All Chapters of LOSING CONTROL: Chapter 1 - Chapter 8

Armani's POV"Nakatulala ka na naman diyan teng! Hindi na babalik yun," usal ni Asha na kanina pang nakaupo sa harap ng study table ko. Hindi ko siya pinansin, sa halip ay pinukol ang atensyon sa labas ng bintana.Walang emosyon kong pinanood ang truck sa harapan ng bahay namin. May tatlong babae ang naroon at isa-isa nilang inilalabas ang mga gamit sa loob ng sasakyan. Sa wari ko, bagong lipat ang mga iyon sa pinauupahang bahay ni Aling Pising.Maya-maya pa, tumigil sa pagbubuhat 'yong isang babae at bahagyang pumihit ang tingin nito papunta sa direksyon ko. Kumaway ito sa akin at doon ko lang napansin ang hitsura nito. May maikli itong buhok na aabot hanggat sa ibabaw ng balikat. Balingkinitan ang katawan at may pagka kutis porselana ang balat. Partida pa sa distansya ng kwarto ko sa ikalawang palapag, halata sa pangangatawan nito ang pag dyi-gym. Ilang sandali pa, sinabayan siya ng isa pang babae sa pagkaway. Hindi nagkakalayo ang kulay at hugis ng katawan nila ngunit di hamak nga

Sandali pa kong napatitig sa dibdib nito na siya namang nilayo ko agad. At chineck ko pa talaga ha? Napayuko ako sa sarili kong reaksiyon. Ilang sandali pa, may sumulpot na isa pang babae sa tabi niya. Iyong mas maikli ang buhok kaysa sa kanya. Hindi nagtagal at energetic itog kumaway sa akin. Ibinalik ko naman ang reaksyon sa kanya at tulad ng dati, ilang na ngumiti palayo."You are? Hmm? ...oh by the way I'm Jessica, nice to finally meet you," ani noong maputing babae na maikli ang buhok. Kasunod na nagpakilala 'yong mas mahabang buhok."Oh oo nga pala, nakalimutan ko magpakilala. I'm Agnes," sambit noon. May kung ano naman sa akin at sinundan ang kamay nito na nagtungo sa balakang ng isa pang babae. Parang magnet iyon na kusang dumikit sa parteng iyon no'ng Jessica."I-I'm Armani. Nice to meet you po, hehe..." Hindi ko alam kung anong itsura ko noong oras na iyon. Wala rin akong ideya kung anong tumatakbo sa isip nitong dalawa pero bahala na. Para mailihis ang usapan, naglakas loo

Armani's POV Nakasakay kami sa loob ng tricycle ngayon. Katabi ko itong kapitbahay namin habang nasa likod naman yung kapatid ko. Madilim na ang dinadaanan at tanging mga streetlights na lang ang nagsisilbing liwanag na mapapansin mula rito sa loob ng sinasakyan namin. Pansin ko naman na walang imik tong isa kaya naman ako na ang nag-umpisa ng usapan. "Buti sinusundan mo kami ni Benjo kanina?" Kahit madilim, nakita ko ang pagkagulat sa mukha niya mula sa salamin sa harapan namin. Yumuko siya pero maya-maya ay tumingala rin. Umubo pa siya bago alangang sumagot. "I d-didn't followed you..." sandali niyang pinutol ang sinasabi at saka muling yumuko. Itinuloy niya rin iyon. Aniya, "I did. I followed you. Sasabay sana ako umuwi." Sinuklian ko ng mahinang tawa ang sinabi niya. Unlike earlier, her confidence is barely showing. Naiintindihan ko naman kung bakit ganon na lang ang reaksiyon niya. Maaaring nahihiya dahil sa naunang encounter namin. Kahit ako, tanda ko iyon at aaminin ko rin

Nagkatinginan kami ng katabi matapos ang sinabing iyon ng guardian niya. Though, aware naman ako sa gender ng mga nasa harapan ko. Iyon nga lang, medyo di ko mapigilang hindi mailang gayong tila may laman ang huling saad ng nakatatanda. I managed to console myself by hugging myself inadvertently. Ganon na lang din at nagpabalik-balik ang titig ni Garette sa akin at pati na rin sa mga nagsisilbing magulang nito. Napansin ko iyon kahit pa sa gilid lang ng mga ko siya tinitignan. Maging ang pagtapon ng dalaga ng masamang tingin, hindi nakalampas sa bista ko. Ganon na lang ba talaga ang pag aalala nito para sa iisipin ko? Kung gayon pala'y may natatagong konsensya tong taong to. Sa unang tingin kasi eh' tila nabubuhay lamang para sa sarili tong si Garette. Nakakatuwa rin na may concern din pala siya sa iba. "I've already told you, Tita. Just stop. Arni is uncomfortable because of you," Garette said. Halata sa tinig nito ang pagkainis. Kung iyon ang nais makita ng mga guardian niya eh' mu