All Chapters of A Night With A Billionaire : Chapter 21 - Chapter 30

Sa loob ng ilang buwan. Nanatili siyang malayo kay Hidan. Kahit kailangan niyang panatilihin ang pagsasama nila ay alam niya pa rin ang limitasyon niya.Asawa lang siya ni Hidan sa papel. May girlfriend pa rin ito at dapat niyang isaisip iyon.“Your belly is now growing, Serrie. I don't think so if letting you work until now is a good idea.” Nagulat na lang siya nang marinig iyon kay Hidan. Six months pa lang naman ang tiyan niya. Kaya niya pang magtrabaho.“What I mean is, kailangan na’tin i-consider ang safety ng bata sa ngayon. So, if it is okay to you if you quit your job in the company,” paliwanag ni Hidan nang mapansin ang pagtataka sa mga mata niya.Napalunok siya at napayuko. Hindi niya alam kung tama ba na mag-quit siya gayong hindi niya alam ang maaring mangyari sa kanila ng bata sa mga kamay ni Hidan. Nandiyan si Amara. Baka balang-araw maaring magbago ang isipan ni Hidan pagdating sa kanila ng bata. Maaring hindi ngayon. Pero paniguradong darating ang panahong ‘yon. Ano

Ilang beses na nag-ring ang phone ng Mama ni Serrie pero ayaw sumagot. Nasaan na ba ito? Gusto niya itong kausapin pero hindi ito sumasagot. Kailangan niyang tanungin ang ina niya tungkol sa mga narinig niya. Ang ina niya? Ang dahilan ng pagpapakamatay ng ina ni Hidan? Halos hindi siya makapaniwala.Hindi kailanman nakwento iyon ng Mama niya. Ngayon ay siya ang paghihigantihan ni Hidan. Hindi lang siya ang mapapahamak ngayon. Maging ang batang nasa sinapupunan niya, madadamay. “Dyusko po...” mahinang sambit niya nang matapos ang ilang ring ngunit hindi pa rin sumasagot ang Mama niya.Hindi siya pwedeng magtagal doon. Kailangan niya nang kumilos.Agad siyang nagtungo sa closet niya at pinagmasdan ang mga damit niya doon. Ang madalas na dinadala niyang bag ay iyong maliit. Sa pagkakataong ito ay kailangan niyang magdala bukas ng medyo malaki-laking bag. Pinili niya ang mga damit na madalas niyang dalhin. Iiwan niya ang damit na hindi niya naman madalas gamitin. Makakabili pa siya ng

Malaki ang pasasalamat ni Serrie kay Sandro at tinulungan siya nito hanggang sa maka-recover siya. Pinanindigan ng binata ang pagtulong sa kaniya alang-alang sa kahilingan ng namayapa nitong ama.Nasa isang probinsiya ngayon sila. Property ni Sandro ang malaking hacienda na ngayo'y naging pinakamalaking banana plantation sa buong lugar. Anim na taon na ang nakakaraan. Nanganak siya sa pangangalaga ni Sandro. Upang kahit papaano ay masuklian niya ang kabutihan ni Sandro. Nakipagkasundo siya rito na payagan siya ng lalaki na magtrabaho sa bahay. Walang ibang bakanteng trabaho na mai-offer kundi ang kasambahay. Wala ring kaso sa kaniya. Ang importante ay hindi siya magmukhang walang silbi sa bahay na 'yon.Natanaw niya ang batang lalaki na may bitbit na balde na maliit. Napabuntong hininga siya. Ilang beses niyang sinabi rito na huwag na itong tumulong. Pero ang tigas pa rin ng ulo.“Maglaro ka na lang doon, Edann. Sabi ko naman sa'yo kaya ko na 'tong mag-isa, e. Madisgrasya ka pa diya

“Ano naman ngayon? Baliw na kung baliw pero wala akong pakialam. Tapos na, nagawa ko na!” sigaw ni Amara. Nagtagis ang bagang ni Hidan matapos marinig ang mga sinabi ni Amara. Tila saglit siyang nawala sa katinuan nang lapitan niya si Amara at hawakan ito sa leeg. Natagpuan niya na lang ang sariling sinasakal na si Amara at dinidiin niya na ito sa pader ng silid.“What did you say?” mariin niyang tanong sa babae.Nakakatusok ang mga titig na pinukol niya kay Amara habang puno ng pagtataka at gulat sa mga mata ng babae. Halatang naguguluhan ito dahil sa inakto niya ngayon. “H-Hidan, baby. Hindi ako m-makahinga...” nahihirapang sambit ni Amara. Tila maiiyak na rin ito at nagsisimula nang mamutla.Mas dumiin pa ang hawak niya sa leeg nito. Habang nag-aalala siya at hinahanap si Serrie biglang susulpot sa harapan niya sa Amara para sabihing ito ang nag-utos na sirain ang break ng sasakyan ni Serrie. Sinong hindi madedemonyo sa narinig niyang 'yon? For fvck sake! Ang buntis na si Serrie

Ilang beses siyang napalunok bago lumingon kay Hidan. Sinikap niyang ipakita ang pormal niyang awra. Kailangan niyang kumalma. Dapat makita nitong hindi siya apektado. Dapat isipin nitong wala lang iyon sa kaniya.“Po?” aniya nang tuluyan nang makalingon.Nakita niya kung papaano gumalaw ang bagang ni Hidan nang magsalubong ang mga mata nila. Gusto niya nang umatras pero hindi pwede. Gusto niya nang tumakbo palayo rito pero kailangan niyang manatili doon at harapin ito. “Serrie...”Sinikap niyang manatiling kalmado matapos marinig ang pangalan niya sa bibig nito. “Hindi po ako ang sekretarya ni Sir Sandro. Si Trixie po ang sekretarya niya. Tatawagin ko ho si Trixie para sa inyo.”Inignora niya ang binanggit ni Hidan. Umaktong hindi big deal iyon. “How are you Serrie?” ani Hidan nang akma na siyang tatalikod para umalis sana at tawagin si Trixie.Kunot noong nilingon niya si Hidan. “Bakit niyo ho ako kilala?”Tama! Ang pinaka unang sumagi sa isipan niya ay... magkunwaring may amnesi