"Halika na, 'wag ka nang sumimangot diyan!"Pinanlakihan ko ng mga mata ang asawa kong ayaw na namang tumayo mula sa pagkakahiga niya sa kama. Imbes na mainis ako ay natutuwa lang ako sa kanya. I realized this morning that there are a lot of things to be thankful and to be happy about and waking up beside him is one of those things and the best part of it is I have forever to do that."Lukas Consunji!" Sigaw ko. Tumayo ako at umupo sa tyan niya. Hinigit ko ang sando niya tapos ay sinampal ko siya. Pero wala pa ring epekto. Namaywang ako. I grinned. "Ay, natanggal iyong bra ko.""Where? Let me see!"Bigla ay bumangon siya. Natawa ako bigla nang malakas. Napasimangot naman siya."Apollo naman eh! Ilang linggo na tayong diet! Tara na kasi!" Wika niya habang nakasimangot sa akin. Binelatan ko siya."Eh! Red flag nga kasi! Bumangon ka na at tumawag na si Papa Sancho. 'Wag ka daw male-late sa board meeting ninyo, babe kaya maligo ka na, lika na..." Hinawakan ko siya sa kamay. Parang bata pa
Hindi iisang beses kong itinanong sa sarili ko kung bakit ganoon ko kamahal ang asawa ko. Alam ko na mahal ko siya pero kung minsan ay nagigising ako sa kalagitnaan ng gabi, mapapatitig ako sa kanya pagkatapos ay tatanungin ko ang sarili ko kung hanggang kailan ko ba siya mamahalin. Nakakatawa siguro kung iisipin pero minsan ay kinatatakutan ko na bala magising na lang ako isang araw na hindi ko na mahal si Lukas Consunji.Natatakot akong baka hindi ko na siya mahalin at kapag nangyari iyon, ano na ang gagawin ko? Saan na ako pupunta? I don't want to unlove him. I spent years building a world around him and dreaming his dreams for him. I love Lukas with all my heart and soul and all that I can offer him...But until when?Bata pa kaming dalawa. Marami pa ang mangyayari.Hindi naman kaagad nasagot ang tanong kong iyon. Kuntento na lang ako sa araw-araw na nagigising ako at mahal na mahal ko pa rin siya. Pero hindi naman ako nainip sa paghihintay kung kailan ko masasagot ang tanong na i
I never meant for it to happen. I tried everything, I did all I cold but I lost our son and I will never forgive myself for what happened to him. Since we lost him, everything in my life changed --- change is sometimes good but in my case, it's bad. I didn't like the change brought by the death of my son. It took away almost everything from me, the reason to smile, to be happy but the most painful thing that I lost is that look on the love of my life's face.The love of my life changed.Yza Joan Demitri couldn't look at me. Alam ko kahit naman hindi siya nagsasalita ay nakakaramdam siya ng panibugho para sa akin. Sinisisi niya ako. Kasalanan ko, hindi ko naman dapat isinama si Hyron nang gabing iyon, kung hindi ko siya kinuha marahil ay kasama ko pa rin ang anak namin, marahil ay natitingnan pa rin ako ni Yza sa mga mata ko, ngingiti pa rin siya sa akin, yayakapin niya pa rin ako habang natutulog kami.Dalawang buwan na halos na sa kwarto siya ni Hyan natutulog. Hindi niya ako sinasab
"Mon, Mon, Monmon Lobo! Tara na nagluto si Mamay ng Lucky Me! Tara na!"Nagulat ako nang magmulat si King Solomon ng mga mata at ngumiti. Akala ko talaga ay tulog siya pero heto siya ngayon, parang nakakain ng maraming enervon."Nasaan? Iyong color yellow ba? Ayoko kasi ng green medyo maasim.""Siyempre! May kalamansi iyon! Tara na! Magbabike ako, ikaw tumakbo ka na lang para naman mabawasan ang bilbil mo diyan sa tyan!" Sinundan ko iyon nang tawa. Binelatan lang naman ako ni King Solomon. Tumakbo naman ako palabas ng silid niya.Sixteen na si King Solomon. Mas matanda siya sa akin ng three years. Thirteen na ako sa ngayon pero kahit ganoon ay okay lang naman na palagi kaming magkasama. Matagal ko na siyang kakilala – bata pa lang kaming dalawa. Ang mga daddy kasi naman ay magkakaibigan.Ang Daddy ni Monmon ay si Ninong KD – KD stands for King David ang Daddy ko naman ay si Simoun Paul Azul – Azul ang surname namin pero sabi sa akin ni Daddy ay Consunji daw talaga iyon kasi iyon ang a
