Semua Bab The Three Little Guardian Angels: Bab 1421 - Bab 1430

“Tama. Kami ang tumulong sa iyo noong may problema ang pamilya mo. Ngayong successful ka na, kinalimutan mo na kami?”Pinagdikit ni Hector ang mga kamay at lumapit nang kaunti. Nakabuka ang kaniyang mga hita at sinabing, “Ang dahilan kung bakit niyo tinulungan ang pamilya namin ay dahil gusto niyong makuha ang mga ari-arian na nasa pangalan ng tito ko. Sa madaling salita, may sarili kayong motibo sa pagtulong sa amin. At saka, hindi ko kayo ganoon kakilala, at dahil hindi niyo naman ako inalok ng tulong noon, bakit ko kayo dapat tulungan?”“Hecky, bakit ganiyan ka magsalita?”“Yun lang ang sasabihin ko. Hindi ko kayo matutulungan, kaya umalis na kayo.”Nagdilim ang mukha ng mga kamag-anak niya. Hindi nila inaasahan na direkta silang tatanggihan ni Hector. Dahil wala silang makuha mula sa kaniya, hindi na sila nanatili pa at umalis na agad.Pagkauwi nila, nireklamo nila agad ang pagtrato ni Hector sa kanila kay Heidi.Tinawagan ni Heidi si Hector at umamin naman siya. “Ayaw ko sil

Namula nang sobra ang mukha ni Lucy.Sa sandaling yun, tumunog ang doorbell.Nagulat si Lucy, at napatalukbong siya ng kumot.“Sa tingin mo, kapatid ko ‘yan?”“Oh gosh! Paano ko sasabihin sa kaniya ang nangyari?’Nang makita kung gaano siya kakabado, hindi napigilan ni Hector ang tumawa. “Ako na ang magbubukas sa pinto.”Tumayo siya at nagsuot ng damit. Binuksan niya ang pinto, pero hindi niya inakala na hindi si Elaine ang nasa labas ng pinto kung hindi ang tatay niyang si Yorick.Natigilan si Hector dahil hindi niya inaasahang magpapakita dito ang tatay niya. “Dad? Anong ginagawa niyo dito?”“Nandito ako para makita ka. Tinawagan ka ulit ng lola mo kahapon…” Gustong pumasok ni Yorick sa bahay pero hindi siya hinayaan ni Hector. Tinapat niya ang sarili sa pinto at napatingin sa master beedroom.Sandaling natigilan si Yorick nang makita ang isang taong dumungaw sa awang ng pinto ng master bedroom.Malakas ang kutob niyang babae yun.Pagkatapos magbihis ni Lucy, sumilip siya

“Ang kapal ng mukha mong sabihin na hindi ka nangialam!? Sinasabi mo ba sa akin na hindi ikaw ang nag-udyok kay Hector?” Siguradong-sigurado si Heidi na si Maisie ang nag-udyok kay Hector. Hindi siya kailanman tinanggihan ni Hector nang ganito noon.Tumayo si Maisie sa harapan ni Heidi at tumawa. “Lola, kayang magbago ng tao. Isipin mo ito, bakit gugustuhin ni Hector na iwan ang mga Vanderbilt at mag-isang mamuhay malayo sa Coralia? Hindi niyo ba yun naisip?”Natigilan si Heidi. Imposibleng maisip niya yun.Nang sabihin ni Hector na gusto nitong pumunta sa Bassburgh para i-develop ang career, pumayag sila. At saka, hindi masamang umalis si Hector at dumepende kay Maisie, pero sinong mag-aakala na hindi na uuwi sa mga sumunod na taon si Hector?Kaya, paanong hindi niya pagdududahan si Maisie?“Huwag mo akong pinagloloko. Wala ka talagang magandang naidudulot. Hayaan mong paalalahanan kita. Nagpakasal ka sa lalaki, kaya hindi ka na rin isa sa mga Vanderbilt. May successful career na

Ngumiti ang lalaki. “Napakabait mo namang kapatid.”“Hindi naman. Ganoon lang talaga ang relasyon namin.” Napatingin si Elaine sa relo niya. “Kailangan ko ng pumunta sa trabaho. Mauuna na ako.”Tumango ang lalaki.Nang nililinis ng waiter ang mga mesa, nakita niya ang isang employee card sa isa sa mga mesa. “Sir, mukhang naiwan ‘to ng babaeng yun.”Kinuha yun ng lalaki at tiningnan.IT Director of J Tech Inc.: Elaine Xavier.Samantala…Dumating si Madam Vanderbilt sa front desk ng Zestar at sinabing gusto niyang makita ang apo niyang si Hector.Gayunpaman, tila nakatanggap na ng notification ang receptionist at sinabing wala doon si Hector.Nagbago ang ekspresyon ni Heidi. “Bakit wala siya dito? Kumpanya ito ng apo ko, at ako ang lola niya. Wala kayong mga kwenta! Paakyatin mo ako, ako na ang maghahanap sa kaniya!”Tiningnan siya ng receptionist. “Ma’am, kapag patuloy kayong mangugulo nang walang partikular na dahilan, tatawag ako ng security.”Magsasalita na sana si Heidi s

Binuksan ni Elaine ang pinto at pumasok sa loob. Natapos na ng mga waiter ang trabaho nila at pauwi na, ang may-ari na lang ng cafe ang nakaupo sa harap ng mesa, inaasikaso ang ledger.Mahina ang ilaw ng lamp sa pader. Natatakpan ng vest ang dark gray shirt ng lalaki, naka-roll ang sleeves niya, at makikita ang kaniyang braso. Retro-style ang leather strap ng kaniyang relo sa kamay at napakadalang nito sa market.Wala sa mga damit niya at mga alahas ang luxury brand pero lahat naman ng iyon ay custom-made.Simple lang ang fashion niya, komportable, at maaliwalas. Tinaas niya ang kaniyang ulo at binuksan ang cabinet. “Akala ko babalik ka nung gabi para kunin ang mga naiwan mong gamit.” Nahihiya na humakbang paharap si Elaine at nakita na inilapag ang employee card niya sa mesa. “Pasensya ka na talaga. Hindi ko alam na naiwan ko yun sa tindahan mo.”Naalala niya na nasa bag lang niya ito at hindi niya nilabas.‘Maaari kayang aksidente na nalaglag yun nung kinuha ko ang wallet ko