All Chapters of The Wife: Chapter 21 - Chapter 30

ASHThe creamy sheets of the silk dress slipped onto her shoulders, her milky skin flesh that I want to kiss and touch. Pero akolang ba ang ayokong makita na ganyan ang kanyang suot? Bakit? Dahil ayokong tignan siya ng mga lalaki kagaya ng pagtingin ko sa kanya. Pero ayoko rin siyang pagbawala dahil wala naman akong karapatan at isa pa isa itong shoot, so why would I care? But damn these feeling I have for her, di ko mapigilan ang sarili ko na hindi siya mahalin. Simula pa nung nagkilala kami bago pa man sila magkita ni Knight ay magkaibigan na kami, lagi naming tambayan ang library at doon nag-aaral and somehow nagnanakaw ng tulog. Hindi siya katulad ng mga ibang nag-aaral na mga babae na ang inaatupag ay puro party, boys and make-ups. She’s different and simple, kahit na anak siya ng mga Herrera, isang kilalang pamilya, isang mayamang pamilya. She’s not a spoiled brat girl, wala siyang arte sa kanyang sarili, ni hindi siya nagsusuot ng make-up at mga maiiksing mga damit, she always

ALANANung araw na iyon ay walang sawa naming inangkin ang isa’t-isa that supposedly ay may pupuntahan kami kaya hindi na niya ako pinagtrabaho pero hindi na natuloy. Hanggang ngayon ay di parin ako makapaniwalang ganito na ang nagyayari sa aming dalawa. Totoo nga bang nangyayari ito ngayon o pawang panainip lamang itong lahat? Napakahabang panaginip na kung panaginip man nga ay ayaw ko ng magising. Dito na kami kumain sa kanyang kwarto, napadeliver na lamang si Knight ng pizza at iba pang mga fast food. Buong araw kaming nanatili sa kanyang kwarto hanggang sa gumabi.Nasa tabi ko ngayon si Knight at kaharap ko, napakaamo ng kanyang mukha, napakagandang tingnan. For how many years. he is worth it kahit na marami na akong napagdaanan sa kanya but I won’t mind those things. Pero hindi parin maialis-alis sa aking isipan kung kailan niya ako ipapakilala bilang kanyang asawa. I know, I know na medyo nagmamadali ako pero sa kbila ng maraming taon ay gusto ko ring maranasan na hindi magtago s

ALANA“Ash,” mahinang sambit ko at nakatingin din si Knight sa mismong cellphone ko na nakakunot ang noo.“Don’t answer it,” awtomatiko niyang saad at tumalikod. Hindi ako alam pero nakita ko a lamang ang sarili ko na pinindot ang answer call at inilagay ito sa aking tainga. I don’t take orders from him, kung may pabor man siyang hihingin ganoon rin ako.Agad siyang napalingon sa aking direksyon nang magsalita ako.“Hello Ash?” sagot ko sa tawag habang nakatingin kay Knight na kasalukuyang nag-iinit ang kanyang mga mata. Pinakinggan ko lamang si Ash sa kabilang linya at tila nalungkot ako sa kanyang binalita. Nasa Palawan pala siya, urgent lang kahapon kaya di na siya nakapagpaalam.“Oh okay I was hoping na andito ka. Kailan ka naman uuwi?” tanong ko sa kabilang linya.Matapos kaming mag-usap ay agad kong ini-off ang aking cellphone at naglakad patungo sa aking mesa. Ramdam ko parin ang mga titig na Knight na animo’y nakabaon sa aking likuran pero hindi ako patitinag sa kanyang mga ti

ALANAOne month laterIsang buwan narin ang nakakalipas at ngayon ang araw na pinakahihintay ko. Ang araw na iaanunsiyo niya sa buong mundo ang tungkol sa aming dalawa. Isang buwan ko itong hinintay dahil nung araw na malapit na niyang ianunsiyo ang tungkol sa amin ay ang siya namang pagtawag ni daddy. Sa pagbubukas ng branch ay may idadagdag pa siya kaya naman na delay ito ng isang buwan. Nagiging malago narin ang kompanya namin at matataas na ang mga sales. Kilala narin ang mga Herrera at Alcantara sa buong Asya. Kaya ganun nalang din ang saya ng buong pamilya namin sa success. Alam narin ni daddy ang lahat lahat, ikinuwento ko sa kanya na mahal na ako ni Knight at naging masaya rin naman siya para sakin although may nakikita ako sa kanyang mga mata ang kalungkutan na hindi ko mawari kung ano. Ngunit ang mahalaga para sa akin ngayon ay ang sa amin ni Knight. Sa isang buwan na nakalipas ay naramdaman ko ang buong pagmamahal ni Knight para sa akin. Halos araw-araw niya akong binibigya

ALANAI groaned as I felt my head throbbing in pain. Pikit mata kong hinilot ang aking sintido at ramdam ko ang pamamalat ng aking lalamunan.I need water.Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at nasilaw sa sinag ng araw. Marahan akong umupo at inilibot ang aking paningin. Nasa loob ako ng isang kwarto, malapad ang kama at napaka-elegante ng mga gamit at halatang mamahalin lahat at sa loob ay meron naring banyo nakabukas kasi ng kaunti ang pinto kaya kitang-kita ko ang loob. Napalingon ako sa kanang direksyon ko at ngayon ko lang napagtantong nasa mataas akong lugar. An kwartong ito ay nasa itaas.Kitang kita ko ng dagat at mga puno. Rinig na rinig ko rin ang lagaslas ng dagat patungo sa buhangin, walang ka ingay ingay ang paligid. Napakasarap magmuni-muni at magpag-isa. This is exactly what I want, what I needed. "Ash," sambit ko ng pabulong.Sinundo ako ni Ash.Akma na sana akong babangon sa aking kama nang mapansin kong wala akong saplot sa aking buong katawan. Halos wala,