Lahat ng Kabanata ng Duty of Love: Kabanata 11 - Kabanata 20

AKI"Yung nakita mo kanina wala lang 'yon, Akesha." Hinawakan niya pa ang kamay ko para pigilan ako sa paglalakad. Pabalik na kasi kami pareho sa barracks dahil wala naman nagsasalita sa amin kanina sa field. Pilit akong ngumiti at humarap sa kanya. Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa akin kaya napatingin siya sa kamay naming dalawa bago nag-angat ng tingin sa mga mata ko. "You don't need to say that, Captain. Kung gusto mong itago ko 'yon then your secret is fine with me! Don't worry." Nginitian ko muna siya bago muling tumalikod at naglakad."Why are you like that?" Halatang naiinis na aniya. Huminto ulit ako sa paglalakad ngunit nanatiling nakatalikod sa kanya. I heard his footsteps towards me kaya kahit wala namang nakakakaba ay kinakabahan ako! Tsaka lang ako lumingon nang huminto siya sa gilid ko, "Like what?" Napapaos na tanong ko. "Like that!" Tumaas ang boses niya sa akin kaya napa-taas ako ng kilay. Napahilot siya sa kanyang batok at napabuntong hininga na tumingin sa

AKI"We're here." Mahinang aniya matapos tanggalin ang kanyang seatbelt at bumaba na ng kotse.Umayos muna ako ng upo bago tinanggal ang seatbelt ko. Hindi ko man lang napansin ang oras dahil nakatulala lang ako sa buong byahe. We were both silent at parang may malaking pader sa pagitan naming dalawa. Hindi ko alam kung naiilang ba kami sa isa't-isa o ako lang talaga ang naiilang sa kanya. "Let me carry your things." inagaw niya sa akin ang hawak kong military bag pero inagaw ko ulit iyon sa kanya. "Kaya ko. . ." Aniko sa kanya at tumalikod na para kunin ang isa ko pang bag. Muli akong humarap sa kanya at napipilitan na ngumiti. "Mauna ka na po. Susunod ako sa'yo." Walang imik siyang naglakad papasok sa lobby ng condo. Binati pa kami ng gwardya na nakabantay roon. Agaw atensyon din ang suot naming dalawa sa mga tao na naroon dahil sa haba ng mga baril na nakasabit sa katawan naming dalawa. Mabuti na lang talaga naka-uniporme kami kaya hindi kami mukang kriminal. He pressed the but

AKI"I'm home!" Narinig kong sabi ni Captain na kaka-pasok lang din sa pintuan. May dala-dala pa siyang dalawang paper bag at isang bouquet ng sunflower. Nanatili lang akong nakatayo sa harap ng ref habang hawak ang isang baso na may laman na tubig. Kagigising ko lang din kaya wala ako sa mood sa kahit ano mang paandar ni Captain. Naglakad siya papunta sa sofa at doon nilagay ang dala niyang paper bag pero hindi ang bulaklak. Nag tataka siyang tumingin sa akin dahil hindi man lang ako lumapit o nagsasalita. "Are you. . . mad?" Maingat niyang tanong. "Hindi." Sagot ko bago tumalikod at ininom ang tubig. Dineretso ko na rin hinugasan ang baso na ginamit ko tsaka nag hilamos ng mukha dahil baka may mga muta pa ako at panis na laway. "This is for you." Narinig ko na lang ang boses niya sa likod ko kaya napalingon ako sa kanya. "I hope you accept it." He handed me the bouquet."Para saan 'yan? Bakit mo ako binibigyan niyan?" Muli akong tumalikod para tapusin ang ginagawa ko. Sunflo

AKI"Captain!" Malakas kong sigaw tsaka tumakbo palapit sa pinangyarihan ng pagsabog. "Captain!" Muling sigaw ko habang inayos ang earpiece ko at nag babakasakali na marinig ko ang boses ni Captain pero wala!Natataranta akong nag lakad pabalik sa sasakyan para umalis na dito dahil halos wala nang madaanan dahil sa malakas na pagsabog. Pinosasan ko muna ang kamay ni Ayidh at tinalian ang paa niya bago sumakay sa driver's seat para paandarin ang kotse. Napatigil ako sa pag papaandar ng sasakyan nang makarinig ako ng kaluskos mula sa earpiece na suot ko. "Captain?" Kinabahan ako bigla. "Captain nasaan ka? Are you okay? Where are you? Pupuntahan kita, nasaan ka ba? Captain?!" Halos mangilid na ang luha ko sa sobrang takot at kaba dahil hindi siya nag sasalita. "Tangina!" Malakas akong napahampas sa manibela bago muling pinaandar ang kotse para makalabas dito sa parking lot. Nang tuluyang makalabas ay huminto ako sa hindi kalayuan dito sa hotel. Kinuha ko ang telepono ko at mabilis na

R-18 (😭)"Hi. . ." Agad akong napalingon sa pintuan kung saan pumasok si Captain na may dala-dala pang tray na may laman na mga pagkain. Nakangiti siyang lumapit sa akin habang ako naman ay hawak-hawak ang kumot na tanging nag tatakip sa katawan kong hubad. Nahihiya naman akong ngumiti sa kanya tsaka umupo. Nilingon ko din ang bintana ng kwarto kung saan kitang-kita ko ang maliwanag na sikat ng araw. "Anong oras na?" Tanong ko sa kanya nang tuluyan siyang makalapit sa akin. "1:47 PM" Sagot niya at umupo sa harap ko. Nilapag niya muna ang tray sa gilid bago inabot sa akin ang T-shirt niya, "Bihis ka muna." Aniya.Agad na namula ang pisngi ko ng sabihin niya iyon. Halo-halo ang emosyon ko ngayon dahil sa nangyari kagabi! Anong gagawin ko? Magpapanggap ba ako na wala lang iyon sa akin? Hindi kaya isipin niya na sanay na sanay ako sa mga ganun kaya di ako affected? "Nakakahiya naman. . ." Hindi ko na napigilan sabihin iyon. Napayuko ako at napatakip ng mukha gamit ang dalawa kong