"Happy birthday, Mari Olive!"Tumaas ang sulok ng bibig ko dahil sa yamot nang mapagbuksan ko ng pinto si Solomon. He was holding a box of chocolate cake while smiling like the idiot that he is."Seventeen ka na! Pwede ka nang mag-asawa!""Kapag sixty-five nga! Ano bang ginagawa mo dito? Kay aga-aga mang-uulol ka." Niluwagan ko ang bukas ng pintuan ko para makapasok siya. Alas sais pa lang nang umaga. Sigurado ako na kagagaling lang niya sa morning jog niya.I know his routine already. Nagsimula iyon noong sixteen siya, that was almost four years ago at dahil sa pagbabago ng routine niya ay ganoon na lang din ang laki ng pagbabago niya. Waa na iyong extra fats ni Mon. Hindi ko na siya pwedeng tawaging baboy, dahil hindi na siya baboy at may abs na siya. Sabi niya four pa lang iyon sa ngayon pero balak niyang gawing six – six daw kasi ang favorite number ni Telulah.He's really devoted to her. Mula noong unang araw na nakilala niya si Telulah, hanggang ngayon at palagay ko hanggang sa
"May lakad ka, Babe?"Bahagya akong natigilan nang makita kong nakatayo si Lukas Consunji sa gilid ng pinto ng walk- in closet namin. He was eyeing me in a way that makes me so much nervous. His eyes were studying my reflection. Napalunok ako. Ibinaba ko ang hawak kong hair brush at humarap sa kanya. He was wearing his three piece suit. Hindi pa nga ayos ang necktie niya. Tumayo ako at lumapit sa kanya. Nag - alambitin ako sa leeg niya at sinubukan kong ngumiti sa kanya. Lukas was on his early fifties and yet he looked devishly handsome -- mas demonyo kaysa kay Sancho Consunji."Bakit di ka pa umaalis? May board meeting kayo, hindi ba?" Tudyo ko pa. Hinalikan ko ang labi niya. Malamig ang trato sa akin ni Lukas kaya lalo akong kinakabahan."I'll take you with me to the board." He announced. Alam kong nagsasabi lang siya at hindi niya tinatanong ang opinyon ko, gusto ko naman siyang samahan pero hindi naman kasi ako pwede ngayon. May nauna na akong lakad at nakapangako ako sa kanya na
"Sancho!"Nahigit ko ang aking hininga nang marinig ko ang pangalang kanina pa binanggit ni Lola Adel. Nasa porch kaming dalawa at binabasa ko sa kanya ang mga schedule niya para sa susunod na araw. Nagkaroon kasi siya nang biglaang appointment out of town kaya kailangan naming mag-cancel ng mga appointments niya."Lola!"Nanginig ang tuhod ko nang marinig ko ang kumpirmasyon na narito na nga siya. Lumingon ako. Nakita kong halos takbuhin niya ang pagitan nila ni Lola. Natabig niya pa nga ako. Pero niyakap niya si Lola Adel."Bakit hindi ka nagpasabi na uuwi ka na pala?" Hinalikan ni Lola Adel si Sir Sancho sa pisngi saka siya bumaling sa akin."Kamusta, Sheena? It's been three years!" Tumayo din siya para yakapin ako. Kinabahan ako. Lumayo ako sa kanya na para akong napapaso. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko."Maiwan ko na muna kayo, Lola Adel." Magalang akong nagpaalam sa kanilang dalawa. Pumasok ako sa bahay at doon ay huminga. Hindi ko alam kung paano ko pakakalmahin ang sarili ko.
