All Chapters of MIREYA, The Miracle Heiress : Chapter 101 - Chapter 110

XANDRO’S POVPakiramdam ko ay panaginip lang ang lahat. Masaya ako dahil naging maayos na kami ni Mireya. Kinakausap na niya ako ng mahinahon. Pero may pangamba pa rin akong nararamdaman. Natatakot ako na baka ginagawa lang niya ito dahil naawa siya sa akin. Na kaya niya ako pinapasaya dahil sa awa lang. Sa lahat ng hindi magandang nangyari sa akin ay si Mireya lang ang nais ko. Na kahit na gaano kahirap sa akin basta kasama ko siya ay kaya kong maka-survive. Gustuhin ko man na makilala ang tunay kong ina pero alam ko na malabo na itong mangyari. Lalo na ang sabi ng kinilala kong ina ay patay na ito.Pananagutin ko siya sa lahat ng ginawa niya sa pamilya ko. Lalo na ginawa niya sa akin. Hindi pa ako dinadalaw ng antok kaya ginawa ko na muna ang trabaho ko para pagbalik ko sa Maynila ay maayos ko na ang gusot sa kumpanya ko. Hindi ko alam kung nasaan ngayon si Axel. At wala rin naman akong pakialam kung saan pa siya dahil kapag nakita ko siya ulit ay hindi ako magdadalawang isip na ipa

MIREYA’S POV Nagpapasalamat kami sa Panginoon dahil hindi niya pa kinuha sa amin si mama. Aware ako sa sakit ni Mama pero ang hindi ko alam ay mas lumalala na pala ang kondisyon niya. Ipinadadasal ko na sana ay tumagal pa siya. Ngayon pa lang siya makakasama ni Xandro. Marami pa silang kailangan malaman sa isa’t-isa. Hindi ko iniwan si Xandro, gusto ko siyang samahan. Ayoko na maramdaman niya na mag-isa siya. Dahil nandito ako, handa akong maging balikat niya at hindi ko na hahayaan na mag-isa siyang muli. “Kumain na muna tayo, love.” sabi ko sa kanya. Nasa loob ng ICU si Mama ngayon. At nandito pa rin kami sa labas. “Busog pa ako, love.” malungkot na sagot niya sa akin. “Sige, sabihan mo na lang ako kapag nagugutom ka na.” malumanay na sabi ko sa kanya. “Thank you, love.” sabi niya sa akin at hinalikan ang buhok ko. “I love you, kaya natin ito.” nakangiti na sabi ko sa kanya. “I love you so much,” sabi niya sa akin kaya hinalikan ko siya sa labi. “Malakas si mama. Makakasama

AFTER THREE MONTHS MIREYA’S POV Nakangiti ako habang nakatingin sa bulaklak na nakapatong sa itaas ng table ko. Araw-araw na lang ay may pa-bulaklak akong natatanggap mula sa Xandro ko. Ang dahilan niya ay araw-araw siyang nanliligaw sa akin. Ngayon talaga lumalabas ang sweet side niya. Tatlong buwan na rin ang nakalipas simula noong nangyari sa amin ang isa sa pinaka-pangit at pinaka-magandang pangyayari sa buhay namin. Pangit dahil na takot kami at maganda dahil sa wakas ay wala ng mananakit sa pamilya ko. Nabubuhay na kami ngayon ng masaya at malaya. Wala ng takot na baka may magtangka sa buhay namin. Kasabay ng pagkatupok ng lumang gusali ang pagkawala ng mga problema namin. May problema pero hindi na malaki. “Hello, love. Please lang, tama na ang paglulustay mo ng pera. Araw-araw na lang ay may pa-bulaklak ka. Alam ko na may discount ka kay mommy pero hindi naman ibig sabihin ay palagi ka na lang bibili. Punong-puno na ng bulaklak ang clinic ko. Saan ko na ito ngayon ilalagay

XANDRO’S POV Uuwi ako dahil sa sobrang selos ko. Pinagtatawanan pa ako ni Mama at ni Lester dahil sa pagmamadali na ako ngayon. “Anak, masyado ka namang nagmamadali. Mahal ka nun, wala ka bang tiwala kay Mireya?” tanong sa akin ni mama. “Malaki ang tiwala ko sa kanya, ma. Pero sa mga lalaki na nakapaligid sa kanya ay wala.” Sagot ko kay mama. “Seloso talaga ng anak ko. Hala sige, umalis kana. Huwag kang mag-alala dahil nandito si Lester. Aalagaan niya ako,” nakangiti na sabi sa akin ni mama. “Thank you, mama. I love you… Hihintayin kita sa Manila.” hinalikan ko siya sa noo. “Ingat ka anak ko,” sabi niya sa akin. Hinatid ako ni Lester sa airport. Wala na talagang makakapigil sa pag-uwi ko. Alam ko na magugulat si Mireya pero wala e. Hindi ko na talaga kaya pang magtagal dito sa Canada. Dahil baka bigla na lang akong mamatay. Sa buong flight ko ay tulog ako. At sa wakas nakarating na rin ako bahay namin. Alam ko na nagulat ang mga kasama namin sa bahay pero ngumiti lang ako sa k

MIREYA'S POV"Love, wake up na po. Dinner is ready." Naririnig ko ang bulong ni Xandro pero nagkukunwari pa rin akong tulog.Kahit na gaano pa siya ka-sweet sa akin ay wala akong pakialam. Hanggang ngayon ay naiinis pa rin ako sa kanya. Naramdaman ko ang malikot niyang kamay na ngayon ay nasa dibdib ko. Pero hinayaan ko lang siya."Love, alam ko na gising kana. Kapag hindi ka pa bumangon ay aangkinin talaga kita at sisiguraduhin ko na hindi ka makakalakad bukas."Pinagbabantaan pa talaga ako. Akala niya siguro ay natatakot ako sa kanya. Nakakainis dahil sa pag-angkin sa akin lang siya magaling. Pero sa pag-alok ng kasal ay hindi. Puro na lang kami gawa ng bata nito."Love, wake up ka na. Kanina pa tayo hinihintay nila mommy sa bab—""Nasa baba sila? Bakit ngayon mo lang sinabi?" Naiinis na tanong ko sa kanya at mabilis akong bumangon para pumasok sa banyo."Nandito pala sila pero hindi mo man lang sinabi. Nakakainis ka. Buong araw na akong naiinis sa 'yo! Sarap mong hiwalayan." Sa sobr