All Chapters of ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Chapter 1991 - Chapter 2000

เซียวหลินเทียนใจเต้นรัว เขามิอาจเชื่อได้ว่าเฮยอี้จะสูญเสียพลังการต่อสู้ไปเช่นกันเมื่อเซียวหลินเทียนนึกถึงการกระทำของตนก่อนหน้านี้ เขาก็เข้าใจทันที หรือว่าหม้อมังกรศักดิ์สิทธิ์ทำให้เฮยอี้สูญเสียพลังการต่อสู้ไป?เพื่อเป็นการยืนยันการคาดเดาของตน เซียวหลินเทียนจึงถูแหวนอีกสองสามครั้ง และผลก็คือเฮยอี้ลงไปกลิ้งกับพื้นด้วยความเจ็บปวด แล้วขาหน้าของมันก็กุมหัวตนเองไว้ราวกับเด็กเมื่อเซียวหลินเทียนหยุดถู เฮยอี้ก็หยุดกลิ้ง กระทั่งได้พลังคืนมาแล้ว มันก็พุ่งเข้าหาเซียวหลินเทียนด้วยท่าทางดุร้ายเซียวหลินเทียนจึงถูต่อ แล้วเฮยอี้ก็ลงไปกลิ้งกับพื้นอย่างเจ็บปวดอีกครั้งหลังจากทำเช่นนี้อยู่หลายครั้ง ในตอนที่เฮยอี้ลุกขึ้นยืนก็ถูกเซียวหลินเทียนฝึกจนเชื่อง หมอบลงบนพื้นอย่างเชื่อฟัง และแสดงท่าทีของการยอมจำนนเมื่อเซียวหลินเทียนลองเดินเข้าไปลูบหัวของเฮยอี้ เฮยอี้ก็ได้แต่มองหม้อมังกรศักดิ์สิทธิ์ในมือของเขาอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็ก้มหัวลงให้เซียวหลินเทียนลูบมันก่อนหน้านี้ตอนที่เซียวหลินเทียนปีนขึ้นบันได เขาก็ลองใช้วิธีถูแหวนเรียกเฮยอี้ดูแล้ว และเพียงแค่สิบวินาทีเท่านั้น เฮยอี้ก็มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเข

เดิมทีเซียวหลินเทียนคิดจะถือโอกาสความวุ่นวายนี้พาตัวหลิงอวี๋ออกไป แต่เก๋อฮุ่ยหนิงจับแขนเขาไว้เสียแน่นหากเซียวหลินเทียนไปช่วยหลิงอวี๋ ก็อาจจะเป็นการเปิดเผยตัวตนของหลิงอวี๋ได้ ดังนั้นเขาจึงมิสามารถทำอะไรบุ่มบ่ามได้เมื่อเขาเห็นว่าหลิงอวี๋เข้าไปช่วยฮูหยินเฉียว เขาก็ใจเต้นแรง จึงขยิบตาให้เถาจื่อเถาจื่อเข้าใจทันที นางรีบวิ่งไปคว้าตัวหลิงอวี๋ไว้ “ศิษย์พี่หญิง รีบหนีเถิด สัตว์เทพเป็นสัตว์หน้าขน ทั้งยังเกิดมาพร้อมพลังเหนือธรรมชาติอีก หากถูกมันกัดจะแย่เอานะ!”หลิงอวี๋รู้ว่าเซียวหลินเทียนเรียกเฮยอี้มาเพื่อช่วยให้ตนพ้นจากสถานการณ์นี้ แต่เมื่อเห็นว่าเซียวหลินเทียนกับเก๋อเฟิ่งฉิงแนบชิดกันเช่นนั้น ก็รู้สึกขวางหูขวางตายิ่งนักนางจึงมิได้ซาบซึ้งใจกับเจตนาที่ดีของเถาจื่อ!หลิงอวี๋หันไปเอ่ยกับฮูหยินเฉียว “ฮูหยินเฉียว ท่านจะไปหรือไม่? หากท่านมิไป ข้าจะไปแล้วนะ! ข้ามิอยากตาย!”“แค่เพียงชั่วพริบตาสัตว์ประหลาดสีดำมืดตัวนี้ก็กัดคนตายไปมากถึงเพียงนี้แล้ว มันมิใช่สัตว์ที่คนธรรมดาจะจับได้อย่างแน่นอน!”เมื่อฮูหยินเฉียวมองไป นางก็เห็นศพของคนตระกูลเฉียวจำนวนมากกระจัดกระจายอยู่เกลื่อนพื้น บ้างก็ฉีกขาดแยกเ