I didn't have a lot of sleep last night. Besides the fact that I slept on the couch and my plan of bedding Sheena last night failed, I just couldn't stop thinking about Sheenalyn Ybarra. Pakramdam ko kasi ay may koneksyon kaming dalawa at hindi ko maintindihan iyon.I sighed. I reminded myself that I have to get ready for the early client meeting today. Gusto ng mga American investors na libutin ang lugar para makita ang amenities ng Puerto Del Sol.But I'm thinking if I should really take Sheenalyn with me. She's a distraction. Her scent intoxicates my being."Good morning, Sir. What would you like to eat for breakfast?" Tanong niya sa akin nang lumabas na siya ng silid. Bihi na rin siya at mukhang handa na. She wore a white summer dress. Napansin kong may suot din siyang bathing suit sa loob. May hawak din siyang summerhat. Hinigit ko ang hininga ko. I really think that I should try the vibration thingy on that bed she slept in last night."Anything with delicious, wet, pinkish and
"Is he going to be okay? Pakiramdam ko ang dami nang nangyari simula nang bumalik ako para idemanda sana ang asawa mo, hindi naman natuloy."Ngumiti si Bathseeba sa akin habang nakaupo kami sa chapel nang ospital kung nasaan si Ares Consunji – ang asawa niya. She was holding my hand tapos sa kabilang kamay niya ay may hawak siyang rosary. Mugto ang mga mata niya, sino ba naman ang hindi maiiyak dahil sa mga nangyayari sa ngayon?A week ago, I was inside this chapel, bargaining to the Lord abve to save Ares so Bathseeba will be spared the pain. Hindi ko kayang makitang masaktan nang lubusan ang babaeng itinuring kong kapatid sa napakahabang panahon. Isa pa, naging mabuting tao naman si Ares sa halos kalahati ng buhay niya. He was a good man, he became a good man because of this woman beside me and for that I adore her more.Sinong mag-aakala na isang tulad ni Bathseeba ang magpapabago sa lalaking minamahal naming dalawa.Yes... naming dalawa. After all this years, I realized that my lo
The letter – Eos' letter – did well to me, I guess. Ang akala ko lang ay sakit lang ang hatid niyon sa akin pero habang tumatagal ay napapansin kong nagiging malaya ako. I realized that I don't have to be stuck in his memories anymore, that somehow, he wanted be happy and he wanted me to move on with my life.Isa na lang siyang distant memory sa ngayon and he will stay that way for a very long time. Isa na lang siyang magandang alaala. Iyong sa Greece, iyong sa prom – lahat ng masasaya, iyon na lang ang tatandaan ko."So, why are we shopping again?" I was with Perseus that morning. We were in the mall at ibinibili ko ng damit si Mama, si Papa at pati na rin siya. Gusto ko lang na magmukhang tao si Perseus even once in a while lang tapos si Papa siyempre, given na gwapo na ang Papa ko, mas gagwapo pa siya dahil sa mga suits na ito."Because you need to look like you're worth something." Mataray na sagot ko. Napakamot lang siya ng ulo. I saw him made a face kaya sinapak ko siya nang pab
"Kapag naka-italicized ang mga letters, feeling ko ang tahimik noong nagsulat ng letter na iyon."Napangiti ako, heto na naman si Yana at ang mga weird thoughts niya. Nasa bahay kami noon at nakaharap siya kay Mommy. Si Mommy ang kinukwentuhan niya at ako ay nakikinig lang. Panay lang nakangiti sa kanya si Mommy, may times na hinahaplos niya ang buhok ni Yana tapos ay ngingiti at titigan lang ito. I guess she really likes Yanessa.Who wouldn't like her? Kahit na panay siyang hindi mapakali ay nakakatuwa naman siyang kasama. Ang sabi ni Yohan sa akin noon, kailangan daw ni Yana ang palaging may ginagawa para hindi siya maging restless. She needs to get busy kasi ang taong may ADHD madaling mawala ang focus sa isang bagay.I don't know if Yana still undergoes therapy but she seems fine now with Mommy."Tapos nababasa ko iyong snail mails ng Lolo ko sa Lola ko, nakakatuwa lang po kasi ang tawagan nila Honey samantalang iyong Mymy ko at Dydy ko, naririnig ko po, Abnoy at saka Bobo minsan
Alam mo iyong sa mall? When you break it, it is considered sold. Apply it to my sister and then the saying "kapag ang baso nagkalamat na hindi na mawawala iyon." Apply it to our friendship.Hindi iilang beses kong narinig kay Yohan Consunji ang mga pahaging na salitang iyon tuwing kausap niya ang isa sa nga kaibigab namin na nagkakagusto sa nakababata niyang kapatid na si Yanessa.Para siyang guard dog na nakakaamoy ng lalaking nagkakagusto sa kapatid niya within twenty blocks. Sabi niya, tingin palang daw alam na niya at kailangan niyang salagin lahat ng lalaking iyon dahil iyon ang tungkulin niya bilang isang "Kuya.""Dude, hindi ka ba naiilang? Binabara mo lahat nawawalan tuloy sila ng gana sa'yo bilang kaibigan."Nagkibit - balikat lang si Yohann sa akin. Kasalukuyan kaming nasa entertainment room ng bahay nila at nanonood ng Inferno. Assignment namin iyon sa Literature at seryoso si Yohann sa mga pangyayari."I frankly don't care, Alester" Matabang na wika niya. "As long as Yanna
