All Chapters of The Three Little Guardian Angels: Chapter 1771 - Chapter 1780

Ngumiti si Diana at sumagot, “Parang hindi pa siya gising. Sa tingin ko masarap ang tulog niya kagabi kasi dito ka nag-stay para matulog.” Nagulat si Daisie. “Lagi ba siyang nagigising nang maaga?” “Oo, araw-araw siyang maaga nagigising,” Suminghal si Diana at nilagay ang kamay niya sa kaniyang noo. “Gusto ng ibang magulang na maging independent ang anak nila pero si Nollace sobrang independent na. Minsan, pinahihirapan na niya ang sarili niya kaya nag-aalala ako sa kaniya.” Uminom si Daisie sa tasa ng gatas nang walang sinasabi. Nagising lang si Nollace nang nine o’clock na. Pumunta siya sa baba at tinanong si Peter, “Nasaan ang mom ko at si Daisie?” Sumagot si Peter, “Nasa taas sila Madam at Ms. Vanderbilt.” Naningkit ang mata ni Nollace, at biglang umabot sa tainga niya ang boses ng mom niya. “Kita mo? Sabi ko sayo bagay sayo ang ganyang dress.” Inangat ni Daisie ang dress niya at tinanong, “Pero… Hindi ba masyadong pormal ang dress na to?” Nang inangat niya ang kan

Sa madaling salita, ang gusto sabihin ni Zenovia ay dahil lang naman sa pamilya ni Daisie kaya siya ang pinili ng mga Knowles.Kung dati iyon nangyari, siguro sobrang magagalit si Daisie sa sinabi ni Zenovia, pero ngayon, tumawa lang siya at lumingon siya kay Zenovia. “Marami ka bang oras, Ms. Livingston?”Nagulat si Zenovia. “Anong ibig mong sabihin?”Sabi ni Daisie, “Kung hindi, bakit sobrang dami mong oras para makialam sa relasyon ng ibang tao?”Nagulat si Zenovia.Nagpatuloy si Daisie. “Anong namang problema kung nanghihingi ako ng tulong sa pamilya ko? Pwede kong gawin ang kahit anong gusto ko. O gusto mo bang manghingi ako ng tulong sa ibang tao tulad ng paghingi mo ng tulong sa hari? Wala ka bang pamilya? Kaya ba sa ibang tao ka na lang nanghihingi ng tulong?”Nag-iba ang ekspresyon ni Zenovia, at nagsalita siya habang nag-iigting ang kaniyang ngipin, “Hinahamon mo ba ako?”Tumalikod si Daisie, tumingin siya kay Zenovia at sinabi. “Oo, ginagantihan lang kita. Alam ko kun

“Ms. Livingston, tiningnan mo na ang lahat ng laman ng bag ko. Nandyan ba ang bagay na hinahanap mo?” Nakangising tanong ni Daisie. ‘Nang nalaglag ng waiter ang bag ko at binalik niya ito, ilalagay ko pa lang sana sa loob ng phone ko, pero bigla kong nakita ang kwintas na hindi ko alam kung kanino galing.‘Lagi ko namang dala ang bag na ito kahit saan ako pumunta, at hindi ito nawawala sa paningin ko, kaya alam ko kung anong laman nito. Napagtanto ko na baka may kakaibang intensyon ang waiter dahil sa isa pang kwintas. Sa kasamaang palad, nilabas ko ang kwintas sa bag.‘Lalo na’t, ayoko namang gumawa ng gulo at ipahiya si tita Diana. Plano kong pumunta sa front desk at tinanong ko ang tungkol sa nawawalang kwintas bago ako umalis.‘Kaya sobrang kakaiba ang pakiramdam ko nang bigla na lang sabihin ni Zenovia ang tungkol sa nawawalang kwintas. Meron pala siyang nakatagong intensyon sa lahat ng insidenteng nangyari para masisi niya ako.’ Hindi makapaniwala si Zenovia at lumapit siy

Tiningnan ni Daisie si Zenovia at ngumisi siya. “Ms. Livingston, naniniwala ako na ibibigay sayo ng mga pulis ang katotohanan kaya habaan mo na lang ang pasensya mo sa paghihintay.” Nag-igting ang ngipin ni Zenovia.‘Siguro sinadya niyang gawin ito.” Natapos na rin ang insidenteng nangyari at umalis na ang lahat sa senaryo. Nang bumalik sila sa kotse, hindi napigilan na mairita ni Diana. “Zenovia Livingston, ang b*itch na yun! Talagang pinagbintangan ka niya ng wala man lang maayos na ebidensya. Pero huwag ka mag-alala, naniniwala ako sayo, Daisie—”Bago pa matapos sa pagsasalita si Diana, nilabas ni Daisie ang kwintas sa dress niya. Nagulat si Diana.Ipinaliwanag niya ang katotohanan, “Tita Diana, totoong nakita ko ang kwintas na ito sa bag ko.” Sinabi niya kay Diana kung ano ang nangyari, at mas lalo pang nagalit ang ekspresyon ni Diana matapos makinig sa mga nangyari bago ang insidente. “Gusto ka pala niya mapahiya. Kaya pala gusto niyang pigilan ka sa pag-iimbestiga sa

Hindi nag-iba ang ekspresyon ni Nollace, wala siyang emosyon at kalmado lang siya tulad ng dati. “Parang napaka-lakas ng loob mo.” Nginitian siya ni Zenovia. “Syempre, confident ako. Maliban sa pagiging anak ng mga Goldmann, wala ng mabibigay sayo si Daisie na kahit ano. Samantalang, kakaiba ako. Kaya kong gawin ang kahit ano para sayo at sisiguraduhin ko na makikita mo rin ang halaga ko pagdating ng panahon.” Nang yayakapin na sana niya si Nollace, tinulak ni Nollace si Zenovia palayo. Natumba siya sa sahig, gulat siyang tumingin, tiningnan niya ang madilim at malamig na titig ni Nollace, at hindi niyang napigilang manginig. Walang pakialam si Nollace na nakatingin sa kaniya. “Sa tingin mo ba kaya mo ng hamunin ang bottom line ko dahil lang sa kinikilala ka na ng lolo ko bilang god-daughter niya?” Nag-igting ang ngipin si Zenovia. “Anong bottom line ang tinutukoy mo? Si Daisie?” Lumapit si Nollace, hinawakan ang baba ni Zenovia, at ngumisi. “Kung hindi gagana ang warning s