ไมค์โกรธมากหลังจากได้อ่านข่าว หลังจากดื่มกาแฟไปหนึ่งแก้ว เขาก็ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะบอกเรื่องนี้กับฉินอันอันหรือไม่ ช่วงนี้ฉินอันอันพักอยู่ที่บ้าน ในทุก ๆ วัน ยกเว้นออกไปกินข้าวนอกบ้าน เธอก็พักผ่อนในห้องนอนตลอด ตอนที่เธอออกไปกินข้าวข้างนอกตามปกติ สภาวะอารมณ์ของเธอดีขึ้นกว่าก่อนที่ฟู่สือถิงจะจากไปมาก ไมค์คิดว่าเธอสบายดีจึงไม่อยากเอาข่าวนี้มากระทบจิตใจเธอ แต่หากเรื่องนี้ไม่ได้รับการแก้ไข ชื่อเสียงของเธอในประเทศเอก็จะถูกทำลายโดยสิ้นเชิง ระหว่างรับประทานอาหารกลางวัน ไมค์เริ่มพูด “อันอัน อาการบาดเจ็บของเธอเป็นยังไงบ้าง?” ฉินอันอันดื่มซุปแล้วพูดอย่างใจเย็น “ดีขึ้นเยอะแล้ว” “อืม ไม่ต้องใช้ยาก็ดีขึ
Read more
PREV
1
...
5455565758
...
96
DMCA.com Protection Status