All Chapters of Carrying The Billionaire's Child: Chapter 11 - Chapter 20

"Ngayon nagmamakaawa ka para tulungan kita dahil sa ginawa mo Iris. Hindi mo man lang pinag-isipan bago mo ginawa ang bagay na iyon Iris?"Nananatili lamang na nakatalikod si Lucas sa akin. Narinig kong bumuga siya ng hangin pagkatapos niya akong sumbatan. Kahit nasasaktan ako ng mga salitang lumalabas sa bibig niya. Handa akong tanggapin iyon. Basta mapatunayan ko sa kaniya na hindi ko ninakaw ang yaman ng kompanya."Alam mo bang dahil sa ginawa mo? Nasira ang pagkatao ko. Nasira ang good image ko sa buong Vontrell Company?" bulyaw niya sa akin.Mariin kong pinunas ang mga luhang lumalandas sa pisngi ko. Dahil sa marupok ako kaya hindi ko kayang pigilan ang pagpatak ng mga luha ko."Hanggang ngayon. Dala ko pa rin ang kahihiyan dahil sa ginawa mo Iris. Malaki ang impact sa akin nang pagnakaw mo sa yaman ng kompanya."Kahit paulit-ulit kong ipaunawa sa kanila na hindi ko ninakaw ang yaman ng kompanya. Hindi pa rin nila ako papaniwalaan.Nasa bank account ko nakapasok ang malaking hala

Handa akong maging tanga paulit-ulit. Hanggang sa matutunan akong mahalin ni Lucas. Ang lalaking kinamumuhian ako nang lubos.Alam kong naging mahalaga sa kaniya ang masasayang kahapon namin. Alam kong naging importante akong babae sa buhay niya.Hindi ako naniniwala na itinapon niya ang lahat na pinagsamahan namin. Hindi iyon magagawa ni Lucas. Kilala ko siya. Alam kong tinitigasan niya lang ang kaniyang puso. Pero alam kong may pakiramdam pa rin siya."Alam kong galit ka sa akin Lucas. Alam kong kinaiinisan mo ako. Pero mahal kita Lucas. Hindi ko kayang mawala ka. Sana maintindihan mo ako."Naningkit ang mga mata ni Lucas dahil sa inis. Namumula rin ang kaniyang mga labi dahil sa galit.Namumungay ang kaniyang mga mata habang nakatingin sa akin. Napabuntong hininga siya nang malalim.Alam kong ang pagbuga niya ng hangin. Iyon ay dahil sa galit na nasa dibdib niya."Alam mo Iris! Itigil mo na ang nararamdaman mo sa akin. Dahil kahit kailan. Hindi na kita mamahalin pa. Kinamumuhian ki

Nanginginig ang mga tuhod kong napaatras sa paglalakad. Kinakabahan ako. Lumakas ang pagtibok ng puso ko. Isang lalaki ang nagsusuka? Hindi ko masilayan ang kaniyang mukha. Dahil medyo madilim sa direction niya.Kinakabahan lamang ako habang hawak ko ang handbag ko. Takot at kaba ang humahalo sa pagtibok ng puso ko.Lumakas ang pagsuka ng lalaki. Nananatiling nakatingin ako sa direction niya.Nanlaki ang mga mata ko nang tumayo siya at pumarusay-rusay nalumalakad papunta sa akin.Napaatras ako nang ilang hakbang habang kinakabahan. Nanginginig ang mga tuhod ko sa takot."Lucas!" sambit ko nang masilayan ko ang mukha ng lalaki.Nagmamadali akong sinalubong siya para tulungan. Nagpaparusay-rusay lamang si Lucas habang naglalakad.Halos makasubsob ang mukha ni Lucas sa dibdib ko nang matumba siya sa harapan ko. Ngunit bila ko siyang nasalo kaya nalaglag siya sa mga bisig ko.Amoy anak ang hininga niya. Nanlaki ang mga mata ko nang tumampad ang maamong mukha niya sa mga mata ko.Muntik na

Chapter 17"No!" I whispered. My voice was treambling in fear.Patuloy ang pag-atras ng aking mga paa. Nangangatog lamang ang mga tuhod ko sa takot."Huwag Lucas! Nakikiusap ako please! Parang awa mo na!" Naramdaman kong may ilang luhang pumatak sa aking mga mata. Nanunuyo lamang ang mga labi ko sa takot.Patuloy ang paghakbang ni Lucas papunta sa akin. Nakita kong hinubad niya ang kaniyang sinturon.Napangisi siya habang gumuguhit ang galit sa kaniyang mga mata. Matapos niyang hubarin ang kaniyang paha. Ipinulupot niya ang kalahati nito sa kaniyang kamay.Alam ko na ang gagawin sa akin ni Lucas. Papahirapan niya ako gamit ang sinturon na hawak niya.Sa aking paghakbang patalikod. Nakabangga ang aking likod sa pader. Muntik pa akong matumba. Wala na akong mapupuntahan pa para tumakas kay Lucas. My tears streaming down into my face. Lucas looking at my direction deadly. Alam kong gugulpihin ako ni Lucas. Lumuhod ako sa harapan niya at napahagulgol sa pag-iyak. Nanginginig lamang ang

Bahagya kong pinunas ang mga luhang pumapatak sa aking mga mata. Ayaw ko nang maging marupok sa mga segundong ito.Tama na ang pag-iyak ko. Ito na ang tamang oras para sabihin ko kay Lucas ang totoo. Kailangan niyang malaman na buntis ako at siya ang ama ng bata. Isinara ko ang pinto nang makapasok ako sa opisina si Lucas. Since pumunta ako dito sa Vontrell company para kausapin siya."Why you didn't use your fucking hands to knock the door Iris? You disturbed me, huh?" Inis na inilapag ni Lucas sa ibabaw ng desk niya ang hawak niyang papers. Bumuntong hininga siya nang malalim at tumayo.Tila na stressed siya nang makita ang mukha ko.He put his hands inside his pocket and faced the window. He sighted outside. I heard that he was let out a heavy breathe again."Why are you here? Ano ang kailangan mo Iris? Bakit ka napadpad dito?"Ito na naman yung pakiramdam na natatakot na naman ako dahil sa pananalita ni Lucas. Hindi ba niya ako pwedeng kausapin na matino? Na hindi siya sumisigaw