All Chapters of Hiding the Cold Billionaire's Twins: Chapter 91 - Chapter 100

Pakiramdam niya ay lumulutang siya at mabilis ang tibok ng kanyang dibdib. Nakatitig siya kay Leon at tuluyan na niyang nakalimutan kung nasaan siya ngayon. Her hands are shaking and she doesn’t know how what to say. Parang tinakasan siya ng sariling tinig at hindi siya makapagsalita.“I want to spend my whole lifetime with you, Chandria.” Lumamlam ang mga mata nito sa kanya. “Not just because of the kids, not just because I want you be with you.”Nanatili siyang nakatitig dito. Unti-unting nag-blur ang kanyang mga mata dahil sa luha. She sniffed and covered her lips.“So please, Chandria.” Napansin niya ang saglit na pagpiyok ng boses ni Leon. “Marry me. I want to protect you from anything that might hurt you. I will… I will love until the very last breath I take.“Alam kong magulo pa ang buhay natin ngayon. Alam kong maraming bumabagabag sa isipan mo ngayon. And I want to take them away.” Ngumiti ito sa kanya. “If you let me.”Chandria bit her lower lip and tried to calm herself. So

His hands are trembling as he keeps staring at her. Hindi pa rin ito nagigising kaya naman nag-aalala na siya. The doctor keeps telling him it’s normal but here he is, worried as hell. Kung pwede lang ibalik ang oras, he would definitely catch that bullet just to save her. Sa kalagitnaan ng katahimikan ay narinig niya ang pag-ring kanyang phone. Maingat niyang nilapag ang kamay ni Chandria na hawak niya sa kama saka niya hinugot ang phone na nasa kanyang bulsa. He swiped the phone and answer the call. “What is it?” “We have traced everything.” Ang mga kasunod na sinabi ng kanyang kaibigan ang siyang naging dahilan para mag-alab ang galit sa kanyang dibdib. Humigpit ang kanyang pagkakahawak sa kanyang phone. Hindi siya halos makapagsalita. “Give me ten minutes,” malamig niyang utas saka pinatay ang linya ng kanilang usapan. Tumayo siya at tinignan ang payapang natutulog na si Chandria. He leaned in a bit to kiss the top of her forehead before he stormed out of the room. Nakasalubo

Leon closed his eyes and waited for his father to shot him but then wala. Wala siyang narinig na pagputok ng baril kaya naman dinilat niyang muli ang kanyang mga mata at tumingin sa kanyang ama.Nakatutok ang baril nito sa kanya ngunt hindi magawang kalabitin ng kanyang ama ang gatilyo nito. His hand was even trembling while holding the gun. Tumulo ang luha sa kanyang mata habang nakatingin sa kanyang ama.“What are you still waiting for?” mahina niyang tanong sa kanyang ama. “Shot me now. You don’t have to worry about my dead body. You know how to dispose dead bodies anyways. No one’s going to know you killed your own son.”Wala na siyang pakialam kung papatayin siya ng kanyang ama at hindi na niya makita pa si Chandria pagkatapos ng araw na ito. He would die not marrying her. And maybe that’s way better than to marry his cold body, right?Napatingin siya sa kanyag ama nang tinapon nito ang hawak nitong baril sa lapag kaya naman nangunot ang kanyang noo. His father looked at him. Nam

“Bakit? Saan kayo pupunta” buong takang pagtatanong ni Leon sa kanya.Tipid niya itong nginitian. “We’re heading home to Manila. Mom and Dad think it’s safer there. Doon muna kami mananalagi.”Kita niya kung paano bumakas ang pagkalito sa mga mata nito. “You don’t want to stay here anymore?”Umupo siya sa kama at tumingin kay Leon. Pagkagising kanina sa hospital ay agad silang nagtungo rito sa rest house para mag-impake ng mga gamit. Kanina pa rin siya tinitignan ni Leon at mukhang hindi na ito nakatiis pa at tinanong na siya.“I want to stay here, Leon. But…” She roamed her eyes all over the place. “Everything reminds me how we take care of the unborn baby of ours. It’s… it’s suffocating me. I’m trying to move on, Leon. And this place is not helping me at all.”Ang tanging pampalubag loob na lang niya ngayon ay ang mga anak niyang nakakaintindi sa kanyang pinagdadaanan. Soon they’ll turn three. And that is a week from now.“I’m sorry,” sambit ni Leon dahilan para maputol ang kanyang

“Paabot ng tubig,” mahinang usal niya. Walang pagdadalawang-isip namang tumayo si Leon kahit na busy ito sa ginagawa sa kanyang laptop at inabot sa kanya ang tubig. Wala rito ang mga anak nila dahil sinama ito ng kanyang mga magulang patungong mall. Mahina siyang nagpasalamat sa binata at tipid itong nginitian saka niya tinunga ang tubig. Wala siyang ibang ginagawa kundi ang humilata sa kama at magpakapiling prinsesa habang si Leon ay busy sa kanyang ginagawa. She looked at Leon when she noticed he closed his laptop. Nilagay nito ang laptop sa ibabaw ng desk at lumapit sa kanya. Hindi na siya nagtaka pa nang agad itong tumabi sa kanya at yumakap. “The inventory is confusing me,” sambit nito habang nakayakap sa kanya. Hinaplos niya ang buhok ng binata. She hummed. “Why are you working from home? How about going to the office to confirm it in person. Iba pa rin talaga kung sa personal mo marini ang tungkol doon.” “I can’t leave you here,” he said. “Your mom and dad are always busy.