All Chapters of The Billionaire's Secretary : Chapter 31 - Chapter 37

Ilang beses nya ng tinatawagan ang mga Gutierrez ngunit patuloy pa ding hindi nya makontak ang mga ito. Pinasahod na sya ng mag asawa at sa palagay ni Solenn ay tapos na ang trabaho nya sa mga ito pero sa palagay naman ni Solenn ah siya ang mas nangangailangan naman sa mga ito. Ganun na lang ang tindi ng panalangin nyang sana ay kontakin pa sya ng mga ito. Hindi dahil sa trabaho o kahit anong raket. Kailangan nya ang mga ito para makauwi at maaya nya ng walang kahirap hirap ang lalaki bumalik pa manila. Sa pakiwari ni Solenn , the more na nag iistay sya sa mansion ay mas lalo nyang nararamdaman na sinisilaban sya sa mga tingin ng ina ni Marcus. Mas Nahalata nyang hindi sila binibigyan ng pagkakataon na makasarili ang isa't isa ng ina nito ngayong araw na ito. Pagabi at mas nagkaroon pa ng pagkakataon si Mrs. walton na kunwari ay magpakaina sa anak. Habang sinasamantala naman ni Mrs. Walton ang pagkakataon , ay mas lalo hindi humhiiwalay kay Marcus si Solenn. Ganun

Simple lang ang buhay na meron ako. Simple at mahirap pero di kumplikado. pero ng nakilala at mimahal ko si Marcus nagbago ang takbo ng buhay ko. at binago din nito ang pananaw ko sa buhay. ********************** "Hoy bagong salta! Tumayo ka nga diyan." Ilan buwan na nga ba siya sa lugar na yon pero bago pa din ang tingin sa kanya ng mga tao na naaandon. Napasinghap si Solenn ng halos tila malunod siya sa pagkabuhos ng tubig sa kanyang mukha sa higaan habang natutulog. "Masarap ang pagkakahiga mo diyan, habang kami siksikan dito sa paanan. Magkakaamoy na kami dito sa pawis habang ikaw buhay prinsesa." habang nagtatawanan pa ang ibang kasamahan nila sa nakakarinig. At ang iba naman ay naiiling na lamang at kibit balikat sa lahat ng nangyayari." Ano? Di ka pa din tatayo dyan?" mataas taas na ang tono ng babae sa harapni Solenn."Pasensya na, masama kasi pakiramdam ko." pagdidipensa pa ng dalaga."Pasensya na, masama kasi pakiramdam ko." pangungutya pa ng malaking babae ng in

"Pwede nyo na pong tignan ang kambal bago po namin sunugin." Huling sinabi ng lalaking may nakasukbit pang sigarilyo sa bibig. Maliit lang na crematory ang lugar na nasa gitna ng pampublikong sementeryo sa syudad. Tila wala bang narinig si Solenn na sinabi ng lalaki. "Solenn, anak." mahinahong pagkalabit pa ng Auntie Vicki sa kanya. "Magpaalam ka na sa mga anak mo." Malumanay ang boses ng matanda na nagpabalik sa ulirat ni Solenn. Tinignan lamang ni Solenn ang auntie na kanina pa maga ang mga mata sa kakaiyak para sa mga sanggol na nasa harapan nila at bahagyang nakatakip ang mga mukha ng kapirasong tela. Okay na po. Pwede nyo na pong i-cremate. Eto sana ang gusto nyang sabihin sa lalaki na naroroon. Ayaw na niya sanang makita ang mga sanggol na minsan nyang naramdaman sa kanyang katawan. Hindi nya matanggap na ang mga mumunting nilalang na minsan nagbigay sa kanya ng pag asa ay daglian namang binawi sa kanya.Pakiramdam nya ay naging madamot sa kanya ang mundo at ang mga pagkaka

Pauwi na sila Solenn at habang palapit na palapit si Solenn pa Maynila ay mas lalong dumadagundong ang kaba niya sa dibdib at para ba siyang hihimatayin ng biglang nag ring ang kanyang telepono ng paulit ulit. Si inay. Tumatawag si Inay. Gusto nya sanang wag sagutin ang tawag na yun pero para bang mas malakas na dumadagundong sa kanyang pakiramdam ang puso nya. In the first place, di ugali ng kanyang ina ang tawagan siya lalo nat alam nitong she is working. She clicked the answer button at duon ay mas lalo pa siyang natulala sa nakita.Hindi makakurap kurap si Solenn sa bumungad sa kanya sa video call. Si nanay at si kuya... Dinaig ang lamig na nararamdaman nya kanina sa isipin kung paano nya sasabihin sa boyfriend nya ang katotohanan. Gumapang ang lamig na iyon mula sa kanyang mga kamay hanggang sa buo niyang pagkatao. Sa pakiramdam nya ay pinagpapawisan siya ng tubig na may yelo. She was frozen at hindi nya rin magalaw ang kahit na anong parte ng kanyang katawan. "Solenn, and