The letter broke my heart into tiny million pieces. Ang buong akala ko ay makakalaya na ako sa oras na mabigyan ng tuldok ang nangyari sa amin ni Eos Demitri but I was wrong. I love him and the fact that he thought that our love wasn't meant to be shattered my hopes of us being together.Bakit mas masakit ngayon? Bakit ba kailangan kong magmahal ng taong hindi naman para sa akin. He said he did love me. How can I be sure of that now?"Tia, what are you still doing here?"Bahagya akong nagulat nang marinig ko ang boses ni Perseus. I looked at his direction. He was standing near the glass house's door. He looked as if he just got out of bed. Tiningnan ko kung anong oras na sa aking relo. It was almost four am, and yet I am wide awake. I hate sleepless nights like this. It makes me want to question my judgment. Mali ba na minahal ko siya?Perseus sat beside me."What's happening to us, T? Why do we love the people we can never have?""I guess Mama's karma is bouncing back at us."Perseus
"You're avoiding me."It was more of a statement than a question. I realized that while I pretend to look at the painting of the girl walking under the rain in front of me. I didn't realized that Lenos Demitri was standing before me. If I only knew, I would've runaway by now."I'm not avoiding you..." I answered back. I saw him smirk."It's been three months, Eleithiya." He said again. "Hindi ka na nagpupunta sa puntod ni Eos. Bakit hindi ko maiisip na iniiwasan mo ako?"Muli akong napabuntong-hininga. Finally, I gained the courage to look at his green eyes."You kissed me." I stated. "You kissed me in front of him.""Don't be dramatic. We were on his grave.""That was my sanctuary. Now I can't even go there because all I can think of is that I cheated on the man who loves me."His jaw clenched."If he loves you, if he really did love you, Eleithiya, why did he choose his revenge to Eos over his love for you?"Well that hit a muscle. I couldn't control it anymore, I slapped him. I his
I was never a fan of love and happy endings, but that changed when I met Eleithiya Makaria Consunji- VejarHindi ko siya pinagtutunan ng pansin kahit na madalas ko siyang madatnan na dinadalaw niya ang puntod ng kapatid ko. Maliban sa akin at sa anak ni Eos na si Chaos, ay si Eleithiya lamang ang nagdadala ng bulaklak, dumadalaw at umiiyak sa puntod ni Eos.Noong una ay palaisipan sa akin kung para saan ang mga luha niya. Was she crying because he died? Or was it because of regret?Alam ko kung ano si Tia para sa kapatid ko. Si Tia ang dahilan kung bakit kahit kailan ay hindi nagawang mahalin ni Eos ang ina ni Chaos. He was so much in love with this woman – he waited for her.Though Eos never told me about her – directly, hind naman ako tanga para hindi ma-figure out ang mga pangyayari. He was in love with her.She was his light.And I realized that Tia was crying because her love for Eos Demitri was genuine. Pero kahit na anong iyak niya ay hindi na niya maibabalik ang buhay ng kapa
"Bakit hindi ka sasama?"Kinukulit ako ni Gonzalo tungkol sa field trip na gaganapin bukas."May family something kasi kami saka isa pa, birthday ni Uncle Hermes. Medyo may handaan kaya pass muna ako. Kwentuhan mo na lang ako pagbalik ninyo."Halatang hindi naman siya natuwa sa isinagot ko pero wala naman siyang magagawa kaya hinawakan na lang niya ang mga kamay ko at hinagkan ako sa gilid ng sentido ko. I smiled at him. Nasa bleachers kaming dalawa. Nanonood ako ng practice nila. Break lang noon kaya nakatabi siya sa akin pero sinesenyasan na rin naman siya ng coach niya."Babalik na ako doon." Ngumisi siya tapos nagnakaw na naman ng halik sa labi ko. "Pampaswerte.""Mora! Baka naman maubos ang labi ng girlfriend mo!" Namula ang mukha ko nang sumigaw ang coach niya."Humabol lang ng pampaswerte coach! Mahal ko ito eh.""Oh my god!" Iyon lang ang tanging nasambit ko. Loko talaga ito. Sinundan ko siya nang tingin. Hinati sila ng coach sa dalawang team. Siyempre, si Gonzalo ang captain
Isang taon na lang ay ga-graduate na kami. Hindi ko nga alam kung paano kami naka-survive ni Gonzalo nng paganoon-ganoon lang. Naubos ang ipon ko pero para sa kanya ay okay lang. Wala naman kasi ang pera, ang mahalaga sa akin ay ang maabot niya ang pangarap niya. Sulit naman lahat tuwing nakikita ko na nananalo siya sa games at unti-unti siyang nakikilala bilang isang magaling na basketball player.Hindi naman perpekto ang relasyon naming dalawa. Siyempre, nag-aaway kami at ang madalas naming pag-awayan ay ang pera. Ayaw na ayaw niyang binibigyan ko siya. Hangga't maaari daw, h'wag na lang dahil iyong katotohanan na ako ang nagpaaaral sa kanya, ay nakakapagpababa na ng tingin niya sa sarili niya.Madalas ko namang sabihin sa kanya na wala lang iyon. Mas mahalaga na makatapos kaming dalawa. Ayokong iwan niya ang pangarap niya. Nakilala ko si Gonzalo dahil sa passion niya sa basketball and if that will be taken away from him, what will happen to his soul?"Mazikeen, kanina pa kita hinin