All Chapters of My Husband's Affair [FILIPINO VERSION]: Chapter 51 - Chapter 57

"Mommy, mommy, I am hungry!" Iyak ni Reanna ang aking narinig mula sa speaker. Sumandal ako sa aking swivel chair at ipinagpatuloy ang panonood."Reanna, don't annoy me, okay? Ang sabi ko pumunta ka sa kusina. Open the refrigerator and find anything to eat there!" Nag-umpisa na magdabog si Reanna."Roxanne, ano ba 'yan?""Ito naman kasing anak mo, iyak ng iyak. Halika na nga!" Sandali na naputol ang kuha ng camera at nagpatuloy lang ito sa banda kung saan sakop ang kusina nila. Pinanood ko kung paano buksan ni Roxanne ang kanilang refrigerator. "Shit! Lucas!""Lucas, come here!" "Roxanne ano ba, nakita mo na na naghahanap pa ako ng pwede ko pasukan na trabaho dahil parang may sumpa na palagi na hindi ako natatanggap.""Just come here, Lucas! Look!" Nakita ko na rin si Lucas, halos matawa ako sa itsura ng kaniyang mukha. Napahimas siya sa kaniyang batok at sandali na mariing napapikit. "M-Mommy, sakit na tiyan ko..." "Manahimik ka, Reanna ah! Makakatikim ka sa akin. Pumunta ka sa k

Nasa daan na ako patungo sa aking kompanya. Ngayong araw ay balak ko muna pagtuunan ng pansin ang mga mahahalaga na meetings ko sa mga bagong investors. Muli ay sumulyap ako sa aking relo, may isang oras pa marahil bago ako makarating sa kompanya.Sa pagbalik ko muli ng aking tingin sa kalsada ay naging mabagal ang aking pagmamaneho ng mapansin ang kumpulan ng tao at ang traffic sa kabilang lane ng kalsada."Anong mayro'n?" bulong ko pa sa aking sarili. Ibinukas ko ang bintana at saka ko nakita ang isang pamilyar na kotse. It was Lucas' prized possession, a symbol of his former wealth.Itinabi ko sandali ang aking sasakyan pagkatapos ay pinanood ko kung paano makipag-away si Lucas sa repo man. Ang kaniyang mukha ay namumula na dahil sa galit, mataas din ang tono ng kaniyang boses na pati mga ibon ay napapalipad palayo. He was gesturing wildly at the car, clearly desperate to stop it from being taken away. Hindi ko napigilan na matawa sa kung ano ang aking nasisilayan ngayon. Ang lalak

"Ako ba talaga ng nasa puso mo o ang dati mo pa rin na asawa?" malungkot na tanong niya sa akin."Dylan, totoo na—" Yumuko siya at pinahiran ang kaniyang pisngi na nabasa ng kaniyang mga luha. "Nangako ako sa iyo na susuportahan kita sa lahat, na hindi kita iiwan." I see the pain the way he looked at me. He knew how much my heart was broken—he saw my scars yet he still tried to comfort me. But I am the one who's hurting the person who saved me. "A-And I'm really sorry, Dianna..." Tumulo ang panibagong luha sa aking mga mata. Hinawakan ko siya muli sa kaniyang mga braso."Sorry because I can't fullfil my promise anymore. Mahal na mahal kita, alam mo iyan. Pero masiyado na kasing masakit.""Ang sakit makita na iyong taong mahal mo ay hindi pa rin tuluyan makalimot sa lalaki na sinaktan lang siya. Ang sakit magmahal ng babae na tila hindi pa tapos mahalin ang unang lalaki na minahal niya kaysa sa akin." "Ang hirap makipag-kompetensya. Ang hirap-hirap, Dianna.""N-No, Dylan..." Mahigp

Hindi ko alam ang eksakto na aking mararamdaman. Basa ang aking mga pisngi ng ihinto ko ang aking kotse sa garahe ng bahay. Matagal-tagal pa bago ako lumabas dito dahil hanggang ngayon pakiramdam ko ay pinagbagsakan ako ng langit at lupa. Napahilamos ako sa aking mukha. Hindi ko mapigilan na maiyak lalo na at tuluyan na nga nawala sa akin si Dylan, ni hindi niya man lang nalaman na magkakaroon na kami ng anak na dalawa.Alam ko na kasalanan ko ang lahat kung bakit siya nakipaghiwalay sa akin. I can't blame him for that. Kahit na gusto ko man siya sundan sa Hongkong ay ayoko na maging makasarili na naman ako. Marahil mas makakabuti nga kung malayo muna siya sa akin para hindi na rin siya masaktan pa. Bagsak ang aking mga balikat ng humakbang ako sa harap ng pintuan ng bahay. Binuksan ko ito, pagkatapos ay pinindot ang switch ng ilaw. Namilog ang aking mga mata, umawang ang aking labi at nanginig itong muli ng makita ko kung sino ang lalaki na nakatayo roon, may hawak na mga bulaklak,