ตอนนี้เก๋อฮุ่ยหนิงยังมีหน้ามาพูดคำสวยหรูกับตน คิดว่าตนตาบอดมิเห็นทั้งหมดที่นางทำลงไปจริงหรือไร?ปกติแล้วที่ช่างพูดนั้นก็เพราะอยากจะเอาใจตนและแต่งงานกับเฉียวไป๋เพื่อเข้ามาเป็นฮูหยินของผู้นำตระกูลเฉียวมิใช่หรือ?หากยอมให้สตรีผู้นี้แต่งงานเข้ามาในตระกูลจริง ๆ ต่อไปนางจะมิพรากอำนาจของตนไปอย่างช้า ๆ หรือ!ดูจากความชั่วร้ายของนาง นางจะต้องทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างแน่นอน!“ข้ารู้ ตอนนั้นสถานการณ์มันวิกฤติ แค่เจ้ามีความตั้งใจเช่นนี้ก็เพียงพอแล้ว!”ฮูหยินเฉียวพูดพอเป็นพิธีเลี่ยง ๆ ไป จากนั้นก็เชิญเก๋อฮุ่ยหนิงขึ้นรถม้าและแล้วแผนการจับตัวเซียวหลินเทียนก็ได้ล้มเหลวไปเช่นนี้ หลังจากที่ฮูหยินเฉียวประสบกับภัยพิบัติครั้งนี้ นางก็ยิ่งรู้ซึ้งว่าการแก้แค้นให้สามีและลูกชายนั้นยากลำบากยิ่งนักแต่นางจะมิยอมแพ้เป็นอันขาด!การแก้แค้นกลายเป็นเสาหลักในการมีชีวิตต่อไปของนางแล้ว เพื่อแก้แค้นให้กับครอบครัวที่ตายไปของนาง นางจะต้องจับตัวหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนมาให้ได้ “พี่ใหญ่ พวกเราก็ไปกันเถิด! ข้าจะไปส่งพวกท่านกลับเอง รถม้าของข้าอยู่ทางนั้น!”แล้วเก๋อเฟิ่งฉิงก็เอ่ยเสริมขึ้นมา “ข้ายังมีเรื่องจะคุยกับท่า

ความทะเยอทะยานของเก๋อเฟิ่งฉิงสามารถโน้มน้าวซูจู๋ได้ ซูจู๋จึงเอ่ยออกไปอย่างยอมรับ “คุณหนู บ่าวเชื่อฟังท่านทุกอย่างเจ้าค่ะ ท่านว่าอย่างไรบ่าวก็ว่าตามนั้น!”เก๋อเฟิ่งฉิงยิ้มแล้วเอ่ยออกมาอย่างมีความหมาย “มหาปราชญ์ประสบเหตุจนบาดเจ็บรุนแรง เขาคงหลบไปพักฟื้นรักษาบาดแผล แต่จะให้เขาสบายเช่นนี้มิได้ เมื่อกลับไป เจ้าไปหาคนข้างนอกกระจายข่าวเรื่องที่เขาตาบอด และแขนขาดออกไปเสีย!”“เจ้าแห่งทะเลก็ควรต้องจริงจังสักหน่อยเช่นกัน เขาจะได้มิคิดไปเองว่าแผ่นดินของตระกูลหลงจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์!!”ซูจู๋หันไปมอง “คุณหนู แล้วเรื่องเซียวหลินเทียนจะทำอย่างไรเจ้าคะ?”เก๋อเฟิ่งฉิงเหลือบมองซูจู๋แล้วเอ่ยออกมาเรียบ ๆ “ให้คนคอยจับตาดูความเคลื่อนไหวของพวกเขาต่อไปก่อน อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม…”“ซูจู๋ เมื่อครู่ข้ามีความรู้สึกหนึ่งขึ้นมา พลังของเซียวหลินเทียนพัฒนาขึ้นมาก ส่วนจะถึงดินแดนใดแล้วนั้น ข้ามิอาจรู้ได้! สิ่งนี้ทำให้ข้ายิ่งรู้สึกว่าเขามีค่า!”ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ภูเขาหิมะ เก๋อเฟิ่งฉิงรู้สึกได้ว่าพลังของเซียวหลินเทียนยังมิเท่าตนด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เขานำหน้านางไปเสียแล้วเขาจะต้องมีโชคที่มิคาดคิดแน่ ๆ!“แล้วก็สิงอวี๋

วันรุ่งขึ้น ขณะที่หลิงอวี๋กับผู้รอบรู้กำลังกินอาหารเช้ากันอยู่ ก็มีเสียงเคาะประตูบ้านดังขึ้นมาหลิงอวี๋กับผู้รอบรู้มองหน้ากันแล้วระวังตัวขึ้นมาทันที“ผู้ใด?”ผู้รอบรู้เอ่ยถามเสียงดัง“สิงอวี๋ ข้าเอง หลงอิง!”เสียงของหลงอิงเอ่ยขึ้นมาผู้รอบรู้จึงมองหลิงอวี๋แล้วหลิงอวี๋ก็นึกเรื่องที่ตนวางยาพิษเหมียวหยางขึ้นมาได้เหมียวหยางถูกพิษกำเริบขึ้นมาแล้ว ตอนนี้หลงอิงก็นับว่าเป็นศิษย์น้องหญิงของเหมียวหยาง นางคงมาขอยาแก้พิษให้เหมียวหยางกระมัง?“พี่ใหญ่ เปิดประตูเถิด!”เมื่อผู้รอบรู้ได้รับอนุญาตจากหลิงอวี๋แล้วก็เปิดประตูออกหลงอิงเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม นางพานางรับใช้มาด้วยหนึ่งคนผู้รอบรู้โบกมือให้หลิงอวี๋อยู่ด้านหลังหลงอิง เป็นการบอกหลิงอวี๋ว่าข้างนอกไม่มีใครแล้ว“สิงอวี๋ ข้าได้ยินมาว่าเจ้าไปที่ภูเขาหมางหลิ่งมา พบสมบัติอะไรหรือไม่?”หลงอิงมีท่าทางอยากรู้อยากเห็น “ข้าได้ยินมาด้วยว่ามีเสือปีกกาฬสัตว์อสูรพันปีปรากฏตัวที่ภูเขาหมางหลิ่ง เป็นความจริงหรือ?”เมื่อหลิงอวี๋เห็นว่านางมิได้เอ่ยถึงเรื่องเหมียวหยาง นางก็มิได้เอ่ยถึงเช่นกัน จากนั้นก็พยักหน้าแล้วเอ่ยออกมา “เป็นความจริง มันกัดคนตายไปมา