All Chapters of Hendrix Unwanted Woman: Chapter 1 - Chapter 10

“Ma‘am, kailangan niyo na pong magbihis dahil magagalit po si Lord, kanina pa po niya kayo hinihintay kasama ang kapatid mo,” naiiyak ng sabi nitong katulong na nakatoka sa akin. Hindi ko parin siya pinansin at mas isinubsob ang mukha ko sa malambot na comforter nitong kama ko. Isang buwan na ako rito sa puder ng halimaw na ‘yon at isang buwan na rin akong hindi nasisikatan ng araw. Hindi niya ako pinapayagan lumabas ng walang kasamang body guard dahil ilang beses na akong tumakas. Si Sabrina lang naman ang parang asong ulol na buntot nang buntot sa kaniya at ako ay walang pakialam sa kanya.Ngayong gabing ito ang party ng mga mayayaman na kahit kailan ay hindi ko maiintindihan. Hindi rin ako mahilig sa ganoong party dahil puro pangmamata lamang ang matatanggap ko roon. Hindi ko na muling narinig ang boses ng katulong na hindi ko rin naman alam kong anong pangalan niya. Namimiss ko na talaga umuwi sa condo, isang buwan na rin hindi nadidiligan ang mga babies ko dahil sa halimaw na ‘y

Naalimpungatan ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Hindi lamang iyon dahil nilalamig din ako dala ng parang wala akong suot na pang-itaas. Awtomatikong bumuklat ang mga mata ko at ang unang bumungad sa akin ay ang malaking paiting ng batang babae na may puting birth mark crown sa likuran. Nawindang ako sa angking ganda ng batang ito. Pina-ikot ko pa ang paningin ko sa paligid at napansin ko na wala ako sa bahay. Napahawak ako sa sintido ko dahil bigla itong kumirot kaya napapikit akong muli dala ng kirot at pagkahilo. Narinig ko rin ang pagbukas ng pinto at ng tignan ko ito ay bumungad sa akin ang isang katulong na babae. May suot itong uniporme at may naka-imbrade dito na ‘Del Fierro Empire’.“Mabuti at gising ka na, Senorita,” magalang nitong sambit at bahagyang yumuko sa akin upang magbigay galang.Teka, na saan ba ako? Sa design palang ng paligid at sa katulong na ito ay para akong nasa isang palasyo.“Mawalang galang na po, nasaan po ako? Anong klaseng lugar ito?

Tahimik kaming lahat na nakauwi sa Del Fierro Empire. Sa pagkakarinig ko ay dito niya kami gustong tumira ni Sabrina. Pagpasok palang namin sa front gate sumalubong na sa amin ang sangkatutak na katulong at butler. Gusto kong humanga dahil para akong na sa isang royal family. Nakalinya silang lahat na patuwid at bahagyang nakayuko. “Baba.” utos sa akin ni Hendrix.Masamang tingin lang ang ipinukol ko sa kanya dahil nawala ata sa isipan niyang nakaposas kaming dalawa. Inirapan niya ako bago kinuha ang susi sa loob ng bulsa niya at inalis ang pagkakaposas namin. Padabog akong bumaba ng sasakyan niya at naramdaman ko naman ang pagpusisyon niya sa likuran ko. “Walk slowly,” bulong niya sa akin. Umusok ang ilong ko dahil sa iritasiyon na nararamdaman dahil anong akala niya sa akin baldado?“I know it's still painful, that's why you need to walk slowly.” dagdag pa niya. “Ano bang pinagsasabi mo?” iritable kong pagtatanong sa kaniya. “The thing I've destroyed last night,”Namula ako dahi

Pagkatapos ng dinner naming lahat nagpaalam na si Gabe na magpapahinga dahil ilang araw na raw siyang gising. Hindi ko naman inalam ang wherebouts ni Hendrix basta na lang akong umalis at iniwan siya sa dining table. Kahit ayoko manatili rito ay mukhang wala na akong magagawa dahil ngaon lamang ay nagtext sa akin ng banko at ang sabi ay sinara na nila ang bank account ko. Ang huling pera na meron ako ay ang natitirang sampung libo ko sa wallet na naisantabi ko noon. Hindi ako mabubuhay sa sampung libo sa hirap ng paghahanap ng trabaho ngayon baka isang araw lang tatagal ang perang iyon. Miski ang condo ko ay hindi na pala sa akin dahil naisangla na ito ni papa. Wala na pala talaga akong uuwian. Dahil sa pagod na nararamdman umakyat na ako sa itaas kung saan ang silid ko pero hindi pa ako nakakalapit ng maramdaman ko ang kamay na humawak sa braso ko. Ng tignan ko ito bumungad sa akin si Sabrina na may matatalim na tingin. "Pwede bang bitawan mo ako?" malamig kong usal sa kaniya. Hin

Nagising ako na mag-isa na lang ako sa kwarto. Wala na rin si Hendrix sa tabi ko marahil ay umalis na siya kaninang madaling araw pa dahil ng sipatin ko ang malaking orasan sa harap ko ay ala-sais palang ng umaga. Ngayon lang ako ulit nakatulog ng mahimbing, nakakahiya man aminin pero kumportable ako sa bawat yakap at haplos niya sa akin. Nakakatamad man pero pinilit kong bumangon dala na rin ng kailangan kong magluto ng sarili kong almusal. Paglabas ko palang ng pinto ng silid ko bumungad sa akin ang iilang lalaki na naglilinis sa silid ni Gabe. Mga basag na salamin ang mga iyon dahil siguro sa pagbaril ni Hendrix kagabi. Lalagpasan kona sana sila ng masulyapan ko si Gabe na may pasa sa isang mata niya. Gusto kong matawa sa itsura niya dahil mukha siyang pusa na inalila ng lubos. Hindi rin siya nakasuot ng uniporme nito dahil simpleng hoodie jacket at maong na short ang suot. Bumagay talaga sa kaniya dahil mukha siyang korean. Idagdag pa ang kulay ng buhok niya at kulay ng mata. Nag