Lahat ng Kabanata ng Wildfire Romance: Kabanata 51 - Kabanata 60

Rizalyn's POV."Feel at home," Nathaniel said as soon as I stepped inside Nestor's apartment door.Baliw rin 'tong taong to ah! Isip ko.Matatagalan pa kasi si Nestor sa meeting niya, at ayaw niyang maghintay ako buong magdamag sa loob ng canteen ng kompanya. Kaya heto, pinasundo niya ako kanina kay Nathaniel.Of course, I knew him. Siya lang naman ang nag-iisang chickboy sa grupo nila. Ang baliw sa lahat.In fairness ang ganda ng apartment ni Nestor. Malinis na malinis. Ni wala kang alikabok na makikita sa bawat gilid.Nahinto akong saglit nang makita ang malaking aquarium niya sa hallway na banda. Isang malaking isda ang katabi ng maliit na aquarium, arowana ito at kulay ginto. Pampaswerte ito sa negosyo."Ang cute mo naman," ngiti ko na parang balik at kinatok kong konti ang glass ng aquarium."Meet Goldy. That's Goldy," si Nathaniel sa likod ko. Tumabi na siya sa akin ngayon at sabay kaming nakatitig sa malaking arowana sa harapan namin."Oh, Goldy? Beautiful name.""Ako ang nagp

Rizalyn's POV.I saw the video, and my world just divided into two's. The harsh truth of them judging you without knowing the whole story really upsets me.Ang daming masasamang komento. Porke't mang-aagaw raw ako, kabit, ahas, palaka, at marami pa. Ang ibang komento ay kulang nalang na patayin ako sa mga pinagsasabi nila.Some of them quickly pointed me out as Glorisha's sister, the fashion model from France, who also has a lot of issues with the other models.Naungkat na tuloy ang mga issue niya noon, at mukhang pinagpares kami na magkapatid nga kami, dahil pareho kaming mang-aagaw ng lalaki.My goodness me!"Akala mo naman kung sinong santa si Glorisha ano at kinompara ka sa kanya!? Syete 'te!" si Vanny sa kabilang linya.Lugmok ang mukha mo at nakahiga lang ako sa kama ngayon. Mabuti nalang at day off ni Vanny. Nakakausap ko siya ngayon, dahil kong hindi ay mababaliw ako sa lahat ng mga balitang ito. Dinaig ko pa yata si Glorisha sa headlines. Kalat na kalat kasi ang video."Don'

Rizalyn's POV . Panay ang punas ko sa luha at habang nakatitig sa malaking screen ng TV namin rito sa sala. Nestor's confession is a big shock to me. But I love it. I love him. I know Papa was just behind me, but when I turned to see him, he was no longer there. Mabilis ko ulit pununasan ang luha ko sa mga mata at hindi nanginig ako sa sarili. I didn't expect this. I thought Nestor never noticed. Ang buong akala ko ay wala pa siyang alam sa lahat ng ito. Pero mali ako, dahil heto, nagsasalita siya ng live sa TV, at buong bansa ay nakikinig sa kanya. "I love you, Rizalyn, you know that, darling. I will never let go of you. Ipagtabuyan mo man ako, ay hinding-hindi ako aalis sa tabi mo. I can't let you get away from me again. That will never happen." "Nestor. . . " Ulit na patak ng luha ko at nakahikbi ako sa sarili. Natapos ang interview at napaupo agad ako. Rinig ko si Medel, isa sa mga katulong rito sa bahay, at binigyan niya agad ako ng tubig. Ininom ko ito at ngiti niya ako

Rizalyn's POV . THAT NIGHT: "Grabe, ang haba ng hair mo ano? Feeling ano ka ba?" talak ni Ate Raquel at ngumisi lang ako. Eh, sino ba naman ang hindi maiinis? Inagaw ko lang naman ang bridal flower ni Bree nang maitapon niya ito. Samantha almost got it. She could have gotten it if I didn't push her away. Oh well, I have no choice. Mataas ang ambisyon ko at gusto kong maikasal kay Nestor kaya talagang ginawa ko ang lahat nang paraan para makuha ang bulaklak ni Bree. And I did! I got my baby. "Ate, did you see us kissed? Ang sweet ng baby ko 'di ba? OMG, kinilig ako promise, 'te!" Lundag ko na parang sira. Ngumiwi siya at hindi natatawa sa hitsura ng mukha ko. Kanina pa natapos ang kasal at ubod ang saya ko dahil si Nestor at ako lang naman ang naging pangalawang center of attraction. Of course, ginawa namin ang ginawa nina Bree at Neo. Iyon nga lang, parang ako na ang gumawa ng lahat! At parang mannequin siya sa harapan ko. Tsk, kainis. Pero okay lang. Malapit ko ng makuha ang

Nathaniel Kin's POV . It was dark when we arrived in Morioka, escorted by the heavy security of my grandfather. Everything was blurred, and I couldn't digest it inside my mind. I was happily living in peace and isolating myself from the world, and here they were, wanting to take me back to where I used to belong. Pagod na ako sa lahat, at pinili kong mamuhay ng tahimik. I got what I deserved and even though I felt shit at times, I still didn't forget my grandfather. Siya lang din ang nag-iisang tao na nag-aalala sa akin. The rest of them? They don't fucking care. Isang itim na limousine ang sumundo sa akin at si Esteban ang driver nito. Yumuko siya tanda ng pag-galang at tipid ang ngiti na binigay ko. Pumasok ako sa kotse at umalis agad kami. Nakasunod din ang lahat ng convey escort namin, at pikit-mata kong sinandal ang ulo sa upuan. "The Pavillion is making their move, Kin." At sa wakas, nagsalita na si Hakiro, ang nag-iisang tao na umaalalay kay lolo sa lahat, at siya rin ang