All Chapters of Sold To Mr. Saavedra: Chapter 21 - Chapter 30

ALIYAH POV"HEY Aliyah, are you okay?" agad akong napalingon nang magsalita si Mr. Saavedra sa likod ko. He's holding a cup of coffee while walking towards my direction. Nandito ako ngayon sa bakuran ng bahay. Nakatayo ako habang pinagmamasdan iyong mga bulaklak na makukulay. Nabanggit kasi ni Nanay Luz na madaming magagandang bulaklak dito sa garden kaya naman ngayon ay pinuntahan ko na para personal kong makita. Totoo nga ang sinabi ng mayordoma. Maraming nakaayos at iba-ibang halaman ang makikita dito. Nabanggit niya rin kasi na hilig na gawin ng yumaong asawa ni Mr. Saavedra ang pag-aalaga ng mga halaman pero noong mawala daw ito ay naghired na lamang sila ng hardinero para hindi masayang at malanta ang mga ito."Oo naman. Naninibago lang ako siguro." sagot ko at mabilis siyang nginitian. Isang linggo na din ang lumipas simula nang lumipat ako sa bahay ni Mr. Saavedra. Mababait naman ang mga tao dito at kung minsan pa nga ay nakakakwentuhan ko. Halos araw-araw din ako tumatawa

PASURAY-SURAY ako habang naglalakad paakyat ng hagdan. I'm planning to sleep in this house. Hindi ko na kakayanin kung magmamaneho pa ako pauwi sa condo unit ko. Sa bawat paghakbang ko ay pakiramdam ko hinihigop ng sahig ang katawan ko. I still manage myself to get upstairs at hindi na ako namili ng kwartong papasukan. Iyong unang pinto na ang hinawakan ko ng door knob at inikot ito. Halos magdikit ang mga kilay ko nang mapansing nakalock ito. Fuck this house! Hindi ba nito alam na anak ako ng may ari ng bahay kaya bakit nakasara ang kwartong ito! Buong lakas kong dinamba at tinulak ito gamit ang katawan ko at napangiti ako nang bumukas ito. Nang makita ang malaki at malapad na kama ay tuluyan na akong nahiga roon. I never thought that this bedsheet will be hella smell so good like this. Parang pabango. Nagbago ba ng fabric conditioner sila Nanay Luz?Akmang ipipikit ko na sana ang mga mata ko nang biglang may maaninagan akong taong lumabas sa kung saang pinto. Nakatapis ito ng t

"ARE you sure you don't want to come with me to my office?" halos pangatlong beses na itong tinanong ni Richard at katulad ng sagot ko kanina ay mabilis na tango lamang ang ginagawa ko."Okay lang ako. Siguro sa susunod nalang ako sasama." sagot ko habang inaabot sa kanya ang briefcase niyang naglalaman ng mga gamit niya. Nginitian ko pa ito na tila nagsasabing ayos lang talaga."But Rocco is still here. I just thought that maybe you're uncomfortable now because of what happened last night-""Huwag mo nang ipaalala. Lasing siya n'on kaya siguro hindi na niya iyon naaalala kaya kalimutan na rin natin 'yon. Isipin nalang natin na hindi nangyari iyon, okay lang ba?" tanong ko habang tinititigan ito ng marahan.He let out a deep and heavy breath first before reaching for my arm and positioning me to look into his eyes."I'm just worried.""Alam ko naman 'yon pero 'di ba sabi niya sayo iiwasan niya din naman ako. Kaya huwag kanang mag-alala. Pwede din naman na dito lang ako sa loob ng kwa

"HELLO Aliyah?" agad na bungad na tanong ni Richard pagkalabas ko ng kusina at pagkalagay ng cellphone sa tenga ko."R-richard...""I'm sorry hindi ako makakauwi ngayon. Hindi pa kasi ako tapos sa ginagawa ko and well you know, I've been out of my office for almost a whole week. But I promise you, pagkagising na pagkagising mo, nandyan na 'ko. Sabay tayo magbebreakfast." Richard explained it to me, and I convinced myself that I shouldn't feel afraid just because this will be the first time that I will spend the night here in their house without him, tapos may kasama pang taong puro sama lang 'ata ng loob ibibigay sa akin."Naiintindihan ko naman 'yon. Siguro maigi na rin 'yon kaysa naman mastranded kayo sa baha at lalong hindi makauwi. Kaso lang...""Why? Is there something happened habang wala ako? Did Rocco do something stupid again? " agad naman akong kinabahan sa uri ng pagtatanong nito. Para bang naiimagine ko ang itsura nito. Salubong ang kilay at matalim ang mga mata.Hindi ko

NANG matapos kumain ay mabilis din akong bumalik sa kwarto ni Richard. At habang nasa hapag-kainan ay hindi ko tinatapunan ng tingin si Rocco. Pero pansin ko ang maya't maya na pagsulyap nito sa akin. Para bang hinihintay niya talaga na tumingin ako sa kanya. Asa pa siya! At saka para saan pa? Ano na naman bang pakulo niya? Pagkaakyat ko ng kwarto ay mabilis ko na itong nilock. Ganoon pa rin ang ulan. Malakas at dinig na dinig ang buhos ng ulan na humahampas sa bintana. Napagdesisyunan ko munang maglinis ng katawan bago matulog. May heater naman ang kwarto ni Richard, kaya hindi ako lalamigin kahit pa maligo ako. Patapos na ako sa pagligo nang bigla namang nawalan ng kuryente. Kaya hindi ko na pinansin kung may bula pa ba ang ulo o katawan ko. Minadali ko nalang ang pagsusuot ng twalya at dali-daling naglakad papunta sa pinto ng cr. Halos takbuhin ko na ang kama para lang makalabas ng banyo. Takot pa naman ako mag-isa tapos madilim. Kadalasan pa naman sa mga napanood ko na mga h