All Chapters of Wildfire Romance: Chapter 31 - Chapter 40

Rizalyn's POV . Nakakainis. Angtagal niyang bumalik! "Madam Riz,handa na po ang umagahan ninyo," si Chef Steve sa akin. Napatingin ako sa banda na kung saan ay ang ekslubsibong puwesto ko rito. "Salamat, Chef Steve. The best ka talaga!" Hand approve ko sa kanya. Tumalikod na siya at ngumuso na ako sa sarili. Humakbang na din ako palapit sa mesa, at nalungkot ako nang makita kung ano ang nakahain dito. I'm not on a diet. Kakain ako sa gusto ko, pero simula nang bumalik si Nestor sa syudad para sa sariling negosyo ay nawalan na ako ng gana. Oscar is annoying at times, and we are okay now. Hindi ko kinaya ang isang buwan na gusto niya. Binasted ko na agad siya! I have explained to Papa everything and he understand it. Nanghinayang si Papa sa amin ni Oscar dahil nakikita niya na malaki raw ang potential ni Oscar sa negosyo at sa akin. Pero ganoon talaga. Hindi ako kampante, at kahit anong gawin ko na gustuhin si Oscar ay mas lalong naiilang na ako. Napansin din niya ito. Kaya na

Rizalyn's POV . "Ate naman eh!" reklamo ko. Para akong bata dahil hindi ko gusto ang damit ko. "Huwag ka ng magreklamo! E, sa wala na akong oras at kamuntik na nga akong mahuli kagabi sa huling biyahe. Iyan na ang suotin mo. E, kahit ano naman ang susuotin mo ay bagay naman sa 'yo, Riz. Walang problema. Maganda ka at sexy. Keri mo na iyan ano!" Napanganga ako sa sarili. Dapat ako ang magalit 'di ba? Pero bakit parang siya pa! Kalokohan talaga. "Pero, Ate, alam mo naman kung bakit ayaw kong gamitin ang kulay ng damit na ito. Kahit na sabihin mo na binago mo ang desenyo, ay iyan pa rin ang damit na iyan na ginamit ko sa pesting bachelor's party niya noon! I will never ever wear that! Over my dead palaka!" Namilog ang mga mata ko at seryoso ko siyang tinitigan sa mata. Galit ako, pero hindi nga lang halata dahil mukhang natatawa lang siya. "Okay. Fine! You win! Hurray!" Palakpak niya. Tumayo siya at binuksan ang sliding door ng kwarto. Nasa balkonahe na siya ngayon at napanguso lan

Rizalyn's POV . "Take me somewhere far, Oscar. Wala na akong pakialam kung saang lupalup ng mundo mo ako dadalhin. Ilayo mo lang ako rito." Naupo ako bakanteng upuan katabi niya. Alam ko na sa bandang ito ay dito ko siya madadatnan. Hindi ko siya nakita buong araw pagkatapos niya akong tawagan kanina. He told me he couldn't attend the stockholder's ball tonight at the event because he will leave soon tonight to return to work. I felt lonely, knowing how transparent I am to Oscar. Ginamit ko lang yata ang kabaitan niya, at naging baliw ulit ako kay Nestor. Pero nang malaman ko ang totoong puso ni Nestor kagabi ay hindi ko na maipaliwanag ang damdamin ko. I hate him, but I love him too. I want to hold him, but at the same time, I want to let go. Kulang pa yata ang tadyak ko. Dapat siguro sampal ang binigay ko sa kanya. Natawa lang din ako nang iniwan ko siya. Mabuti nga sa kanya. I was crying even at bedtime. I cried, not because I was hurt, but because I didn't expect his confe

Rizalyn's POV . Ang ulo ko agad ang una kong hinawakan. Medyo masakit ito. Epekto ng kulang sa alak. Dapat sana ay nilubos ko na ang paglalasing kagabi na kasama si Oscar. Heto tuloy, parang nakulangan pa. My eyes are shut still, and I smile when I smell the beautiful ocean breeze. Naalala ko na hiniling ko kay Oscar ito kagabi. Ang maglayag kami ng isang araw o dalawa. Ginawa niya talaga? Ang sweet nga naman niya. Bahagya ang ginawa kong pag-galaw sa katawan, at inimulat ko na ang mga mata. Unang natitigan ko ang iilang damit ko sa ibabaw ng maliit na mesa rito. Napangiti ako dahil may bikini swimming at iilang gamit na para sa akin. Boyscout nga naman si Oscar ko ano. Laging handa! I rolled over behind me to grab the pillow. But I was surprised. Thinking that a pillow was behind me. Hindi pala unan ang nasa likod ko, dahil iba ang tingin ko rito. Nagtagpo na tuloy ang kilay ko nang matitigan ang dibdib niya. Saktong-sakto kasi ang mukha ko sa dibdib na bahagi niya. Tsk, ka

Nestor's POV . Dammit. She's testing my patience, and I'm almost running out. Calm down, Nestor. You need to do this to get her. Don't forget why I'm doing this. Does she really think I will quickly give up? No way. Hindi nga ako sumuko sa paghahanap sa kanya ng dalawang taon na walang clue. E, heto pa kaya na nandito na siya sa harapan ko? Panay ang kanta niya at ang lakas pa ng boses. I have no wireless on board. I did this on purpose. Gusto ko kasi na kung maglalayag ang tanging importanteng bagay lang at may cellphone naman. Pero dahil nagkukunwari ako na naiwan ko ang cellphone, ay kailangan ko pang patayin ito at itinago lang din sa sekretong lalagyan. Mainit na nga, at dalawang oras na akong naghihintay na may kakain na isda. Pero wala. What the heck is wrong with all the fish? They're not biting my bait. Kung sabagay ay maingay rito. Tinatakot niya yata ang mga isda para wala akong mahuli ngayon. Dammit. This won't do. I need to make another plan. I reeled back the r