Lahat ng Kabanata ng Secrets Volume 1: Kabanata 11 - Kabanata 20

Nakilala ko siya noong eighteen ako. Back then, my hair was silver and very short. Palagi niyang pinupuntahan iyong batambatang professor ko sa Psychology. Palagi ko silang nakikitang nagla-lunch at nagkakape. Naisip ko, siguro sila, o baka mag-asawa. Pero noong una hiniling ko n asana magkapatid lang silang dalawa but when I saw him kiss her, alam ko na. Medyo nakadama pa nga ako nang panghihinayang.Bakit ba lahat ng lalaki sa mundo, kundi taken ay bading naman?"Tomorrow, I need you to pass your three hundred word essay about multiple personality disorder, also known as MPD. I want you to discuss about its effect and it originated."I was taking down notes, pero sa isip ko ay naroon pa rin ang lalaking iyon sa isipan ko. Tiningnan ko si Professor Escalona. She's perfect. Napakaganda niya, maganda ang kurba ng katawan niya. Is she having sex with him?"Alright? Dismiss, see you tomorrow."Nagpa-iwan ako. Iniisip ko kung itatanong ko na ba kay Ma'am ang bagay na matagal ko nang iniis

"Halika na, 'wag ka nang sumimangot diyan!"Pinanlakihan ko ng mga mata ang asawa kong ayaw na namang tumayo mula sa pagkakahiga niya sa kama. Imbes na mainis ako ay natutuwa lang ako sa kanya. I realized this morning that there are a lot of things to be thankful and to be happy about and waking up beside him is one of those things and the best part of it is I have forever to do that."Lukas Consunji!" Sigaw ko. Tumayo ako at umupo sa tyan niya. Hinigit ko ang sando niya tapos ay sinampal ko siya. Pero wala pa ring epekto. Namaywang ako. I grinned. "Ay, natanggal iyong bra ko.""Where? Let me see!"Bigla ay bumangon siya. Natawa ako bigla nang malakas. Napasimangot naman siya."Apollo naman eh! Ilang linggo na tayong diet! Tara na kasi!" Wika niya habang nakasimangot sa akin. Binelatan ko siya."Eh! Red flag nga kasi! Bumangon ka na at tumawag na si Papa Sancho. 'Wag ka daw male-late sa board meeting ninyo, babe kaya maligo ka na, lika na..." Hinawakan ko siya sa kamay. Parang bata pa

I never meant for it to happen. I tried everything, I did all I cold but I lost our son and I will never forgive myself for what happened to him. Since we lost him, everything in my life changed --- change is sometimes good but in my case, it's bad. I didn't like the change brought by the death of my son. It took away almost everything from me, the reason to smile, to be happy but the most painful thing that I lost is that look on the love of my life's face.The love of my life changed.Yza Joan Demitri couldn't look at me. Alam ko kahit naman hindi siya nagsasalita ay nakakaramdam siya ng panibugho para sa akin. Sinisisi niya ako. Kasalanan ko, hindi ko naman dapat isinama si Hyron nang gabing iyon, kung hindi ko siya kinuha marahil ay kasama ko pa rin ang anak namin, marahil ay natitingnan pa rin ako ni Yza sa mga mata ko, ngingiti pa rin siya sa akin, yayakapin niya pa rin ako habang natutulog kami.Dalawang buwan na halos na sa kwarto siya ni Hyan natutulog. Hindi niya ako sinasab

"Happy birthday, Mari Olive!"Tumaas ang sulok ng bibig ko dahil sa yamot nang mapagbuksan ko ng pinto si Solomon. He was holding a box of chocolate cake while smiling like the idiot that he is."Seventeen ka na! Pwede ka nang mag-asawa!""Kapag sixty-five nga! Ano bang ginagawa mo dito? Kay aga-aga mang-uulol ka." Niluwagan ko ang bukas ng pintuan ko para makapasok siya. Alas sais pa lang nang umaga. Sigurado ako na kagagaling lang niya sa morning jog niya.I know his routine already. Nagsimula iyon noong sixteen siya, that was almost four years ago at dahil sa pagbabago ng routine niya ay ganoon na lang din ang laki ng pagbabago niya. Waa na iyong extra fats ni Mon. Hindi ko na siya pwedeng tawaging baboy, dahil hindi na siya baboy at may abs na siya. Sabi niya four pa lang iyon sa ngayon pero balak niyang gawing six – six daw kasi ang favorite number ni Telulah.He's really devoted to her. Mula noong unang araw na nakilala niya si Telulah, hanggang ngayon at palagay ko hanggang sa

"Sancho!"Nahigit ko ang aking hininga nang marinig ko ang pangalang kanina pa binanggit ni Lola Adel. Nasa porch kaming dalawa at binabasa ko sa kanya ang mga schedule niya para sa susunod na araw. Nagkaroon kasi siya nang biglaang appointment out of town kaya kailangan naming mag-cancel ng mga appointments niya."Lola!"Nanginig ang tuhod ko nang marinig ko ang kumpirmasyon na narito na nga siya. Lumingon ako. Nakita kong halos takbuhin niya ang pagitan nila ni Lola. Natabig niya pa nga ako. Pero niyakap niya si Lola Adel."Bakit hindi ka nagpasabi na uuwi ka na pala?" Hinalikan ni Lola Adel si Sir Sancho sa pisngi saka siya bumaling sa akin."Kamusta, Sheena? It's been three years!" Tumayo din siya para yakapin ako. Kinabahan ako. Lumayo ako sa kanya na para akong napapaso. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko."Maiwan ko na muna kayo, Lola Adel." Magalang akong nagpaalam sa kanilang dalawa. Pumasok ako sa bahay at doon ay huminga. Hindi ko alam kung paano ko pakakalmahin ang sarili ko.