Lahat ng Kabanata ng The Three Little Guardian Angels: Kabanata 2391 - Kabanata 2400

Sinabi ni Titus sa lahat na great-grandfather siya ni Waylon pero walang naniwala sa kaniya. May mga nang-asar pa sa kaniya.Galit niyang ginamit ang identity ng anak niya para i-verify ang account niya. Pagkatapos nadagdag sa profile niya ang ‘Ex-chairman and Founder of Blackgold’, mabilis na nawala ang mga tao na pinagdududahan at inasar siya.Sa kabilang banda, nalaman ni Leonardo ang identity ng poster at nalaman pa ang number.Nagulat ang tao nang malaman niya na ini-imbestigahan sila. Tinawagan nila si Minzy para makunan ng pera o magsasalita sila.Nainis si Minzy sa lakas ng loob ng taong nananakot sa kaniya. “Anong ibig mong sabihin? Hindi ba't binigyan na kita ng $100,000?”Pinilit ng tao. “Hindi magiging sapat ‘yon. Nahanap nila ako, Ms. Holland. Marami kang pera kaya ano ba naman ang isa pang $100,000?”Nahulaan si Minzy. ‘Nahanap siya?’Nag-igting ang panga niya. “Sige, bibigyan pa kita ng $100,000 pero kapag nilaglag mo ako, hindi ka makakatakas kapag nakabalik ako

Tinutok ng mga reporter ang camera kay Cameron. “Ms. Southern, totoo ba ito? Kasal kayo?”Pinagdikit niya ang kaniyang labi at tumango. “Oo.”Nagpatuloy ang reporter. “Narinig ko na anak ka ni Mr. Sunny Southern mula sa East Islands at dati kang nagbibihis lalaki. Bakit mo ginawa iyon?”Tiningnan ni Cameron ang reporter at sumagot. “Hindi ba ‘yon pwede?”Nasamid ang reporter at naiilang na ngumiti. “Pwede naman pero babae ka at nagpapanggap ka na lalaki sa loob ng 20 taon. Sa tingin mo ba ay hindi ‘yon masamang idea?”Ngumiti si Cameron. “Sexist ka ba?”Natahimik ang reporter sa matalas na tanong at napatigil siya.Nagpatuloy si Cameron. “Tumira nga ako kasama ang maraming lalaki habang nagbibihis lalaki pa ako pero lalaki rin ang dad ko.“Magulong lugar ang East Islands. Tinago ng dad ko ang identity ko para protektahan ako. Nakatira ako sa kanila sa loob ng dalawang taon at bukod sa pagiging mahigpit at matapang, mabait sila, tapat at loyal. Bakit mahalaga ang kasarian?“Sin

Yumuko si Cameron. Magsisinungaling siya kung sasabihin niya na ayaw niyang bumalik.“Sasamahan kita.”“Paano ang kumpanya mo?” tanong ni Cameron.Tumawa si Waylon, “Nandito ang dad at lolo ko. Aasikasuhin nila ang kumpanya.”Gumalaw ang pilikmata ni Cameron. Hindi niya alam ang sasabihin.Nilapit ni Waylon ang labi niya sa pisngi ni Cameron at sinabing, “Bibigyan kita ng sampung minuto para bumangon at bumaba para mag almusal. Kung hindi…” Lumingon siya at tumingin kay Cameron. “Hindi kita paaalisin sa kama.”“Sige na! Sige na! Babangon na ako!”Tinulak siya palayo ni Cameron at pumasok sa banyo.Baka kailangan niya na matulog hanggang tanghali kung gagawin nila ulit ‘yon.Nang matapos siyang mag-ayos, nakasuot na ng casual attire si Waylon at nakaupo sa harap ng mesa habang nagkakape. May almusal din sa mesa.Hinila ni Cameron ang upuan, umupo, at kumuha ng tinapay. Dahil siguro sa naubos niyang energy kagabi kaya gutom na gutom siya ngayon.“Kailan tayo babalik?”Inangat

Tiningnan ni Cameron ang orasan. “Speak of the devil. Sa tingin mo ba may nilagay sila sa pagkain na ito?”Tumawa si Waylon. “Siguro.”Hiniwa ni Cameron ang steak at sinabing, “Anyway. Kailangan natin ipakita na nahulog tayo sa patibong nila.”Nang 1:00 p.m., pumunta ang attendant para kunin ang mga dish. Napagtanto niya na naubos ni Cameron at Waylon ang pagkain.Humihikab si Cameron habang nanonood ng TV sa couch, at naliligo si Waylon.Tinulak palayo ng attendant ang dining car. Nang umalis siya, inangat niya ang kaniyang mata para tingnan si Cameron bago isara ang pinto.Sa gilid ng corridor, isang babae na nakasuot ng mink coat ang humithiy ng sigarilyo niya at tinanong, “Kinain ba nila ang pagkain?”Binuksan ng attendant ang takip. “Oo, naubos nila.”Naging malamig ang mata ng babae habang may bakas ng ngiti sa gilid ng kaniyang labi. “Pareho silang bata pa. Sa tingin ko makakakuha tayo ng magandang organ sa kanila.”Isang kalbo at matabang lalaki na may tattoo sa braso

Maraming pasahero ang sumisigaw sa takot. Walang nakakaalam kung ano ang nangyayari. Lahat sila ay alam na nasa panganib sila.Nang makarating si Cameron sa deck, nakita niya ang lahat ng pasahero na nagtipon, puno ng takot ang mukha nila. Biglang, lumiko ulit ang barko at sumigaw ang mga pasahero.Natumba si Cameron at agad na humawak sa pader.Isang babaeng attendant ang takot na takot kaya umupo siya sa sahig at umiiyak. Lumapit si Cameron sa kaniya at hinawakan sa balikat. “Nasaan ang bridge?”Pero, hindi siya makapagsalita sa takot. Pinapakalma ng nga katrabaho niya ang mga pasahero at nang marinig niya ang tanong ni Cameron, sinabi niya, “Alam ko kung nasaan ang bridge pero bakit ka pupunta doon? May nangyari ba?”Lumapit si Cameron sa attendant at sinabing, “Kailangan natin sabihin sa kapitan na ihinto ang barko. Malayo na sa original na daan ang barko. Hindi masasabi ang panahon sa lugar na ito. Kapag dumaan tayo sa hamog, mataas ang tiyansa na mababangga tayo sa ibang bar