All Chapters of My Husband is a Womanizer : Chapter 21 - Chapter 30

SAGA"Bakit ngayon ka lang?"Malungkot akong nakatingin kay River na kadarating lang sa coffee shop. I've been waiting for him for two hours now."What's wrong? Malungkot ka yata?" pansin niya sa mukha ko. Nilapitan niya ako at naupo sa bakanteng silya sa tabi ko. "And today is Sunday. Hindi mo na kailangan pumasok.""Nag-away kami ni Marlon.""What? Na naman? What happened?"Muling kumirot ang puso ko nang maalala ang mga sinabi ni Marlon kanina bago siya umalis. Hahayaan na niya ako at si Mizzy ang dadalhin niyang date sa party."Sinabi niya talaga iyon?" Malungkot akong tumango kay River. "That's weird. Napaka-bipolar naman ng asawa mo.""Huh? Bipolar? Anong ibig mong sabihin?"Ngumiti siya sa akin at umiling. Sandali siyang nag-isip habang nakahawak sa baba niya bago tinawag ang isa niyang staff."Ella, kaya mo na bang mag-isa rito? May pupuntahan lang kami."Nagtaka ako sa mga narinig. Matapos magbilin ng mga dapat gawin kay Ella, hinila ako ni River palabas."Saan tayo pupunta?"

MARLONMAHIGPIT na nakakuyom ang mga kamao ko habang nakatitig sa mukha ni Saga. Ni hindi ito makatingin sa mga mata ko. Pagkatapos niyang magdala ng ibang lalaki sa party, ngayon, mahihiya siya? Ibang klase talaga.Gusto ko na lang mailing habang nakatingin sa nahihiya niyang mukha. And what kind of a dress is she wearing? Party ito ng mga respetadong tao pero labas na labas ang balat niya sa suot niya ngayon?Inubos ko ang alak sa hawak kong kopita. Umiinit na naman ang ulo ko."I'm glad to see you here, Saga. Matagal na rin mula noong huli kitang makita," nakangiting salaysay ni Ros. Titig na titig ito kay Saga. "But I didn't expect to see you and Marlon with different dates. Naghiwalay na ba kayo?"Masama kong tiningnan si Ros dahil sa sinabi niya. "Shut it."Bahagya niyang tinaas ang dalawang kamay. "Okay."Nagpaalam na ito sa amin at naiwan kaming apat. Muli kong tiningnan si Saga. Mabilis siyang nag-iwas ng mukha nang magtama ang mga mata namin."I didn't know you would come,"

SAGANAKAPANGLAKAD na ako at handa nang pumasok sa trabaho nang madatnan kong nakatayo sa bungad ng kitchen si Marlon."Why are you smiling at me like that?" Nagdududa ko siyang tiningnan.Nilapitan niya ako at hinalikan sa pisngi. Nanlalaki ang mga matang napaatras ako."Bakit ba bigla-bigla ka na lang nanghahalik!"Napataas yata ang boses ko kaya agad na nalukot ang mukha niya."Masama bang halikan ang misis ko? Let's eat. Nagluto ako.""What?" Hinapit niya ako sa baywang hanggang sa makapasok kami sa kitchen. "Since when did you learned to cook?""Matagal na akong marunong magluto."Sapilitan niya akong pinaupo sa silya. Natigilan pa ako nang makita ang mga nakahanda sa dining table: pancakes, waffles, a lot of berries, bacon and eggs."Bakit ikaw ang nagluto? Where's Sita?""Umuwi sa kanila.""What? B-bakit? Kailan pa? Hindi man lang niya ako sinabihan!""Nagpaalam sa akin kanina. Nagmamadali, naospital daw ang kapatid."Sandali akong natigilan sa narinig. "Oh, talaga? Kawawa nama

SAGAILANG araw ko nang iniiwasan sina Marlon at River matapos ng mga nangyari. Hindi ako pumapasok sa trabaho, pero dahil wala rin akong mapuntahan para maiwasan si Marlon, nagkukulong na lang ako sa kuwarto namin.I don't have the courage to go to the coffee shop and see River. Natatakot ako at nahihiya. After what happened, I was filled with guilt, so I'm trying to avoid him and his calls.Maraming tanong sa isip ko at wala akong mapaglabasan ng frustrations. Pakiramdam ko nga, sasabog na ang isip at puso ko.Napakabigat ng dibdib ko. It feels like there was a heavy rock on my chest. Ni hindi ko na magawang umiyak para mabawasan man lang ang dinadala kong bigat sa dibdib. Said na said na kasi ang mga luha ko.Ilang katok sa pinto ang nagpabalik sa akin sa reality. Mabilis akong umayos ng pagkakaupo. The door opened and I saw Marlon's smiling face. Pumasok siya dala ang tray ng mga fruits and a glass of juice.Nilapag niya ang tray ng mga prutas at juice sa ibabaw ng bedside table.

SAGAMATAGAL na oras akong nakatitig sa kawalan habang hawak pa rin ang PT sa kamay ko. Anong gagawin ko ngayon? Madadamay lang ang batang ito sa nangyayaring kaguluhan sa amin ni Marlon.Nawala sa iniisip ko ang atensyon ko nang makatanggap ng tawag mula kay River. Pilit ko itong hindi binibigyan ng pansin. Masyadong occupied ang isip ko para intindihin ang iba pang problema.Matapos ang ilan pang calls na hindi ko sinagot, nagpadala na ito sa akin ng text message. I let out a sigh and decided to read his message."Can I talk to you? It's urgent. May emergency dito sa coffee shop."Natigilan ako sa mga nabasa. Emergency? Ano naman kaya iyon? Agad akong tumayo para lumabas ng kuwarto.Iniiwasan ko siya pero kung may problema siya, lalo na sa coffee shop, I can't just ignore him. Malaki rin ang itinulong sa akin ni River para makita ang halaga ko. He's a dear friend to me."Mahal, malapit nang maluto ang pagkain—""I'm sorry. I need to go! It's an emergency.""What emergency? Let me dr