All Chapters of Sold To Mr. Saavedra: Chapter 41 - Chapter 50

"NANAY Luz, wala pa po bang balita kay Richard? Hindi pa po ba siya nagtetext o tumatawag sa inyo?" Alanganing lumingon sa akin ang mayordoma habang hawak-hawak ang sandok na ginagamit nito sa pagluluto. Hindi marahil nito alam kung anong isasagot sa akin. "E-eh kasi ano, Aliyah eh…""Okay lang po kung hindi pa. Medyo nag aalala lang po kasi ako. Halos tatlong linggo na ang nakalilipas, hindi pa po siya tumatawag sa akin…" "Ganoon ba, Aliyah. Pasensya kana ha, maging sa akin rin kasi ay wala pa akong natatanggap na tawag o kahit text man lang. Hayaan mo at sa oras na magparamdam si Richard ay ipapaalam ko agad sa iyo." Isang marahan na pagtango na lamang ang sinagot ko sa matanda bago tuluyang lumabas ng kusina. Sa loob ng tatlong linggo na walang paramdam si Richard ay naging mabuti naman si mama sa ospital. Kung paminsan minsan ay pinapalitan ko si papa sa pagbabantay kay mama pero kung minsan ay ang aking ama na mismo ang nagpupumilit na siya na siya na lamang dahil gusto nya

NAGISING akong parang may kung anong mabigat na bagay ang nakadagan sa akin. Antok na antok man ay pinilit kong imulat ang mga mata ko at ganoon na lamang ang panlalaki ng mga iyon nang makita ko kung ano ang bagay na kanina pa nagpapahirap sa paghinga ko.“Anak ng! Rocco anong ginagawa mo dito?!” Matalim kong wika habang pilit kong inaalis ang mabigat na braso at binti nitong nakayakap sa akin.“Tabeee!” Nahihirapan ko pang saad. Pero ang damuho, langong lango ata sa alak dahil kahit anong gawin kong pagtulak sa parte ng katawan nitong nakadagan sa akin ay hindi naman ito nagigising. “Rocco! Anak ka naman talaga ng tatay mo oh!” Inipon ko ang buong lakas ko at pinilit kong alisin ang braso muna ng binata. Noong una ay naaalis ko pa ito ngunit nang maalimpungatan ito ay saglit lang itong tumingin sa paligid bago binaling ang paningin sa akin.Agad ko siyang pinandilatan ng mga mata. But Rocco being an asshole, he just smiled and even got closer to me. At halos tumaas ang lahat ng m

ALIYAH POVNAGISING ako na medyo may kaunting hilo pa ring nararamdaman. Pero ang pamimilipit ng puson ko ay medyo nawala na rin. Hindi ko alam kung anong nangyari kanina. Basta ang natatandaan ko lang ay inaasar ako nang inaasar ni Rocco hanggang sa mawalan nalang marahil ako ng malay. Hanggang doon nalang kasi ang naalala ko. Agad kong nilibot ang mga mata ko. Akala ko naman kung nasaan na ako napunta. Maigi naman at nandito pa rin ako sa kwarto ko. Nang mahimasmasan ay nagmamadali akong tumayo at nagtungo sa tapat ng salamin. Alam ko na kasi na kapag nakahiga ako nang maayos sa kama nang may regla ay hindi pupwede na hindi ako tatagusan.At ang lintek nga naman! Napatampal ako sa noo ko nang makita ang bilog at pulang pula na dugo sa gitna ng likod ng shorts ko. Mabilis din akong napabalik tingin sa bedsheet ng kama ko. Putik talaga! Pati yun may dugo!“Ano ba naman yan! Magpapalit pa tuloy ako ng bedsheet mamaya! Bakit naman kasi nakaayos ako ng higa? Huling alala ko nakatagil

“MATULOG kana muna, I’ll just wake you up once we got there.” Isang tahimik na titig lang ang isinagot ko kay Rocco sa sinabi niyang iyon. Hindi ko din alam kung paanong napapayag niya ako na samahan siya papunta sa flower farm nya daw.Maganda kaya doon? Hindi naman ako mahilig sa mga bulaklak but of course! Kahit sino namang babae ay maeexcite kapag nakakita ng lugar na punong puno ng napakaraming tanim na bulaklak, hindi ba?“Aliyah…” Bored na bored kong muling tiningnan ang binata. “You should sleep. Malayo pa naman tayo.”“Ayoko. Baka saan mo pa ako dalhin. Baka mamaya paggising ko nasa gitna na ko ng kawalan.” I snorted out. Ang daan na tinatahak nalang namin ang pinagka abalahan kong tingnan. Maigi nalang talaga at wala pang araw kanina noong kami umalis ni Rocco sa bahay. Wala pang gaanong sasakyan ang nakakasabay namin. Tiyak akong mayamaya lamang ay magtatraffic na dito. “Do you really think that I will do that?” Muling saad nito. Bakit parang ang daldal na naman ni R

MARAHAS akong napayakap sa sarili ko nang umihip ang malamig na hangin. Hanggang ngayon ay hindi pa rin humuhupa ang malakas na pagbuhos ng ulan. At kahit na nandito naman ako sa loob ng kubo ay damang dama ko pa rin ang lamig ng lugar. Maigi na nga lang din at hindi kumukulog dahil kung nagkataon ay baka kanina pa ako nagpapalahaw ng iyak. Tanging ang maliit na gasera lang din ang nagbibigay liwanag at kahit papaano ay unting init dito sa amin. “I don’t think makakauwi pa tayo ng mansyon ngayon. Seeing how heavy the rainfall is? Baka dito nalang muna tayo magpalipas ng gabi.”I didn’t say a word instead I just stared at Rocco. Hanggang ngayon ay nakubad ito dahil ang damit niya ay nakasampay sa isang bangkitong kahoy din. Obviously he is just wearing his faded maong jeans and I can really see right here where I am seated the famous name of Calvin Klein on his underwear.“You good there? Hindi ka ba nilalamig?” Muling saad ng binata habang nakakunot ang noo. Paanong ako ang lalamig