All Chapters of The CEO's Bedwarmer: Chapter 51 - Chapter 60

JEANEIA'S POINT OF VIEWNapapansin ko sa nakalipas na araw nawawalan na ng oras si Draven sa mga anak niya lagi nalang siyang umuwing late kung minsan hindi pa siya umuwi, pagtinatangong ko naman siya lagi lang niyang sinasabi na marami daw siyang ginagawa sa company. Kaya hindi ko naiwasang mag overthinking, pero lagi kung iniisip na hindi magagawa ni Draven ang mga iniisip ko.Kagaya ngayon, anong oras na pero wala pa siya. Naging routine ko na atang lagi siyang hintayin, hindi kasi ako makatulog pag hindi ko siya naamoy sanhi siguro iyon ng pagbubuntis ko.Kaya naisipan kung tawagan ang number ng company niya. Nakailang ring lang yun hanggang sa may sumagot nito."Hello Good morning, Qutierrez company, this is guard on duty, how me help you." Saad sa kabilang linya." Ahhh, si Jeaneia po ito." Magalang na saad ko." Ahh kayo po pala Ma'am, ano pong kailangan ninyo?" Magalang na tanong ni manong." Nanjan po ba si Draven?" Tanong ko."Si sir Draven po, wala po siya dito,maaga po si

JEANEIA'S POINT OF VIEWTahimik kaming dalawa ni Kuya Bryan habang nasa balkonahe ng aming kwarto ko. Makulimlim ngayon kaya hindi mainit. Mukhang anytime ay uulan.Malalim din ang iniisip ni Kuya Bryan. Lagi rin siyang napapabuntong hininga tsaka iiling na parang nababaliw na. Hindi naman nagtagal nagpaalam na si Kuya Bryan babalik nalang daw siya.My eyes roamed around every cornered of my room. Kulay kremang pader at mga unan. Ganoon rin ang shape ng lampshade at kobre ng kama na ginagamit ko.Mag-iilang buwan na rin simula ng pumunta ako sa bahay nila Nanay pero ngayon ko lang napansin. Napunta ang tingin ko sa poster picture na nakalagay sa bedside table ko. It was me, smiling big. Si Kuya Bryan pa yata ang kumuha nito. Lumapit ako doon at kinuha ito. Isinuyod ko ang mga daliri sa larawan. Ang laki ng ngiti ko dito. Ipinilig ko ang ulo at sinubukang alalahanin kung bakit masaya ako sa araw na iyon. Maya-maya pa ay napatawa ako.Tama! It was the first day I met Kuya Bryan. Ibina

JANELA's POINT OF VIEWMaaga akong gumising, kasi maaga akong pupunta tindahan ng gulay ni aling Karen.-------"Gulay po kayo jan, pampatibay ng relasyon!! Para hindi kayo lukohin." sigaw ko, habang inaayos ang mga gulay na paninda."Mag meryenda ka muna." saad sa'kin ni aling Karen."Nako salamat po aling Karen." nakangiti kong saad at kinuha sa kanya ang softdrinks at hansel."Walang anuman, pahinga kana muna ako na muna dito." saad nito at inaayos ang mga gulay."Hindi!! Ako na po aling Karen, trabaho ko po ito." nahihiya kong saad at pinigilan siya.Totoo naman nakakahiya talaga, trabaho ko ito tapos siya ang gumagawa, hindi niya naman ako pinapa sweldo para lang mag tamad."Wag nang makulit iha, kumain ka muna jan, mag pahinga ka rin kahit saglit hindi yung inaabuso mo na yang katawan mo sa trabaho." pag sesermon nito sakin."Kumain kana muna jan at magpahinga." dagdag ulit nito at bumalik na ulit sa pag aayos ng mga gulay.Napa buntong hininga na lang ako dahil sa sinabi ni alin

JANELA'S POINT OF VIEWMaaga akong nagising dahil sa alarm ng cellphone ko, sinadya ko talaga gawin to para naman hindi ako matanghali ng gising sa unang araw ko sa trabaho.Tumayo naman ako agad ako napansin kong wala na si nanay helen sa kwarto namin.Agad naman akong kumuha ng tuwalya at pumasok na sa banyo para maligo.Pagka tapos ko maligo ay agad na akong nag bihis. Tinalian ko lang saglit ang buhok ko at agad ng lumabas sa kwarto namin ni nanay Helen.Dumeretyo naman agad ako sa kusina para tignan si nanay Helen kung nandun ba siya, at hindi nga ako nag kamali dahil nandun nga nag luluto na."Magandang araw po nanay Helen." nakangiti kong pag bati rito.Napalingon naman sa'kin si nanay Helen ng nakangiti."Magandang araw rin sayo, Janela." nakangiti nitong pag bati sakin at agad naman bumaling sa niluluto niya."Mag simula kana iha, gawin mo na ang trabahong sinabi ko sayo, nandito na pala si señorito kakauwi lang kaninang madaling araw," pag saad ni nanay Helen sakin, dahilan n

JANELA'S point of viewNASA loob na ako ng punishment room yakap yakap ko ngayon ang sarili dahil sa subrang lamig na nararamdaman ko, idagdag pa ang madilim na paligid kung walang araw na tumatama dito ay wala ka talagang makikita kahit na isa.Para itong bodega may nasisinghot kasi akong alikabok dahilan ng pag ubo ko.Sumasakit na ang ulo ko dahil sa alikabok idagdag mo pa ang pagkirot ng sugat ko sa kamay, sa tingín ko hindi pa rin ito humihinto sa pag durugo.Hindi ko nasabi kay nanay Helen na may sugat ako at nakalimutan ko rin manghingi ng pang punas para tumigil ang pagdurugo nito dahil mas iniisip ko kung paano ko babayaran ang vase, mukha kasing hindi ako pinaniniwalaan ni señorito. Dahil hanggang ngayon ay hindi parin ako sa loob ng bodega, sobrang gutom at nauuhaw na ako, nakakaramdam na rin ako ng pagkahilo.Kinapa ko naman ang noo ko, ramdam kung sobrang init at nanginginig ako dahil sa lamig kaya naman lalo ko pang niyakap ang mga tuhod ko.Parang hindi ko na kaya dahil