All Chapters of My Drop-Dead, Gorgeous Rebound: Chapter 1 - Chapter 10

Lumabas si Fae sa pinto ng lady’s restroom, umaasang sana ay natakpan niya nang maayos ng make up ang pamumula ng kanyang mga pisngi at dulo ng ilong. Kahit papaano ay nagawan niya ng paraan ang kanyang mga mata gamit ang eye drops na binaon niya dahil alam niyang iiyak siya, pero mukha pa rin siyang miserable habang pabalik na siya ulit sa function hall ng hotel. Pinakamahalaga, nagawa niyang kumalma. May dalawang oras pa siyang bubunuin bago matapos ang kalbaryong wedding reception sa hapong iyon. At pagkatapos niyon, she could do whatever she wanted. Sa gilid ng kanyang mga mata, napansin niya ang matangkad na lalaking nakamasid sa kanya sa bandang malayo. Nagbuntunghininga siya. Si Jigo, o si Spencer Jigo Myrick, ang isa sa pinakamatalik na kaibigan ni Carl noon pa mang bata pa sila na ang pamilya ay ang may-ari ng resort na ito, ng hotel—ng isla. Hindi siya makatingin dito dahil nahihiya siya. Hindi na siya magtataka kung naroon si Jigo para bantayan siya—damage control sa esp

Natahimik sila nang sandaling sandali lang. “Thanks… for rescuing me there. I never liked Tom,” aniya. Namatay ang ngiti nito at yumuko ito sa kanya. “May ginawa ba siyang hindi mo gusto?” Nagkibit siya ng mga balikat. “Matagal na… and it’s nothing.” “Tell me,” utos nito. Napatingin siya rito. Pero nagbukas ang elevator doors at lumabas sila. Hindi pa rin siya nito binababa. “I can walk, you know…” paalala niya rito. Medyo umiikot pa rin ang paningin niya kaya papikit-pikit siya, pero nakakapagsalita siya nang maayos kahit konting slurred dahil naririnig na niya ang sarili niya kaysa kaninang nasa maingay pa silang bar. “No, you can’t. Hindi ka na makatayo kanina sa baba.” Napangiwi siya. “I would have been dancing right now… if it had been another wedding.” “Anong ginawa ni Tom?” giit nito. Napakunot ang kanyang noo. “College. Second year Pre-law. Gusto niya ng date. Sabi ko ayoko, may gusto na akong iba. But I was single… no… is. I am still single…” Pilit niyang inangat ang

“Jigo…” sambit niya, reaksyon sa sinabi nito. “Hmmm…?” marahan nitong sagot, paos ang tinig, habang sinisimulan nitong ihagod ang katawan nito sa kanya. Napaliyad siya at napatapon ang kanyang ulo sa unan. Nakalimutan niya ang kanyang sasabihin habang nararamdaman ang matigas na laman nito, humahagod sa pagitan ng mga hita niya, tumatama sa parteng nakakikiliti. Ibang klase ng kiliti. Mainit na kiliti. Masarap na kiliti. She never thought it would feel like this. She was all nervous, excited and so… so curious. And she was on fire. “Ooohhhh… Jigo…!” “I know… it feels good, doesn’t it?” he said, his voice almost lazy if not for the sound of immense satisfaction in it. His head swooped down to kiss her lips with a possessiveness that she could not help but feel. And she was kissing him back now, a serious business, as their bodies began to mold against each other. Umangat ang kanyang mga hita at yumakap sa lower torso nito ang kanyang mga binti. Nararamdaman niya ang paudyok na pa

Unti-unting nagising si Fae. Alam niyang umaga na kahit nakapikit pa rin siya. Hindi iyon ang unang gising niya. Isang beses na siyang naalimpungatan kagabi. Iniwan niya si Jigo sandali dahil kailangan niyang pumunta sa banyo, what with all the alcohol and then the full glass of water he made her drink last night. Mabilis siyang nag-shower ng hot water, nilinis ang sarili at ang natirang make up sa mukha niyang maga pa sa kanyang pag-iyak at paglalasing kagabi. Nag-toothbrush siya gamit ang isa sa nakita niyang stock ng bagong tooth-brushes sa banyo at nag-mouthwash habang tinitiis ang nakasisilaw sa ilaw. Hindi niya gustong magising si Jigo sa kanyang morning breath at asim ng kanyang pawis dahil alam niyang babalik siya sa kama at matutulog muli sa yakap nito. Hindi niya gustong umalis. Plano niyang bumalik sa kama nito at tumabi rito, namnamin ang init ng presensya nito, habang posible pa. Masakit ang kanyang ulo pero nagpapasalamat siya sa gamot at tubig na pinilit ni Jigong ip

Nakatitig sa kanyang cellphone si Fae. Hapon na. Nasa balcony siya ng suite ni Jigo, nakahiga sa isa sa mga recliners doon at nakaharap sa magandang tanawin ng karagatan sa baba. Pero bahagya na niya iyong napapansin. Ang daming missed calls sa kanyang phone. Nag-aalala ang kanyang mga kaibigan sa kanya—sina Kacey, Pam at Joana. Ayaw sana siyang paalisin ng mga ito para um-attend sa kasal kung mag-isa lang siya pero dahil last minute niyang sinabing tutuloy siya rito, hindi ang mga ito nakapaghanda para masamahan siya. Sinadya niya iyon dahil sa mismong dahilang iyon. Ayaw niyang ma-witness pa ng mga ito sakali ngang mapahiya siya. There was no question they would have been all over her, supporting her and taking care of her, but she didn’t want this. Hindi niya gustong ma-trauma ang mga ito kung nakita siya kahapon. May parte rin sa kanya na gustong hindi na lumala pa ang galit ng mga ito kay Carl kaysa nararamdaman na ng mga ito bilang mga kaibigan niya. Mabuti na lang naging maut