All Chapters of Fake to Forever: Chapter 81 - Chapter 90

JUSTINIT’S been three years since Riz left. And every year, I would take a trip to the States and see her. Secretly, of course. Nakakuha ng working visa si Riz with a little help from her friends. Matet and Reysa followed her in California and they invested in her coffee shop. She serves kapeng barako and the customers love it. Nagsimula sa maliit hanggang sa nag-expand ito nang dagdagan niya ng pastry. Napangiti ako sa ipinangalan niya sa shop.P.A. Sweets and Coffee is located in downtown Los Angeles.I know her schedule and I go there when she’s not around. Iniiwasan kong magkita kami dahil hindi pa siya handang bumalik. Ayaw ko siyang pilitin. Healing is something that you can’t put a timeline on. Nasa may katawan ’yon at ayaw kong bumalik siya sa akin dahil napipilitan lang siya. Gusto kong bumalik siya dahil mahal pa rin niya ako at gusto niyang sumubok muli. Sapat na sa akin sa ngayon na alam kong maayos siya. Kauuwi lang ni Matet kahapon at dinalaw niya ako sa opisina para ma

RIZ, ManilaWALA pa akong tulog pero dumeretso na ako sa opisina ni Justin. Naligo lang ako sa hotel na ipina-book ko bago umuwi hindi kalayuan dito. I didn’t call or anything beforehand, at kahit hindi ko alam kung naroon siya o wala, nagpunta pa rin ako. As soon as I entered the building, I heard gasps. It’s been eight years pero alam kong natatandaan pa rin nila ako.“If it wasn’t the prodigal wife . . . buhay ka pa pala,” bati sa akin ni Veronica. How can I forget her face? I can still remember our first meeting in Batangas like it was yesterday.Hindi ko siya pinansin at sa halip ay nilampasan ko siya.“Still no sense of fashion, I see.” Ang hilig niyang manuya. Lucky for her, I don’t have time for her tirades. I have other matters to tend to and she’s not included on my list.Dumeretso ako sa elevator ni Justin. Walang gumagamit nito kung hindi siya lang, at ako, noong dito pa ako nakatira. Nothing has changed in the last eight years except for a few new employees that I don’t r

RIZWHEN I got back to the hotel, nakita ko ang isang pamilyar na mukha sa lobby. Si Justin. Ano naman kaya ang kailangan niya sa akin? At paano niya nalaman kung saan ako tumutuloy?“What are you doing here?” tanong ko sa kaniya nang makalapit ako.“Picking up someone,” sagot niya sa akin na para bang normal niya iyong ginagawa.“Hindi ako sasama sa ’yo.”Kumunot ang noo niya. “Did I say I was picking you up? I don’t remember saying your name.”Gumapang ang hiya sa buong katawan ko. Kulang ang sabihin ko na gusto ko na lang bumuka ang sahig at lamunin ako nang buo. He was right. Wala naman siyang sinabi na susunduin ako o narito siya sa hotel para sadyain ako.Sa hiya ko ay mabilis akong naglakad palayo sa kaniya. Noon ko nakasalubong ang isang magandang babae na matangkad at morena. She looked hot. At hindi ako nagkamali nang lumapit siya kay Justin at bumati sa kaniya. Masaya silang nag-usap habang naglalakad. Hindi man lang ako nilingon ng asawa ko.Asawa ko. Wow. Big word.Nagng

RIZ“What?” Halos hindi ko marinig ang sarili kong tinig.Hinaplos ni Justin ang pisngi ko at puno ng pagmamahal na tumingin sa akin. “I came to see you every year. Hindi totoo ang iniisip mo na hindi kita pinuntahan.”My knees buckled at kung hindi niya ako nasalo ay lumagapak na ako sa carpeted na sahig. He picked me up then sat at the edge of the bed. I am fully aware that he is still naked habang ako ay may suot nang panty at T-shirt. Gusto kong matawa sa hitsura namin pero higit ang kagustuhan kong marinig ang mga sasabihin niya. It seemed that the last eight years were not what I thought it was.“Hindi kita nakita sa—”“Because it wasn’t my attention to show myself to you. It was hard for me to let you go. At kapag nagkaharap tayo at nagkausap, it’s going to be difficult to leave you.”“Hard? Ako pa nga ang una mong pinapirma!” Malungkot siyang ngumiti sa sinabi ko. “Don’t tell me it’s all an act because—”“But it is. It was all an act. Baby, you were destroying yourself slowly

RIZHINDI pa ako nakababawi sa narinig ko kay Justin tungkol sa pagtatrabaho ng aking ina sa shop pero heto at nasa harapan ko na si Madam. Pakiramdam ko ay pilit akong sinusubok ng panahon kung hanggang saan ang pasensiya ko . . . kung talagang kaya ko nang piliin ang kapayapaan kaysa sa galit.“Madam,” bati ko sa kaniya at bahagyang ngumiti. I acknowledged her presence but other than that, hindi ko alam kung dapat ba kaming tumigil ni Justin para makipag-usap sa kaniya. There’s nothing to talk about.“I thought I saw you at the mall yesterday evening but I wasn’t sure until today.”“Sige po.” Tumango ako at nagpaalam na sa kaniya. My therapist said that no matter how unhappy I am with the person, dapat ko pa rin siyang pakiharapan bilang tao. At sa ngayon, maayos naman ang pakikitungo niya sa akin. Siguro dahil kasama ko si Justin.Wala na akong narinig pa mula sa kaniya at nang makasakay ako sa kotse ay tinanong ako ni Justin. He looked worried.“I’m fine. I thought she’d throw ins