All Chapters of The Billionaire's Mistake: Chapter 11 - Chapter 20

Slight SPG :) - Special Peanut for Mr. Guerrero _____________________________________"Uhm, Nana, saan po si Ate Cara?" tanong ko kay Nana na busy sa paghahanda ng meryenda.Pagdating ko kanina si Ate Cara agad ang hinanap ko dahil hindi ko ito nakita. Natapos na lang ako sa iba kong gawain pero wala pa rin siya.Pagkatapos ng party nung nakaraang gabi hindi na ako nakapagpasalamat sa kanya dahil hindi ko din siya nakita. Bigla na lang itong nawala doon sa hall. Hindi na rin ito pumasok simula noon."Nasa bahay si Carla Ysabelle, Amy. Nag-aasikaso ng mga papeles niya pabalik sa ibang bansa." halata ko ang lungkot sa boses ni Nana. Kahit ako nalungkot din naman nung malaman kong aalis pala siya. " May kailangan ka ba sa anak ko?""Wala po, Nana. Gusto ko lang magpasalamat kay Ate Cara para sa pag-asikaso sa debut ko." nakangiti kong sagot sa kanya. "Salamat din po sa inyo Nana ha, ang swerte niyo po kay Ate Cara, napakabait niya.""Talagang maswerte ako sa anak kong yan. Kahit hindi

SPG: Striktong Patnubay at Gabay. May pitasang mangyayari(Let me hear your thoughts for this chapter, Avangers.)___________________________________" I want more, Love, please..." his raspy voice is begging for more.How could I say no to him kung ang katawan ko ay para ng sinisilaban sa sensasyong hatid na bawat halik at haplos niya sa akin."If I say no, titigil ka ba?" I said trying to test his patience."Yes, Love, if that's what you want." His breath is fanning my feminity. Parang sinasadya niya pang ilapit ang mukha niya sa aking pagkababae."Do you want me to stop, Love?" He asked but his eyes is looking at me full of lust. Muli niyang pinadaanan ng dila ang aking hiwa. "Stop me now, Love." He said teasing and licking my clit.How can I kung stop kung tinutukso niya ako? Sa halip na pigilan siya ay isang malakas na ungol pa ang kumawala sa akin ng muli niyang masahiin paiikot ang kaselanan ko.Sa bawat dampi ng labi ni Anthony sa pagkababae ko ay lalong nagliliyab ang apoy n

"Hi Amy, kamusta?" nakangiting bati ni Sir Knight sa akin. May bitbit itong paper bag na sa palagay ko ay mga gamot para kay Lola at meron ding mga supot ng groceries sa paanan niya.Hindi ko alam paano niya nalaman kung anong iniinom ni Lola Beling na gamot pero noong huli niyang bisita kay Lola may dala din ito. Parehas sila ni Anthony, palagi din itong naka monitor sa gamot ni Lola at kung ano-anong groceries din ang dinadala niya dito sa amin. Hindi na nga nababawasan ang sahod ko dahil may extra income pa din naman ako sa pagtitinda at yong ang ginagastos ko sa iba naming pangangailangan dito sa bahay."Sir Knight! Napadaan po kayo...pasok po kayo, tatawagin ko lang si Lola."Binuksan ko ang pintuan para makapasok si Sir Knight. "Amy, please take this." inabot niya sa aking ang paper bag. "Gamot ni Lola Beling.""Maraming salamat Sir Knight ha." ganito na lang palagi ang linya ko sa kanaya. Ayaw niya kasing tinatanggihan ang gamot ni Lola.Gusto ko mang tanggihan pero para yon

Bonding tayo Avangers! Heto ang treat ko para sa inyo...———————————————————————-Kasama ng pagtalikod ko kay William ay ang pagkapira-piraso ng puso ko. Kulang ang salitang sakit sa nararamdaman ko ngayon. Parang dinurog ang puso ko ng paulit ulit.Oh God help me...Bakit ang sakit?...Sobrang sakit...Hindi ko alam paano ako uuwi sa amin takbo lang ako ng takbo ng walang direksyon. Nakiayon pa sa akin ang kalikasan dahil biglang bumuhos ang malakas na ulan.Patuloy lang ako sa pagtakbo. Halos hindi ko na makita ang dinadaanan ko. Para akong batang nawawalan ng direksyon."Aaaahhh ayoko na! Parang awa mo na, tama na...patigilin mo na ang sakit...a-ayoko nito..A-ayoko nito.." Malakas kong sigaw. Tumingala pa ako sa langit para salubungin ang patak ng ulan. "Bakit kailangan kong maranasan lahat ng ito? Naging mabuti naman akong tao diba? B-bakit?...b-bakit?...." yumoyugyog ang ang balikat kong lumuhod sa putikan. Para akong mababaliw sa sakit. Sakit na hindi ko alam kung paano mapapawi

"La...naalala mo ba nung maliit pa ako, madalas mong sinasabi sa akin na kapag nalulungkot ako dahil hindi ko man lang nakilala sina mama at papa, tumingala lamang ako dahil isa sila sa mga bituin na nakatingin sa akin?"Pilit kong nilalakasan ang aking loob na hindi na naman humagulhol. Nakaharap ako ngayon sa kabaong ni Lola at ilang minuto na lang, maiiwan na akong mag-isa."Ngayon Lola magkikita na kayo doon nina Mama at Papa. Tatlo na kayong hahanapin ko sa kalawakan." Huminto ako dahil nagsisimula ng mabasag ang aking boses. Naninikip na rin ang aking dibdib kaya kailangan ko munang pakalmahin ang aking sarili."...Tatlo na kayong pagkukuwentuhan ko kung anong nangyayari sa akin sa araw araw Lola. Tatlo na kayong magbibigay ng liwanag sa gabing nalulungkot ako at higit sa lahat, tatlo na kayong magbabantay sa akin."Isa-isang nahuhulog ang mga luha sa aking mga mata habang nakatingin sa mukha ni Lola. Hindi na ito kagaya nung mga nakaraang araw na tila malungkot. Ngayon, tila um