All Chapters of Stranded With A Hot CEO: Chapter 21 - Chapter 30

IT wasn’t hard for Pepper to open up about Hanna to Joey. Ang nangyari pa nga ay natadtad siya ng tanong na animo isa itong imbestigador na pursigidong i-solve ang krimen kung paano niya nabuntis si Hanna nang walang ejaculation. From the onset, she believed he was telling the truth. There was no hesitation there at all, at hanggang sa mga sandaling iyon, pakiramdam ni Pepper ay nasa cloud nine siya. Where had she been all his life? He couldn’t have acquired a better ally.By the time na nakahain na ang pagkain sa dining table at nakaupo na sila at kumakain, tawa siya nang tawa, nasanay na marinig ang mismong word na ‘ejaculation’ sa bibig nito kasi naunawaan niyang she was using it as a scientific word and nothing more. She was naïve that way. His mother would love Joey.Mas naging sober sila noong kinuwento niya naman dito ang tungkol sa kanyang ex sa ibabaw ng servings ng gravy, roasted and buttered vegetables, thick onion and herbs soup, at generous servings ng red wine sa mga

NAGLAPAT MULI ang mga labi nila ni Pepper noong magbalik ito sa pagkakaupo sa sofa. But the kiss wasn’t long this time. As she felt his cock with her hand and fingers, his lips glided down her bosom to take a nipple inside his mouth. Napaliyad si Joey sa nakakikiliting pakiramdam nang pagsipsip nito sa nipple na iyon, napapikit dahil sa sensasyong mabilis na naglakbay mula sa point na iyon pababa sa kanyang puson. She whimpered when she felt him suckle harder, at napahigpit ang hawak niya sa cock nito kung saan ay napahingal ito.Agad niyang niluwagan ang hawak. “Sorry!” she squeaked.“We’re good, baby,” anito bago lumipat ang bibig sa kabilang boob na hawak na at minamasahe ng isa nitong kamay. He put that jutting nipple inside his mouth and played with it the same way he did with the first, suckling deeply that he stretched the bud. This time, napabitiw siya sa cock nito nang mapaliyad siya at mapahawak sa mga balikat nito para sa suporta.Tinulak siya ng katawan nito para tul

“SORRY, Joey! Sorry talaga! Hindi lang talaga nagkaintindihan. Hindi talaga alam ni Ara na lalaki si Pepper!”Ilang mga minuto na masyadong aligaga si Hazel kaya hinayaan muna niya ito hanggang sa makasingit siya.“It’s okay. Totoo, okay lang talaga. Pepper is okay. Hindi ako naasiwa sa kanya, promise. Siguro ayusin na lang natin ito bago malaman nina Lola.”“Kasi naman itong si Ara, hindi nag-double check. Inaalam na niya ngayon ang real name ng Pepper na ‘yan at—what?!” Sandaling nawala ang kaibigan niya at naririnig niyang nagtatalo ang magkapatid sa kabilang linya bago ito nagbalik sa kanya. “She’s looking for him sa social media. Nakuha na niya ang name. Peter Kelvin Magsaysay. Why is that name familiar sounding?” Sandali uli itong nag-pause pero hindi sapat para makasingit siya. “Anyway, we’re going there as soon as maalis ‘yong bumalandrang puno sa may entrance ng subdivision para maklaro ang lahat. Hintayin mo lang kam—WHAAAAT?!”Narinig na naman niyang nagtatalo ang dalaw

NAKATINGIN sa island sa kusina kung saan nakahain ang breakfast na niluto niya si Pepper, nakakunot ang noo at nag-aalala. Hindi pa rin lumalabas si Joey at lalamig na ang pagkain. Dalawang beses na siyang nagbalik sa may pinto para sana katukin ito, pero hindi niya magawa. May pakiramdam siyang hindi niya iyon dapat gawin. Something was going on with Joey, and she needed to be alone because of it.Napaangat ang kanyang ulo nang marinig niyang nagbukas ang pinto sa kwarto nito. She’s coming. Inayos niya ang kanyang mukha hanggang sa makita na niya itong papasok sa dining room. Pero nakita niya agad na umiyak ito. No, she wasn’t crying anymore right now, but her eyes had been wet and they were red, kagaya rin ng dulo ng matangos nitong ilong. Napatayo siya. Inurong niya ang seat at hinintay itong makalapit sa tabi ng silyang uupuan nito para ipaghila niya ito niyon. Ngumiti ito sa kanya and though something twisted inside his chest, he felt relieved. Hindi niya alam kung anon

NAGBALIK sa kwarto si Joey matapos nilang magkatulong mahugasan ni Pepper ang mga dishes para magtrabaho. Ang binata naman ay lumabas para tumulong kina Cris at handyman na kasama nito sa pagre-repair at paglilinis nang iniwang gulo ng bagyo sa bakuran. Akala niya noong una ay mahihirapan siyang mag-concentrate. Pero nasurpresa siya na pagkaupong pagka-upo niya, nakasakay siya agad sa momentum ng kanyang kwento at ni hindi na niya namalayan ang oras dahil sa tuloy-tuloy na flow ng mga salitang pumapasok sa isip niya. Kahit late na siya nagsimula ng trabaho, alam niya agad na magiging productive uli ang araw na iyon gaya kahapon.Hindi naman sa tahimik ang buong paligid kaya siya nakakapag-concentrate. Malay niya at naririnig ang ingay sa labas ng pagpupukpok ng hammer at pagdi-drill. Nakakarating sa kanya ang boses ng mga lalaking nagkukwentuhan habang mga nagtatrabaho, lalo na ang distinct na tinig ni Pepper. Naririnig niya bawat tunog ng cellphone nito kapag may tumatawag. It