"Sancho!"Nahigit ko ang aking hininga nang marinig ko ang pangalang kanina pa binanggit ni Lola Adel. Nasa porch kaming dalawa at binabasa ko sa kanya ang mga schedule niya para sa susunod na araw. Nagkaroon kasi siya nang biglaang appointment out of town kaya kailangan naming mag-cancel ng mga appointments niya."Lola!"Nanginig ang tuhod ko nang marinig ko ang kumpirmasyon na narito na nga siya. Lumingon ako. Nakita kong halos takbuhin niya ang pagitan nila ni Lola. Natabig niya pa nga ako. Pero niyakap niya si Lola Adel."Bakit hindi ka nagpasabi na uuwi ka na pala?" Hinalikan ni Lola Adel si Sir Sancho sa pisngi saka siya bumaling sa akin."Kamusta, Sheena? It's been three years!" Tumayo din siya para yakapin ako. Kinabahan ako. Lumayo ako sa kanya na para akong napapaso. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko."Maiwan ko na muna kayo, Lola Adel." Magalang akong nagpaalam sa kanilang dalawa. Pumasok ako sa bahay at doon ay huminga. Hindi ko alam kung paano ko pakakalmahin ang sarili ko.
I didn't have a lot of sleep last night. Besides the fact that I slept on the couch and my plan of bedding Sheena last night failed, I just couldn't stop thinking about Sheenalyn Ybarra. Pakramdam ko kasi ay may koneksyon kaming dalawa at hindi ko maintindihan iyon.I sighed. I reminded myself that I have to get ready for the early client meeting today. Gusto ng mga American investors na libutin ang lugar para makita ang amenities ng Puerto Del Sol.But I'm thinking if I should really take Sheenalyn with me. She's a distraction. Her scent intoxicates my being."Good morning, Sir. What would you like to eat for breakfast?" Tanong niya sa akin nang lumabas na siya ng silid. Bihi na rin siya at mukhang handa na. She wore a white summer dress. Napansin kong may suot din siyang bathing suit sa loob. May hawak din siyang summerhat. Hinigit ko ang hininga ko. I really think that I should try the vibration thingy on that bed she slept in last night."Anything with delicious, wet, pinkish and
I didn't have a lot of sleep last night. Besides the fact that I slept on the couch and my plan of bedding Sheena last night failed, I just couldn't stop thinking about Sheenalyn Ybarra. Pakramdam ko kasi ay may koneksyon kaming dalawa at hindi ko maintindihan iyon.I sighed. I reminded myself that I have to get ready for the early client meeting today. Gusto ng mga American investors na libutin ang lugar para makita ang amenities ng Puerto Del Sol.But I'm thinking if I should really take Sheenalyn with me. She's a distraction. Her scent intoxicates my being."Good morning, Sir. What would you like to eat for breakfast?" Tanong niya sa akin nang lumabas na siya ng silid. Bihi na rin siya at mukhang handa na. She wore a white summer dress. Napansin kong may suot din siyang bathing suit sa loob. May hawak din siyang summerhat. Hinigit ko ang hininga ko. I really think that I should try the vibration thingy on that bed she slept in last night."Anything with delicious, wet, pinkish and
There is something wrong with Lukas. He seemed really angr about something. I guess that it had something to do with Apollo Cai -- the woman Lola Adelina met and decided that she will inherit everything under the Consunji Empires. Panay na naman nakakunot ang noo niya. Gusto ko sana siyang lapitan pero hindi ko na iyon inagawa. Lukas and I drifted apart after his brother --- Sancho Consunji died in a car crash.Hindi ko naman ginusto pero nakadama ako ng galit kay Lukas noong mga panahong iyon. Nag-away silang dalawa ni Sancho and that made him so mad, nag-walk out si Lukas kaya sinundan siya ni Sancho na naing dahilan ng pagkalaglag ng sasakyan ng huli sa bangin. Nagluksa ang lahat sa kamatayan ni Sancho --- lalonb nasaktan ang puso ko.Maayos na sana na nakikita ko siya sa malayo kahit na wala akong karapatan sa kanya --- kahit na siya ang ama ng mga anak ko, pero iyong kaalaman na hindi ko na siya makikita kahit kailan ay napakasakit para sa akin. Hindi naman ako naghangad kaht kai
