All Chapters of Moonlight Desire : Chapter 1 - Chapter 10

Amira's Point Of View Bawat patak ng aking pawis at dugo ay hindi ko ininda. Gusto kong makatakas. Wala 'man akong pamilyang uuwian ay wala akong pakialam. Halimaw; 'yan ang tanging salitang maihahalintulad ko sa taong pinagbentahan sa akin ng Boss ko. Buong akala ko ay ang halimaw na ito ang magiging sagot sa pag-ahon ko sa kahirapan subalit mali ako. Wala siyang puso!Pilit kong tinatanggal ang posas ba kasalukuyang nakalagay sa aking magkabilaang kamay subalit kahit anong lakas ang gamitin ko para matanggal ang mga kamay ko ay hindi ko magawa. Ilang beses ko nang sinubukang humingi ng tulong subalit kahit anong sigaw ko ay pakiramdam ko walang nakakarinig sa akin. Nabaling ang aking atensyon sa pintuan nang tila ba may nagbubukas ng pinto. Masyadong madilim ang buong kwarto kaya kahit anong pilit ko na aninagin ang mukha niya ay hindi ko magawa. Habang papalapit siya ay siyang pilit kong paglayo mula sa kaniya. Naka-ilang lunok na ako ng laway dahil sa kaba na aking nararamdama

Amira's Point Of View"Sino ka ba?! Ano bang kailangan mo sa 'kin?!" Sigaw ko nang muli niya na naman akong pina-luhod sa kaniyang harapan. He laughed devilishly then grabbed my hair. "You're good in lying. I just want you to suffer because of what you did to my Brother. Fair enough, isn't it?" Nakangising aniya pero bakas sa kaniyang mga mata ang galit at lungkot. Binitawan niya ang aking buhok subalit gano'n na lang ang pag-sigaw ko nang suntukin niya akong muli sa aking tyan. Wala akong ibang nagawa kun'di ang indahin ang sakit dulot ng pagsuntok niya. Parang kahit anong oras ay mahihimatay ako dahil sa sakit. "I am Ezra. I can bury you alive 'til you rot in hell, Imelda Vasquez." Aniya pagkatapos ay lumabas na sa kwarto. Hirap 'man pero sinubukan kong tumayo upang kalabugin ang pintuan at sumigaw, hinihiling na papakinggan niya ako. "E-ezra! Parang a-awa mo na! N-nagkakamali ka! Hindi ako si Imelda!" Lumuluhang wika ko kahit hirap magsalita dahil masakit ang lalamunan ko. N

Amira's Point Of ViewNANINIWALA ako na mas mabuting magbigay ng pagmamahal kaysa galit. May nakapag-sabi kasi sa 'kin na kapag may galit ka sa puso ay daig mo pa ang isang mamamatay tao. Hindi kailanman magiging mapayapa ang pag-tulog mo sa gabi at higit sa lahat, mabigat sa damdamin. Well, hindi naman porke't nagpatawad ka na ay makakalimutan mo na ang mga bagay na nagawa sa 'yo ng isang tao. Basta ang alam ko at paniniwala ko ay kapag natanggal mo na ang galit sa puso mo, hindi agad ibig sabihin no'n ay nakalimutan mo na ang trauma mo. Dahil minsan, 'yong trauma na 'yon ang nagbibigay sa 'yo ng rason para matuto. Like, alam mo na ang susunod mong hakbang once na napunta ka na naman sa sitwasyong 'yon. Nang matapos akong mag-ayos ng trolley ay agad akong umikot at naglinis ng sahig maging mag-segregate ng mga basura. Ganito naman ang madalas kong ginagawa. Nakakangalay pero worth it naman kapag nakuha na ang sahod. Lalo na kapag naikain ko ang anak ko sa paborito niyang fast food

Amira's Point Of View"Anong gagawin mo sa sahod mo, Amira? Grabe! Ang laki ng dagdag ng sahod natin!" Ani Maribel na kung saan ay ka-trabaho ko. "Pambayad ng bills sa bahay tapos pang gastos 'yong iba. Oo nga eh, ang bait ng bagong namamahala ng kompanya," nakangiting wika ko. Ang bait siguro ng bago naming Boss kaya ganito kalaki ang ibinigay niyang sahod sa amin. Hindi ko maiwasang huwag humanga sa kaniya dahil sa taglay niyang kabaitan kahit hindi ko pa siya nakikita o 'di kaya'y nakakausap. "Ay! So, hindi ka makakasama sa amin mamaya?" Kunot noong tanong ni Maribel. "Kapag may gastos ang pupuntahan niyo ay baka hindi ako makasama. Ang dami ko pa kasing kailangang bayaran ngayon," pilit na nakangiting turan ko. Totoo 'yon. Baka nga hindi ko mabilihan si Nala ng paborito niyang pagkain dahil halos sakto lang itong nakuha kong pera para sa mga bayarin ko. Maintindihin naman na bata si Nala kaya may kumpyansa ako sa kaniya na maiintindihan niya ang sitwasyon namin ngayon. "Naku,

Amira's Point Of View NAGISING AKO nang ala una y medya ng umaga dahil sa lamig. Sobrang lamig na tila ba nakahiga ako sa yelo. Agad akong nagtaklob ng kumot subalit nanginginig pa rin ako sa lamig kahit na nakabalot na ang buo kong katawan sa kumot. "Mama? Ayos ka lang po?" Hindi ko napansin na nagising ko pala si Nala. Agad ko siyang tinignan at ngumiti ng pagkalawak lawak upang hindi niya mahalata ang panginginig ko dahil sa lamig subalit hindi ako nagwagi. Hinawakan niya ang aking noo at agad na inalis ang kanyang kamay. "Mama, napaka-init mo!" Kinakabahang aniya. Agad akong nagsalita at pinakitang ayos lang ako dahilan para matigil ang kaba na kanyang nararamdaman. "Baby, ayos lang si Mama, okay? Ayos lang ako dahil lagnat lang 'to. Mamaya tatawagan natin si Teacher Eryl para hindi ka mahawa sa 'kin." Kalmadong turan ko. Ilang oras ang lumipas bago dumating si Eryl. May klase pa siya kaya anong oras na siya nakarating. Naaawa na nga ako kay Nala dahil hindi pa siya kumaka