All Chapters of A DANGEROUS MAN SERIES 1 Jondray Clarence Ford: Chapter 11 - Chapter 20

“You're pretty enough.” He said while looking at her. She smiled awkwardly and looked away, her cheeks turning red as she felt the blush creep up her face. “Edi, salamat sa pagpapagaan ng loob ko.” Nasabi niya na lang sa binata. Nang umorder na ang binata, naiwan siya sa table na inuukupa nila. Nang medyo mainip siya, naisip niya lang tumingin ng mga cakes kaya’t lumapit siya sa kabilang counter kung saan may naka-display na mga cakes. “Hi, bago ka lang ba rito? Ngayon lang kasi kita nakita rito sa cafeteria namin at kasama ka pa niya.” Tanong kay Mia ng babaeng nasa counter, hinuha niya ay nasa mid-fourthies na ang edad. Itinuro nito ang gawi ni Jondray na abala sa pag-order sa kabilang counter. “Opo, ngayon lang ako nakapasok sa ganitong mamahaling cafeteria.” Sagot naman niya. Nginitian siya nito. “Alam mo ba, pangalawa ka pa lang sa mga babaeng dinala niya dito? Matagal-tagal na rin siguro mga 3 years ago.” “Seryoso po ba?” Hindi makapaniwala na tanong niya. Bigla tulo

“DO YOU HAVE her file?” Tanong ni Jondray sa kaibigan niyang si Alvan na kaagad rin naman tumalima at inabot ang folder sa kanya. “Ayan ang mga info niya.” Imporma ni Alvan sa kanya. Mabilis niyang kinuha iyon at binasa ang files kung saan nakabuod ang info tungkol kay Mia Davis. ‘Her full name is Mia Davis. She’s twenty-five years old, single and she’s working in Cole Club for about 1 year. May dalawang kapatid, parehong babae. Ang kanyang Nanay lang ang kasa-kasama nila na nagngangalang Mira Davis. At dahil namatay ang Tatay niya na nagngangalang Joseph Davis, hindi siya nakapagtapos ng pag-aaral. Hindi pa siya satisfied sa nalaman. “That’s all?” Tumango ang kaibigan niya. “That's all, I didn't gather any other information besides what you asked for and the photos. Meron akong larawan ng buong pamilya niya.” Anito at saka inilapag nito ang larawan sa table niya. “Suriin mong maigi. Sa tingin ko, sa larawan na iyan may mapapala ka.” Makahulugan nitong wika. “Fuck,” sa gul

Dali-daling umalis si Mia sa silid ng binata. Ayaw niyang magising ito na nananatili pa siya sa kuwarto nito. Naligo siya upang mahimasmasan at matapos ayusin ang sarili ay nagtungo siya sa kusina upang magluto. Nasa kalagitnaan pa lang siya ng pagluluto nang marinig niya ang pagbukas ng ref. Nang lingunin niya kung sino iyon parang may kumakarera sa loob ng dibdib niya. Lihim siyang napalunok habang nakatingin sa umiinom na binata. Malamig na tubig ang iniinom nito sa umaga. When Jondray's deep, piercing blue eyes stared at her. She couldn't stop looking at his handsome face, admiring his angular features and piercing eyes. Para siyang nahi-hipnotismo habang nakatingin sa kulay asul nitong mga mata. "Good morning." His deep, somber, yet somehow comforting voice sounded: it sent her heart beating like a drum. She was so stunned that she couldn't find the words to respond, not even a thank you or good morning. Sinundan niya ang bawat kilos ng binata hanggang sa lumakad ito papalap

KUMAKAIN si Mia mag-isa ng hapunan na walang kasalo. Nang matapos nilang magbaliw-baliwan ni Cyrus ay nagpaalam ito na may pupuntahan lang daw saglit. Samantala si Jondray naman ay wala pa rin, umaga na iyon umalis ngunit hindi pa rin bumabalik. Siguro ay kasama ng binata ang kasintahan nito tuwing linggo. Nakakainis mang aminin pero nasasaktan siya sa isipang iyon. Hanggang kailan ba niya isasaksak sa isip niya na isa lamang siyang maid. Pero ang isip niya habang tinatakwil si Jondray at pilit binabaon sa limot ang mga nangyari kagabi, mas lalo pa ‘yatang hinahanap ng isip niya ang binata. What happened to her? Did she fall in love with that man? “Enjoying your dinner?” “Ay, gwapong butiki ka!” Mabilis na gumalabog ang puso niya ng marinig ang boses ni Jondray mula sa likuran niya. Nagulat siya dahil kanina pa niya iniisip ang binata tapos bigla-biglang susulpot. Pero mas nagulat siya sa lumabas mula sa kanyang bibig. Anong sabi niya!? Gwapong butiki. Nang humarap siya sa binata

Tumango siya sa kapatid niya na mukhang nahihiya kaya naisip umalis. Binalingan naman niya si Jondray na kanina pa tahimik sa tabi niya nang umalis ang kanyang ina’y. Kumunot ang noo niya dahil umiikot ang tingin nito at sinusuri ang mga nakasabit na picture frame sa ding-ding nila. Tumigil ang mga mata nito sa family picture nila. Kung saan kumpleto pa sila at buhay pa ang kanyang tatay. Tumikhim muna ang binata na mukhang may gustong itanong. “Nasaan na ang tatay mo?” Malungkot na ngumiti si Mia. “Wala na siya. Matagal na rin siyang patay.” May simpatya na tumingin sa kanya ang binata. “Sorry. Hindi ko na dapat tinanong pa iyon.” Nginitian niya ang binata at saka tumayo upang kunin ang picture frame nila na nakasabit. Nang makuha niya iyon, muli siyang umupo sa tabi ni Jondray. “Namatay siya na tanging sulat lamang ang iniwan sa akin. Hanggang ngayon ay hindi ko iyon binabasa dahil masakit sa kalooban ko ang naging dahilan kung bakit siya namatay.” Muling bumalik sa isip ni Mia