Lahat ng Kabanata ng SOLD For Him (Tagalog): Kabanata 71 - Kabanata 80

Brandon POVIsang buwan na mula nang magising ako. Abala ako sa pag prefer ng isang surprisa para kay Kara. Kahit na nasa Isla De Oasis, kami ay parang nasa syudad na rin kami. Dahil buhay na buhay ang Isla na ito. Kung hindi dahil kay Luther ay hindi ako makakapunta dito. Siguro, madami talagang lihim na ganap sa buhay si Luther."Brandon, okay na. Pumayag na si Heinz na gamitin mo ang Restaurant niya.""Magkano ang bayad?" tanong ko kay Luther.Napakamot ang batok si Luther. "Triple ang gusto ng gagong si Heinz. Para magamit mo ang Restaurant niya," ani ni Luther sa akin."Walang problema sa pera, Luther. Triple din ang kinikita ko bawat buwan. Barya lang iyan sa akin.""Di ikaw na ang mayaman."Dahil pumayag na ang may-ari ng Restaurant ay sinimulan ng mga tauhan ko ang pagpapaganda ng restaurant. Gusto kong maging romantic ang gabing ito."Maganda, dad."Ngumiti ako. "Magugustuhan kaya ng mommy mo ito?" tanong ko kay Grand."Tss, dad, wala ka bang tiwala kay mommy? Magugustuhan ni

Kara POVNakatulog na muli si Brandon. Hindi ko alam kong dapat ba akong magalit sa paglilihim nito sa akin. Gumalaw si Brandon at dumilat ito. Ngumiti ako. Pero hindi ito ngumiti sa akin. Doon ko napagtanto na si Brandon na pala ito. Alam ko na hindi na ito si Grand. Pilyo at palangiti si Grand. Pero si Brandon ay napaka seryosong tao."Mabuti na lang at gising ka na.""What happened.""Nahimatay ka. Tapos, biglang pagdilat mo ay naging si Grand ka."Nagulat ito sa sinabi ko. Nakita ko sa mga mata nito ang takot."Baby, please, let me explain," pagsusumamo nito sa akin."No need, Grand already explain it to me, na dapat ay ikaw ang gumawa. Pero anong ginawa mo. Pinaabot mo pa sa mahabang panahon.""I am sorry. I am so sorry, baby. Kung sinabi ko sa iyo. Naka iwan mo ako.""Iwan? Paano mo nasabi iyan? Kung di mo nga ako kinuhanan ng ala-ala, aalis ba ako sa tabi mo? Hindi, Brandon.""Sorry na. Natatakot lang ako. Ayaw kong mawala kayo ng mga anak natin," pinipigilan niya akong tumayo.

Kara POVDumating kami sa mansion and to my surprise. Agad na yumakap ang malandi sa asawa ko. Kahit na sinabihan na ako ni Brandon na hindi tunay ang pinapakita nito sa babae."Babe, ang tagal mo naman," malandi nitong sabi sa asawa ko."Nakikipag-usap pa ako kay Kara. Para mapawalang bisa ang kasal namin.""Really? It's that true?" masaya nitong sambit.Pinaikot ko lang ang mga mata ko. Dahil sobrang OA na."Mommy, what that b*tch doing here?" galit na sambit ni Althea."Althea your mouth," saway man ni Brandon sa bata."Eh, ano ang gusto mong gawin ko, dad? Tatahimik lang, habang kayong dalawa ng kerida mo ay maglalampungan sa harapan ni mommy!" sigaw nito.'Wow, parang totoong akting ahh.'"Oh, baby girl. Dapat masanay ka na. Dahil dito na ako titira kasama ng daddy mo.""Excuse me," singit ko. "Isa sa pagpayag ko na makipaghiwalay ako kay Brandon ay ang paglipat ninyo o pag-alis sa mansion na ito. Dahil akin ang mansion na ito.""What, mommy. Maghihiwalay kayo ni daddy? Hindi, hi

Kara POVNapilitan kaming kumain sa niluto ni Leslie. Kahit panay reklamo ni Althea. Wala si Brandon ng gabing iyon. May nilakad daw. Alam ko na gumagawa ng paraan si Brandon upang di kami mapahamak.Nasa pool ako ngayon. Nasa swimming pool ang mga binti ko. Ang laming ng tubig na nanggagaling sa pool. Kinuha ko ang wine glass at isang lagok ang wine. Nagsalin muli ako."Alam mo, dapat maligo ka. Hindi iyong nagmumukmok ka," may ngisi sa labi nito.Hinubad nito ang roba at naka one piece ito na kulang yellow. Kumunot ang noo ko. Dahil hindi naman kagandahan ang katawan nito. Mas maganda pa siguro ang katawan ko.Lumangoy ito. Umahon ito at hanggang dibdib nito ang tubig."Swimming tayo, Kara. Ayaw mo bang ipakita iyang katawan mo? Baka may stretch mark na iyan," pang-aasa nito.Tamang-tama naka two piece ako na kulay pula. Hinubad ko ang damit ko. Mas malaki pa ang dibdib ko sa kanya. Kaya nag-iba ang timpla ng mukha nito. Isinunod ko ang shorts ko. Naka two piece na ako sa harapan ni

Kara POVAgad akong sumiksik sa kama nang makapasok na ako sa kwarto. Natatakot ako na maaaring gawin sa akin ni Jeff. Hindi ko na kilala ang kababata ko. Ibang-iba na ito."Sasaktan mo ba ako?" tanong ko sa kanya."Hindi, Kara. Hindi kita magagawang saktan. Alam mo iyan.""Bakit mo ako dinala, kung di mo ako sasaktan?" tanong ko sa kanya."Iniligtas lang kita sa kamay ni Brandon. Isa din sa dahilan kong bakit, siya ang pinunterya ko.""Hindi ako sasaktan ni Brandon.""You don't know him, Kara. Mas masahol pa siya sa hayop," sabi nito sa akin.Alam kong sinisiraan nito si Brandon sa akin. Tumawa ito. Tawang may halong lungkot."Noon pa man ay si Brandon na ang nilalapitan mo. Noon pa man ay sa kanya ka na nakadepende. Pati ba naman ngayon siya pa rin? Paano naman ako, Kara!" sigaw nito.Natakot ako sa pagsigaw nito. Dahil bigla itong nag-iba. Iba sa Jeff na kaharap ko kanina."Anong paano ikaw? Hindi kita maintindihan.""Mahal kita, Kara. Noon pa man ay mahal na kita. Hindi ko magawan