All Chapters of Mafia Ang Nabingwit Ko: Chapter 51 - Chapter 60

Baby pa si Tinay noong magpunta si Tiyang sa Nieves para dalawin kami. Sinadya niya iyon para di kami matunton ng mga naghahanap sa amin. Ngayong malaki na ang anak ko at pitong taong gulang na ay medyo namangha si Tiyang nang makita na ganito na kalaki ang anak ko.“Sinabi ni Harry na nagkita na kayo at ikinuwento niya lahat sa akin ang mga nangyari after noong pagkikita niyo. Sabi ko nga na kabaliwan ang ginawa niyang pagpapakasal sa'yo, akala ko katulad ng kay Hades ang gagawin niya. Kalaunan naintindihan ko kung bakit niya ginawa iyon. At nalaman kong pati si Harry wala na rin,”ani Tiyang. Sinulyapan ko ang tahimik na si Tinay na kumakain sa gilid. Hinihinaan lang namin ang boses dahil baka marinig ni Tinay. Alam ko ang feeling ng masaktan tuwing naalala mo ang importanteng tao para sa'yo. Hindi madali kaya ayokong marinig niya kahit ang pangalan ni Harry. Hindi ako kinikibo ni Tinay kanina pa. Galit siya sa'kin dahil sa paglilihim ko sa kaniya tungkol sa nangyari kay Harry. Hindi

“Mama naman!” Parang maiiyak na si Tinay habang nag-aayos na kami ng gamit namin sa condo unit ni Harry. Paroo't parito ang lakad ko dahil nagmamadali kami. May ticket na kaming dalawa via Miami. Bandang 8 ang flight kailangan nandoon na kami bago ang mismong oras ng lipad. Hindi ko pinapansin ang mga pag-iyak ni Tinay. Nababahala ako sa mga iyak niya pero tinitiis ko para makaalis na agad kami.“Papaano si Papa? Iiwan na'tin siya?”“Sabi kong doon ko na ipapaliwanag sa'yo kapag nakarating na tayo sa Miami. Naiintindihan mo?!” Hindi ko sinasadyang tumaas ang boses ko.Napakurap kurap si Tinay dahil sa nagawa ko. Kalaunan ay natauhan ako at na-guilty. Gusto ko mang mag-sorry ay huli na. Nakita kong naapektuhan siya sa ginawa ko. Yumuko na lang siya at tahimik na umupo sa tabi. Tuwing nagtatampo siya sa akin ay nananahimik siya. Ayaw umimik, ayaw akong tingnan. Sumakay na kami ng taxi at bawat lagay ko sa mga bagahe sa trunk ay parang bumibigat din ang damdamin ko. Nakaupo na sa loob

Ten Years Ago...Nabalitaan ko ang nangyari sa kaibigan ni Ate na nagngangalang Harry. Iyon pala ay pinsan ni Sir Hades na siyang mismong ama ng anak ni Ate. Napakaraming revelation na ayoko munang sabihin kay Papa. Ni hindi alam ni Papa na all this time ay lumalaban ng mag-isa si Ate at mag-isang niyang pinalaki ang anak niya.Kapag nalaman ni Papa iyon ay baka atakihin pa sa highblood. Baka biglang magalit tapos biglang luluwas sa syudad at sugurin iyong si Sir Hades. Tahimik ang daan. Gabi na mga bandang 8 PM. Hindi masiyadong malakas ang ilaw sa daan. Iyong sa unahang poste ay papatay-patay pa ang ilaw doon. Hindi ako takot sa mga multo. Mas takot ako sa buhay. Iyong kayang manakit. Tsaka habang naiisip ko ang kalagayan noon ni Ate Lurena, nawawala ang takot ko. Paano naman kasi nangyari iyon? Boss niya naging ama ng anak niya? E ang yaman yaman no'n. Paano niya naakit si Sir Hades? E hindi naman kagandahan si Ate. Sobrang gwapo no'n, sobrang yaman pa, oh my gosh! Pang novel ang

“Nasaan tayo?”Napaahon ako. Nakasandal si Harry at nakatingala. Hindi pa rin siya gumagalaw nang magsalita. “To City,”tipid niyang sagot.Napatayo ako at hindi man lang naisip na nasa loob ako ng kotse. Nauntog tuloy ako sa bubong no'n. “Aray!” Nahímàs ko ang ulong nauntog. Binalingan ko siya ulit pero unti-unti nang naupo. “Anong City bang pinagsasabi mo diyan? Nagbibiro ka lang di ba? Papunta lang tayo ng mansion niyo!”Natataranta na ako. Paano na si Papa? Tiyak naghihintay 'yon. Siguro nag-aalala na rin 'yon o di kaya'y galit na. “Si Papa. Tatawagan ko si Papa,”kausap ko sa sarili. Hinanap ko ang phone kong de keypad. Kinapa ko ang bulsa ko pero wala na akong makapa doon. Kahit tumayo ako at tingnan ang upuan. Walang cellphone doon. “Ang cellphone ko?” Binalingan ko si Harry.“I throw it on the trashcan.” Simpleng sagot niya na nagpalaki ng mata ko.“Ano?!” Mabilis kong nahawakan ang kwelyo niya sa iritasyon. Napangiwi siya. Siguro sumakit ang sugat niya. “Alam mo ba kung an

May kakaiba. Super weird. Dahil pakiramdam ko kaya ko nang makipaglapit kay Harry ng hindi ako natatakot. May trauma ako sa mga lalaki. Aaminin kong nanginginig ako tuwing lalapit si Harry noon. Dalawang lalaki lang noon ang kumportable akong dikitan. Si Kuya Dino at Papa. Hindi ako nanginginig at nagpa-panic tuwing malapit sina kuya Dino at Papa sa akin kahit lalaki sila. Siguro dahil alam kong ligtas ako sa kanila.Pero ngayon ay parang nadagdagan ang mga taong iyon. Dahil ganoon na rin ang nararamdaman ko kay Harry. Pakiramdam ko para na rin siyang si Kuya Dino. Feeling ko unti-unti nang naglaho ang trauma na iyon. Gumagaling na ba ako? Ibig sabihin ay may magandang naidulot din pala ang pagsama ko kay Harry?“What are you doing? You already took the five pieces of it.” Iritadong binalingan ako ni Harry.Nasa kusina kami. Ako ang naisipan niyang gawing assistant. Hindi ko na nga halos mahugasan ang kamay ko. May harina na nga yata pati mukha ko. Tapos isang tikim lang no'ng black