Ang mundo ay patuloy na iikot. Anuman ang sakunang mangyari, hindi tititigil ang pag-inog nito. Hindi dahil may nasasaktan at may nadarapa ay hihinto ito, nasa tao lang kung paano siya tatayo at sasabay sa pag-ikot ng buhay.Madalas kong marinig ang mg salitang iyon sa Tatay ko. Nagulat pa nga ako kung paano lumabas iyon sa bibig niya. My father isn't the normal kind of father. Una, gwapong-gwapo siya sa sarili niya. Pangalawa, wala yata siyang nasabi na hindi involve ang kagwapuhan niya, I don't want to bother but yeah, my father is very handsome, kaya nga wala ring patapon sa aming magkakapatid, lahat kami ay gwapo at maganda.Hindi sapat ang nauusong hastag kagwapuhang sapat lang. Ang kagwapuhan ko ay hindi kahit kailan magiging sapat lang. Sobra pa ito sa sobra. I got it from my father.I grew up believing na lahat ng bagay ay madadaan sa kagwapuhan ko at sa ngisi ko. Iyon kasi ang sabi ni Tatay but when I was fourteen, I realized that things cannot be babysitted by my charms.It
Memories...What is it that they say about memories?You will never know the value of a moment until it becomes a memory...The town was paper but the memories were not...The worst part of holding a memory is not the pain but the loneliness. Memories need to be shared...But what if the memories become invalid?What if it fades away?What if the human who makes the memories fades away too?Is it still treasurable?Is it still important?These memories are what make the people who they are, what will happen if these people loses their memories? Will they still be the same person?What will I become?I closed my notebook and looked around me. I am inside my room – our room – the room my husband and I shared for almost three decades. Sa silid na ito, napakaraming alaalang nabuo – mga alaalang akala ko noon ay hindi ko malilimutan dahil imposibleng makalimot ako. I have lived the life I had always been dreaming of. The life every wife would kill for just to have – an almost fairytale mar
Bend your chest open so I can read your heartI need to get inside, or I'll start a warWanna look at the pieces that make you who you areI wanna build you up and pick you up...I woke up that Wednesday morning with this irritating feeling again. Hindi pa rin ako sanay na hanggang ngayon ay nagigising at natutulog ako sa isang sala na wala man lang aircon o kahit isang electricfan. Nagtitiis akong matulog nang nakahubad at nakakulambo. Minsan ay sinubukan kong gumamit ng katol pero hinika naman ako, so I just settled in this fucking mosquito net. I shook my head.I checked the wall clock. Five forty-five nang umaga at kailangan kong pumasok sa trabaho ko sa hotel bago man lang sana mag-seven am. Wala akong kotse. Magco-commute lang ako at dahil uso ang traffic sa Pilipinas at hindi ako pwedeng ma-late ay binilisan ko ang kilos ko.Tulog pa ang mga tao sa kabahayan. I went straight to the bathroom to take a bath and get ready. Fifteen minutes na ligo lang ang ginawa ko. Matapos iyon a
Halos panawan ako nang ulirat nang marinig ako ang dalawang salitang isinisigaw ng dalawang lalaki sa aking harapan. Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong napalunok dahil sa ingay na ginagawa ila. Sa loob ng mahabang panahon ng buhay ko, hindi ko kahit kailan naisip na matatakot ako sa dalawang salitang iyon...Hirap o Sarap!Karamihan sa mga kasamahan kong neophytes ay pinipili ang sarap habang ako, kinukundisyon ko pa ang sarili ko kung iyon nga din ba ang pipiliin ko o magpapakahirap na lang ako at tatanggapin ang galit ng Nanay ko sa oras na makita niya ang mga pasa sa binti ko. Mangiyak-ngiyak na ako.Huminto ang isa sa mga elders sa tabi ko. Hinarap niya ang kasama ko, ang pagkakatanda ko ay Chelsea ang pangalan niya. Tinanong siya kung hirap o sarap ang sinabi niyang sagot ay hirap. Napasinghap ako nang hatawin siya ng dos por dos sa binti tapos ay hinatak paalis sa kinatatayuan niya.And then, it was my turn. The elder looked at me from head to toe. I was still wearin
