All Chapters of The Wrong Room (R18): Chapter 21 - Chapter 30

I'm almost ready at hinihintay ko na lang si Bryce. I am wearing white dress hanggang tuhod siya tapos nakasuot ako ng heels. Nag make-up na din ako ng slight para naman may kulay naman ang mukha ko kahit civil wedding lang ang magaganap. Habang nakaupo ako kinakabahan ako, hindi ko alam kung bakit.Makalipas ng limang minuto may nag doorbell na at alam ko na si Bryce 'yon. Lumapit na ako para pagbuksan siya ng pinto. Pagbukas ko nakita ko siyang naka white-sleeve siya tapos black pants at leather na sapatos. Naka wax din ang kanyang buhok, damn. Ang pogi niya! "Magtitinginan na lang ba tayo?" tanong niya at natauhan naman ako doon. "Tara na?" aya ko sa kanya. Kaya nagsimula na kaming maglakad. Tinignan ko ang phone ko kung nag-chat ba sila Kimsey. On the way na din sila kaya sumakay na kami sa kotse ni Bryce. Hindi ko alam kong 'bat ako kinakabahan ng ganito. Nagulat ako ng suotan niya ako ng seatbelt pero tahimik pa din ako. "Is there bothering you?" tanong niya sa akin at hinaw

Nandito na kami sa dating bahay namin, sinamahan talaga ako ni Bryce dito. Pumasok na kami at buti na lang lagi kong dala ang susi ng bahay. Medyo malaki ang dati naming bahay kaya bigla ko tuloy namiss yung mga masasayang araw namin nila Daddy at Mommy.Tahimik lang kami habang pumapasok sa bahay, nasa likod ko parin si Mark. Kinuha ko na ang vase at nilagay ko na sa tabi ni Daddy. Magkasama na siguro sila, alam kong masaya na sila doon."Can we talk?" tanong ni Mark at tumango ako. Para na din maliwangan ako dahil kanina pa ako nalilito.Napansin kong iniwan muna kami ni Tito Fred at Bryce. Umupo kami sa sala at buti na lang malinis dito dahil may naka antas na maglinis dito. Napatingin ako kay Mark dahil sa tuwing nakikita ko siya kamukha niya si Daddy."I'm your brother." hindi ko alam kong masaya ba ako na may kuya ako o maiinis dahil ngayon lang siya nagpakita."Paano ako maniniwala sa 'yo? Ngayon lang kita nakita." Seryoso kong tanong sa kanya."Ganito kasi 'yon, nawala ako nun

"Okay ka na ba, Miss, Samonte?" tumango ako kay Sir Frans dahil pumasok ako dito sa trabaho."Yes, sir." Sagot ko at hindi niya na ako nakausap dahil sobrang dami ng customer.Napatingin ako sa pumasok at nakita ko doon yung best friend 'kuno' ni Bry. May mga kasama siyang alipores niya, tapos yung suot niya kitang-kita na yung dibdib niya. Mabilis din niya akong napansin and then she smirked! Parang may pinapahiwatig siya."Bell! Pweding ikaw muna mag assist doon?" turo niya kay Olivia, gez. Trabaho ito Bellarae, kaya chill lang muna.Lumapit ako sa kanila at kukuhanin ko na yung order nila."Kilala mo ba yung malanding lumalandi kay Bry?" napahawak ako ng mahigpit sa hawak kong maliit na notebook."Hindi po," 'yan dapat!"Are you sure? By the way I' m talking to you." Sa puntong ito tinawanan lang nila ako. But I smiled to them para lalo silang mainis!"Ma'am, I'm asking here. What do you want to order?" biglang nanlinsik ang mata ni Olivia sa sinabi ko."Wag kang bastos! Kinakausap

Isang linggo na hindi nag paparamdam si Bry. I tried to call him, but he didn't answering my calls. Sinubukan ko siyang puntahan sa condo niya pero naka-lock at walang tao doon. Nagtanong ako sa front office ng condo pero d'i nila sinasagot ang tanong ko.Ngayon, pupunta na ako sa trabaho at maglalakas loob akong tanungin kay Sir Frans kung nasaan si Bryce. Napra-pranning na ako! Hindi ko alam kong anong gagawin ko. Dumating na ako sa resto at wala pa si Sir Frans. Hindi pa daw dumadating sabi ng mga kasama ko dito sa trabaho."Hoy! Problemado ka parin? Birthday muna bukas!" sabi sa akin ni Carol habang nagsusuot ako ng hairnet."Hindi ko pa din alam kong nasaan si, Bry." Malungkot na sabi ko sa kanya."Basta pagdating ni Sir Frans, tatanungin ko kung nasaan si Bry." Dagdag kong sabi.Pati din sila Nicohlai hindi nila alam kong nasaan si Bry. Isang linggo na akong hindi mapakali at lagi kong iniisip kong nasaan siya. Hindi ko alam kong saan ko siya hahanapin.Hinihintay ko pa din si

Nandito na kami sa resto at buti na lang nandito si Sir Frans. Kaya agad kaming pumasok sa opisina niya para mag resign na ako. Yung secretary niya ang nagbigay ng resignation paper, pirmahan ko na lang daw iyon."Are you sure, Miss Samonte?" tanong ni Sir Frans sa akin. Linakasan ko ang loob ko na tignan siya dahil sa tuwing nakikita ko siya naaalala ko din ang kanyang kapatid. "Yes, one-hundred percent sure." Sagot ni Kuya. Nagulat na lang ako sa pagsagot ni Kuya kay sir Frans. "Okay, this is your salary at this month." Tumayo kami sa pagkakaupo namin at pagkatapos kong pirmahan ang paper for my resignation kinuha ko din ang ibinigay niya dahil 'yon ang sahod ko."Bye, Miss Samonte." Muli ko siyang tinignan at ngumiti ako ng pilit. Kahit ilang buwan pa lang ako dito maganda din ang experience ko dito. "I'm sorry," bahagyang napatingin ako sa kanya. Bakit siya nag so-sorry sa akin? Si Kuya ay nauna na siyang lumabas."Sorry, dahil sa ginawa ng kapatid ko sayo." Hindi ko alam kung