All Chapters of My Dearest Villain : Chapter 71 - Chapter 80

 FEDEL’S POV   Araw-araw ay parang impiyerno. Ang duchess at ang kanyang bagong natagpuang alagang hayop ay nasa lahat ng dako. Ano ang nakita niya sa napakalaking halimaw na iyon? Tuwing nagrereklamo ako, lagi niya akong pinapahabol ng alaga niya. Nababaliw na siya! Magigising ako na takot na takot na natutulog sa tabi namin si Valen. Dinilaan niya ako para magising, alam kong nandidiri ako na amoy laway ako ng aso. Eww. Maging ang aking panginoon na duke ay nakakaramdam din ng inis ngunit kahit papaano ay sinusubukang manatiling kalmado sa sitwasyon para sa kapakanan ng Duchess. Ni minsan sa buhay ko ay hindi ko nakitang nagtitiis ang amo ko sa isang taong ganito. At ang masama pa, naiinggit siya sa paraan ng pagl

  Dumadaan na ngayon ang karwahe sa mabatong kalsada kaya medyo yumanig. Naghintay si Raziel ng ilang saglit para sa karwahe na maging matatag.   "Pagkatapos ng hari ay namatay, at si Prince Griffith ay nag-aayos pa rin upang kontrolin ang bansa ... isang mangkukulam ang biglang pumalit." Nagsalita siya.   Sinenyasan siya ni Vienna na magpatuloy, pakiramdam kahit papaano ay pinagtaksilan siya. "Hindi mo sinabi sa akin ang tungkol dito."   "Hindi ito isang malaking bagay sa sandaling ito at naisip ko na ang lahat ay babalik sa normal..." Simpleng sagot niya.   Napatingin sa kanya si Vienna “Ano? Hindi isang malaking bagay? Raziel, may inilihim ka lang sa akin."   "Alam ko, humihingi ako ng tawad, Vienna." &

"Alam ko...pero i-enjoy lang natin ang isa't isa sandali..." Namula ang pisngi niya sa sinabi nito."Sinasabi mo lang ba iyan dahil natatakot ka na baka agawin ng mga magiging anak natin ang atensyon ko sa iyo?"Halos mabulunan siya sa salitang "Future children." Geez, ano bang nakain ni Raziel para maging bastos ng ganito?She thought of a powerful retort to fight back but then Raziel change the topic as he leaned on the door. "Mananatili kami dito ng ilang sandali kung gusto mo." Tumango siya, kahit papaano ay nakaramdam siya ng pagod sa buong araw na pagsakay sa karwahe."Matulog ka na muna, may kailangan akong gawin." Sabi ni Raziel bago lumabas ng kwarto nila. Naiwan siyang mag-isa ngayon. Sa sobrang pagod, nasubsob si Vienna sa malambot na kutson at nagpapahinga sandali.Hindi niya namalayan na nakatulog na pala siya nang marinig niya ang paglangitngit ng sahig. Nang kalahating tulog, ipinatong niya ang kanyang mga paa sa sahig at tumayo, kah

  “Fedel?” Tumagilid ang ulo ni Avelina, "Pero malinaw na galit sa akin ang lalaking iyon."   Umiling si Vienna, "Tsk, ignorance is a bliss....I mean you need to open your eyes."   Tumayo si Vienna, “Then I’ll have to leave you to get some rest. Magandang gabi."   "Goodnight, your grace."   Pagkatapos ay naghanda si Vienna para matulog, mabigat ang kanyang puso sa pag-iisip tungkol sa pagpanaw ng kanyang alaga. Ayos lang. Magiging maayos ang lahat.   Ngunit hindi nakakatulong na wala si Raziel sa kanyang tabi. Lalo pang nalaglag ang puso niya.       *****   Kinabukasan,

Ang mga bata ay patuloy na nagtanong para sa kanya at si Mr. Martini ay dumating upang isugod sila pabalik sa kanilang mga silid. Pagkatapos ay pinatuyo nila ang kanilang mga sarili sa kanilang sariling silid at pagkatapos mag-impake ng kanyang mga gamit. may kumatok sa pinto niya.Binuksan niya ito at nakita si Fedel. Bumuntong hininga siya, "Oras na ba?"Tumango siya, “Naghihintay na si duke sa may pintuan. Kailangan nating umalis nang maingat bago pa mapansin ng mga bata."Napabuntong-hininga siya, mahirap magpaalam. Kaya mas mabuting umalis ng hindi nila alam..."Makukuha mo na ang mga gamit ko. Pero may gagawin muna ako." Tumango si Fedel, nagsimulang dalhin ang kanyang maleta sa labas habang nakaupo sa gilid ng mesa na may hawak na panulat at papel.Nagsimula siyang magsulat ng ilang salita. Isang liham ng paghihiwalay para sa mga bata. Tumayo siya, pagkatapos ay tiningnan niya ang silid. Ito ay isang maikling paglalakbay dito ngunit an