"Is he going to be okay? Pakiramdam ko ang dami nang nangyari simula nang bumalik ako para idemanda sana ang asawa mo, hindi naman natuloy."Ngumiti si Bathseeba sa akin habang nakaupo kami sa chapel nang ospital kung nasaan si Ares Consunji – ang asawa niya. She was holding my hand tapos sa kabilang kamay niya ay may hawak siyang rosary. Mugto ang mga mata niya, sino ba naman ang hindi maiiyak dahil sa mga nangyayari sa ngayon?A week ago, I was inside this chapel, bargaining to the Lord abve to save Ares so Bathseeba will be spared the pain. Hindi ko kayang makitang masaktan nang lubusan ang babaeng itinuring kong kapatid sa napakahabang panahon. Isa pa, naging mabuting tao naman si Ares sa halos kalahati ng buhay niya. He was a good man, he became a good man because of this woman beside me and for that I adore her more.Sinong mag-aakala na isang tulad ni Bathseeba ang magpapabago sa lalaking minamahal naming dalawa.Yes... naming dalawa. After all this years, I realized that my lo
The letter – Eos' letter – did well to me, I guess. Ang akala ko lang ay sakit lang ang hatid niyon sa akin pero habang tumatagal ay napapansin kong nagiging malaya ako. I realized that I don't have to be stuck in his memories anymore, that somehow, he wanted be happy and he wanted me to move on with my life.Isa na lang siyang distant memory sa ngayon and he will stay that way for a very long time. Isa na lang siyang magandang alaala. Iyong sa Greece, iyong sa prom – lahat ng masasaya, iyon na lang ang tatandaan ko."So, why are we shopping again?" I was with Perseus that morning. We were in the mall at ibinibili ko ng damit si Mama, si Papa at pati na rin siya. Gusto ko lang na magmukhang tao si Perseus even once in a while lang tapos si Papa siyempre, given na gwapo na ang Papa ko, mas gagwapo pa siya dahil sa mga suits na ito."Because you need to look like you're worth something." Mataray na sagot ko. Napakamot lang siya ng ulo. I saw him made a face kaya sinapak ko siya nang pab
"Kapag naka-italicized ang mga letters, feeling ko ang tahimik noong nagsulat ng letter na iyon."Napangiti ako, heto na naman si Yana at ang mga weird thoughts niya. Nasa bahay kami noon at nakaharap siya kay Mommy. Si Mommy ang kinukwentuhan niya at ako ay nakikinig lang. Panay lang nakangiti sa kanya si Mommy, may times na hinahaplos niya ang buhok ni Yana tapos ay ngingiti at titigan lang ito. I guess she really likes Yanessa.Who wouldn't like her? Kahit na panay siyang hindi mapakali ay nakakatuwa naman siyang kasama. Ang sabi ni Yohan sa akin noon, kailangan daw ni Yana ang palaging may ginagawa para hindi siya maging restless. She needs to get busy kasi ang taong may ADHD madaling mawala ang focus sa isang bagay.I don't know if Yana still undergoes therapy but she seems fine now with Mommy."Tapos nababasa ko iyong snail mails ng Lolo ko sa Lola ko, nakakatuwa lang po kasi ang tawagan nila Honey samantalang iyong Mymy ko at Dydy ko, naririnig ko po, Abnoy at saka Bobo minsan
Alam mo iyong sa mall? When you break it, it is considered sold. Apply it to my sister and then the saying "kapag ang baso nagkalamat na hindi na mawawala iyon." Apply it to our friendship.Hindi iilang beses kong narinig kay Yohan Consunji ang mga pahaging na salitang iyon tuwing kausap niya ang isa sa nga kaibigab namin na nagkakagusto sa nakababata niyang kapatid na si Yanessa.Para siyang guard dog na nakakaamoy ng lalaking nagkakagusto sa kapatid niya within twenty blocks. Sabi niya, tingin palang daw alam na niya at kailangan niyang salagin lahat ng lalaking iyon dahil iyon ang tungkulin niya bilang isang "Kuya.""Dude, hindi ka ba naiilang? Binabara mo lahat nawawalan tuloy sila ng gana sa'yo bilang kaibigan."Nagkibit - balikat lang si Yohann sa akin. Kasalukuyan kaming nasa entertainment room ng bahay nila at nanonood ng Inferno. Assignment namin iyon sa Literature at seryoso si Yohann sa mga pangyayari."I frankly don't care, Alester" Matabang na wika niya. "As long as Yanna
The letter broke my heart into tiny million pieces. Ang buong akala ko ay makakalaya na ako sa oras na mabigyan ng tuldok ang nangyari sa amin ni Eos Demitri but I was wrong. I love him and the fact that he thought that our love wasn't meant to be shattered my hopes of us being together.Bakit mas masakit ngayon? Bakit ba kailangan kong magmahal ng taong hindi naman para sa akin. He said he did love me. How can I be sure of that now?"Tia, what are you still doing here?"Bahagya akong nagulat nang marinig ko ang boses ni Perseus. I looked at his direction. He was standing near the glass house's door. He looked as if he just got out of bed. Tiningnan ko kung anong oras na sa aking relo. It was almost four am, and yet I am wide awake. I hate sleepless nights like this. It makes me want to question my judgment. Mali ba na minahal ko siya?Perseus sat beside me."What's happening to us, T? Why do we love the people we can never have?""I guess Mama's karma is bouncing back at us."Perseus
