All Chapters of Living With The Billionaire: Chapter 71 - Chapter 80

Lucas's POVINAYOS ko ang suot kong suit at ang puting kurbata na nasa loob ng kuwelyo. Matapos akong ayusan ng mga tao na nandito sa loob ng dressing room, naglakad ako at umupo sa maliit na sofa na nandoon, saka sinuot ang aking sapatos."Sir Lucas, handa na po ang lahat," saad ng wedding coordinator."Sige, lalabas na rin ako," tugon ko.Marahan akong tumayo at lumakad sa isang full body mirror at tiningnan ang sarili.'Ito na ang hinihintay mong araw, Lucas.'Sa araw na ito, wala na siyang kawala pa. Hindi ko akalain na tatagal nang ganito ang lahat, ngunit kung minadali ko ang proseso, baka mapunta lang sa wala ang lahat ng paghihirap ko. Mahirap para sa akin ang naging desisyon kong iyon, ang magpanggap at saktan si Sandy.Sa totoo lang, halos madurog ang aking puso sa tuwing sinasabihan ko siya nang masasakit na salita. Doble ang sakit na bumabalik sa akin, ngunit sa oras na matapos ang lahat ng ito, babawi ako sa mag-ina ko. Babawi ako sa lahat ng nagawa ko.Hintayin mo lang a

Sandra's POVNAKATANAW ang aking mata sa bintana ng eroplano habang pinanonood ang makapal na ulap. Kasalukuyan kaming nasa business class flight patungo sa Europe at doon namin nais magsimulang muli. Nakabili na rin kami ng condo roon at sariling sasakyan. Everything is ready pero pakiramdam ko pa rin ay may kulang.Lumingon ako sa aking tabi, nakita ko si Levi na mahimbing na natutulog. Nakakumot siya dahil sa malamig na aircon at nakayakap sa kanyang teddy bear. Nakita kong nakababa nang kaunti ang kumot niya kaya bahagya akong napangiti.Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang dulo ng kumot, saka ko ito hinila at inayos ang pagkakatakip nito sa kanyang katawan. Ngunit nawala ang ngiti sa aking labi nang makita ko ang maliit na butil ng luha sa kanyang mata.'Marahil ay iniisip na naman niya ang kanyang daddy na si Lucas. I'm sorry, Levi. But I know maiintindihan mo rin ang lahat pagdating ng panahon. Sabay tayong maghihilom, anak.'"May problema ba, Sandy?"Napalingon ako sa kanilan

Sandra's POVNAKANGITI ang aking labi habang minamasdan ang ngiti sa labi ni Levi. Kasalukuyan siyang naglalaro sa park gamit ang kanyang bisikleta. Naka-alalay naman sina nanay at tatay sa kanya habang kami ni Gab ay nakaupo sa loob ng malaking tent na inayos namin kanina."Mommy, tingnan mo ko. Kaya ko na walang hawak!" masayang sigaw ni Levi habang nagpapasikat sa amin."Diyos ko po, Levi! Humawak ka nga!" nag-aalalang sigaw naman ni nanay."Mami La, I can do this. Brave na po ako!" matigas ang ulong saad ni Levi."Careful, Levi!" sigaw ko mula sa kinaroroonan namin ni Gab."I will, mom!"Muli akong tumawa nang ipadyak ni Levi ang kanyang paa at nagsimula na namang magpatakbo ng kanyang bisikleta. Halos-hingal takbo namang humahabol sina nanay at tatay sa kanya. Matigas talaga ang ulo nitong anak ko pagdating sa paglalaro. Napapailing na lang ako sa habang minamasdan siya, saka pinipigilan ang sunod-sunod kong pagtawa."Pasaway talaga itong si Levi," hindi naiwasan kong bulong."Ma

Sandra's POVNANG masigurado ng doktor na maayos na ang lagay ko at pinirmahan na niya ang mga papeles sa ospital, pinayagan na rin kaming umuwi.Napabuntonghininga na lang ako nang makarating kami sa bahay. Ilang araw palang kaming narito ngunit sunod-sunod na ang mga nangyayari. Sunod-sunod na rin ang mga bagay na nalalaman ko na sa tingin ko, pagsisisihan ko sa huli.Kinuha ko ang mga papeles na nakapatong sa aking kama, saka muling lumabas ng aking silid."Anak, sigurado ka bang papasok ka na sa trabaho? Baka naman kung mapaano ka?" nag-aalalang tanong sa akin ni nanay."Opo, nay. Ayos na po ako at sa tingin ko, lalo lang akong made-deppress kung mananatili ako rito sa bahay, dahil wala rin naman akong ibang gagawin kung hindi ang mag-isip," paliwanag ko sa kanila.Lumapit sa akin si nanay at hinawakan ang aking kamay. Nababakas sa kanyang mukha ang pag-aalala niya sa akin at ramdam ko ito."Anak, hindi ba sinabi na namin na kung ano man ang mga bagay na iniisip mo, pwede mo itong

Sandra's POVSADYANG mapaglaro ang buhay. Kung minsan, may mga bagay na nangyayari sa atin at hindi natin naiintindihan kung bakit. May mga pagsubok na ibibigay sa atin na akala natin ay hindi natin malalagpasan, ngunit sa huli, magugulat ka na lang at masasabing, kinaya ko pala?Ang totoo, hindi nakakasawang magmahal at magbigay ng pagmamahal sa isang tao. Alam mo ba ang nakakasawa? Iyong magpatawad nang paulit-ulit at paulit-ulit din naman niyang gagawin ang ginawa niyang mali.Hindi nakakasawang magmahal, ngunit nakakasawa nang magpakatanga. Kung kailangan nating tumigil at sabihan ang sarili natin na tama na, tama na. Sana ay matuto rin tayong mahalin ang ating sarili. Sana marunong din tayong makaramdam kung kailan tayo hihinto sa pagpapakatanga tulad ng bagay na nararanasan ko ngayon. Sa dami ng bagay na pinagdaanan ko, sa pagkakataong ito, tila napagod na ako. Napagod na ako sa paulit-ulit na nangyayari sa aking buhay. Sa paulit-ulit na pananakit sa akin ng tadhana. Baka kaya h