Lahat ng Kabanata ng YOUNG AGAIN: Kabanata 51 - Kabanata 60

Karina's pov:"Mamasyal pa tayo?" tanong ko kay Noah habang palabas kami ng simbahan. Samantalang si Harvey ay nasa likod lang namin."Oo, para naman makagala kayo ni baby Gadriel pero kakain muna tayo," wika niya habang hinahalik-halikan ang aking anak sa pisngi."Kasama ba si Harvey?" painosente kong tanong.Umigting ang kan'yang panga sa aking tanong. Madilim niyang tiningnan si Harvey na ngayon ay nilalaro na din ang aking anak na si Gadriel. "Ano pa bang magagawa ko? mukhang sasama naman talaga 'yan!" sambit ni Noah na ikinatuwa ko.Papayag din pala eh! akala ko hindi eh.Kumain kami sa isang sikat na restaurant. Habang nag-uusap kami ni Harvey ay panay ang simangot at dabog ni Noah. "Okay ka lang?" tanong ko ng ilang beses mahulog ang kutsara niya. Sa tuwing nalalaglag iyon ay nagpapakuha siya ng panibago sa waiter. "Okay lang ako, 'wag mo 'kong intindihin!" may pagtatampo sa himig nito. "Marami pa naman oras," dagdag pa niya sabay tingin sa kan'yang relo."Pasensya na! nakak

Karina's Pov:Masayang-masaya ako ngayong gabi kahit medyo nagtampo ako dahil ngayon lang niya ipinagtapat ang lahat. Gusto kong magreklamo at mainis pero mas nangingibabaw sa akin ang maging mahinahon at tanggapin ang lahat. Wala rin naman papatunguhan kung magagalit pa ako, imbes na magkaayos ang aming pamilya ay baka magkahiwalay pa kami kung magagalit pa ako. Ayokong humantong ng ganon ang aming pamilya. Mas nangingibabaw ang aking kasiyahan kesa sa mga bagay na hindi naman kailangan sa buhay. Sadyang nalulungkot lamang ako sa isiping pati ang panganay kong anak ay nakalimutan ko. Naiintindihan ko naman kung bakit hindi nasabi agad ni Noah sa akin. Alam kong inaalala niya lang ang kalagayan ko. Pero nakapagtataka rin na hindi man lang sumakit ang ulo ko. Siguro pagod na din si Lord na bigyan ako ng sakit kaya wala akong maramdaman ngayon na kahit ni katiting na sakit.Napangiti ako sa isiping iyon. Mas pagpapalain siguro ako kung mananatili akong positibo at hindi iniisip ang kam

Naglalaro sa may hardin ang siyam na taong gulang na si Lucas. Nagtulog-tulugan siya upang makatakas sa kan'yang yaya. Nang masiguradong tahimik na at tulog na ang lahat ay bumaba sa hardin ang batang si Lucas.Ewan ba niya kung bakit hindi siya makatulog kaya naman, nagpasya siyang maglaro sa may hardin dala ang kan'yang robot na laruan.Maya-maya pa ay may narinig na ugong mula sa isang sasakyan si Lucas. Alam niyang ang madrasta na niya iyon kaya naman dali-dali itong nagtago sa mayayabong na halaman habang nakasilip sa papasok na kotse.Nang makapagparada sa garahe ay nakita niya ang kan'yang madrasta na palinga-linga sa paligid bago mabilisang bumaba ng kotse. Dumeretso ito sa passenger seat upang siguro ay may gamit na ibababa ngunit ganoon na lamang ang pagtataka ni Lucas ng ibaba nito ang isang batang babae.Nagulat pa siya ng makita ang tulog na mala-anghel na mukha na karga-karga ng kan'yang madrasta. Tingin niya ay mas bata ito sa kan'ya ng dalawang taon. Kahit sa murang ed

Karina's Pov:Halos hindi ako makahinga nang makita ko ang mukha ng aking mahal na anak na si Kelsey. Pulang-pula ang pisngi niya na tila namamaga pa at putok ang nguso. Kaya naman hindi ko napigilan ang sarili ko na bugbugin ang taong gumawa sa kan'ya ng ganoon.Paano niya natiis ang manakit ng isang bata, wala ba siyang puso? Tila nabibiyak ang puso ko sa tuwing susulyapan ko ang aking anak na dumadaing sa sakit. Pati ang anak-anakan niya ay sinaktan niya rin. Namamaga ang likod ng bata. Mabuti na lang at wala itong bali sa likod dahil inihagis ng walangyang babaeng iyon.Awang-awa ako sa tinamo ng mga batang ito. Hindi dapat sila nakakaranas ng ganon. Sinisi ko ang sarili ko dahil hinayaan kong lumabas mag-isa ang aking anak. Hindi dapat nangyari ang bagay na iyon kung hindi sa aking pagpapabaya."Muntikan mo nang makalbo yung bruha," Matawa-tawang sambit sa akin ni Abby habang sinusuklay ko ang mahabang buhok ng aking anak na ngayon ay mahimbing na natutulog sa kama, dito sa hospi

Karina's Pov:Nang makapasok ako sa loob ng mansion ay tila biglang sumabog ang kaba na aking nararamdam. Hindi dahil sa takot, pakiramdam ko ay ito ang magdadala sa mga tanong sa aking mga panaginip.Iginala ko ang aking paningin, dumako iyon sa hagdan na bato. Kahit may amnesia ako at hindi ko naaalala ang maraming bagay, itong mansion ang hindi nawala sa aking ala-ala. May mga parte ako na hindi ko nalilimutan at biglang nagpa-flash sa akin sa tuwing makikita ko ang parteng bahagi ng mansion, katulad na lang nitong batong hagdan. Dahan-dahan akong naglakad patungo roon. Bawat hakbang ko ay lumalakas ang tibok ng puso ko. Parang maiiyak na ako sa bawat hakbang ko.Nang maka-akyat ay tumambad sa akin ang isang mahabang pasilyo. Dahan-dahan at palinga-linga ako sa paligid habang inisa-isa kong tinitingnan ang mga pinto. Sa tapat ng mga pinto ay may mahabang bintana. Tahimik na tahimik at tanging huni ng mga ibon ang aking naririnig at hindi ko na naririnig ang ingay mula sa baba.Sa g