"You're avoiding me."It was more of a statement than a question. I realized that while I pretend to look at the painting of the girl walking under the rain in front of me. I didn't realized that Lenos Demitri was standing before me. If I only knew, I would've runaway by now."I'm not avoiding you..." I answered back. I saw him smirk."It's been three months, Eleithiya." He said again. "Hindi ka na nagpupunta sa puntod ni Eos. Bakit hindi ko maiisip na iniiwasan mo ako?"Muli akong napabuntong-hininga. Finally, I gained the courage to look at his green eyes."You kissed me." I stated. "You kissed me in front of him.""Don't be dramatic. We were on his grave.""That was my sanctuary. Now I can't even go there because all I can think of is that I cheated on the man who loves me."His jaw clenched."If he loves you, if he really did love you, Eleithiya, why did he choose his revenge to Eos over his love for you?"Well that hit a muscle. I couldn't control it anymore, I slapped him. I his
I was never a fan of love and happy endings, but that changed when I met Eleithiya Makaria Consunji- VejarHindi ko siya pinagtutunan ng pansin kahit na madalas ko siyang madatnan na dinadalaw niya ang puntod ng kapatid ko. Maliban sa akin at sa anak ni Eos na si Chaos, ay si Eleithiya lamang ang nagdadala ng bulaklak, dumadalaw at umiiyak sa puntod ni Eos.Noong una ay palaisipan sa akin kung para saan ang mga luha niya. Was she crying because he died? Or was it because of regret?Alam ko kung ano si Tia para sa kapatid ko. Si Tia ang dahilan kung bakit kahit kailan ay hindi nagawang mahalin ni Eos ang ina ni Chaos. He was so much in love with this woman – he waited for her.Though Eos never told me about her – directly, hind naman ako tanga para hindi ma-figure out ang mga pangyayari. He was in love with her.She was his light.And I realized that Tia was crying because her love for Eos Demitri was genuine. Pero kahit na anong iyak niya ay hindi na niya maibabalik ang buhay ng kapa
"Bakit hindi ka sasama?"Kinukulit ako ni Gonzalo tungkol sa field trip na gaganapin bukas."May family something kasi kami saka isa pa, birthday ni Uncle Hermes. Medyo may handaan kaya pass muna ako. Kwentuhan mo na lang ako pagbalik ninyo."Halatang hindi naman siya natuwa sa isinagot ko pero wala naman siyang magagawa kaya hinawakan na lang niya ang mga kamay ko at hinagkan ako sa gilid ng sentido ko. I smiled at him. Nasa bleachers kaming dalawa. Nanonood ako ng practice nila. Break lang noon kaya nakatabi siya sa akin pero sinesenyasan na rin naman siya ng coach niya."Babalik na ako doon." Ngumisi siya tapos nagnakaw na naman ng halik sa labi ko. "Pampaswerte.""Mora! Baka naman maubos ang labi ng girlfriend mo!" Namula ang mukha ko nang sumigaw ang coach niya."Humabol lang ng pampaswerte coach! Mahal ko ito eh.""Oh my god!" Iyon lang ang tanging nasambit ko. Loko talaga ito. Sinundan ko siya nang tingin. Hinati sila ng coach sa dalawang team. Siyempre, si Gonzalo ang captain
Isang taon na lang ay ga-graduate na kami. Hindi ko nga alam kung paano kami naka-survive ni Gonzalo nng paganoon-ganoon lang. Naubos ang ipon ko pero para sa kanya ay okay lang. Wala naman kasi ang pera, ang mahalaga sa akin ay ang maabot niya ang pangarap niya. Sulit naman lahat tuwing nakikita ko na nananalo siya sa games at unti-unti siyang nakikilala bilang isang magaling na basketball player.Hindi naman perpekto ang relasyon naming dalawa. Siyempre, nag-aaway kami at ang madalas naming pag-awayan ay ang pera. Ayaw na ayaw niyang binibigyan ko siya. Hangga't maaari daw, h'wag na lang dahil iyong katotohanan na ako ang nagpaaaral sa kanya, ay nakakapagpababa na ng tingin niya sa sarili niya.Madalas ko namang sabihin sa kanya na wala lang iyon. Mas mahalaga na makatapos kaming dalawa. Ayokong iwan niya ang pangarap niya. Nakilala ko si Gonzalo dahil sa passion niya sa basketball and if that will be taken away from him, what will happen to his soul?"Mazikeen, kanina pa kita hinin